PGEM

De PGEM is op 24 maart 1915 opgericht als transportbedrijf voor elektriciteit door de provincie Gelderland en de Gelderse gemeenten Apeldoorn, Rheden, Barneveld en Gorssel. De PGEM ontving op 8 mei 1915 haar rijksconcessie voor de aanleg en exploitatie van een elektriciteitsnet. Expliciet uitgezonderd van deze concessie waren de opwekking van elektriciteit en de distributie onder lage spanning. De PGEM kocht elektriciteit in bij de gemeentelijke centrales van Arnhem en Nijmegen en distribueerde deze naar de verschillende gemeenten. Ir. Herman Lohr werd benoemd als directeur. Eind 1915 bezat de PGEM een elektriciteitsnet op een spanningsniveau van 10kV met een totale lengte van ongeveer 125 kilometer.[2][3]

In lijn met het gedachtegoed van Herman Lohr werd in 1922 door de Provinciale Staten van Gelderland besloten om ook de aanleg en exploitatie van laagspanningsnetten in nog niet geëlektrificeerde gemeenten toe te kennen aan de PGEM. Later zouden de laagspanningsnetten van andere gemeenten volgen, met uitzondering van Arnhem, Nijmegen en Zutphen. Hiermee bestreek de PGEM vrijwel de volledige provincie. Op 7 november 1923 werd de rijksconcessie uitgebreid met het recht op het opwekken van elektriciteit.[2]

Bedieningsgebouw van PGEM onderstation Arnhem bouwjaren 1927-1929.

Van 1921 tot 1931 onderging de Nijmeegse centrale een viertal uitbreidingen tot een totaal vermogen van 92 MW om te voorzien in de toenemende elektriciteitsbehoefte. Latere uitbreiding vond plaats door middel van de Centrale Gelderland in Nijmegen die in 1936 geopend werd met vier eenheden van 25 MW. Om verliezen te reduceren werd in 1924 de eerste hoogspanningslijn van 50 kV tussen Lent en Apeldoorn aangelegd. In 1940 werd Herman Lohr opgevolgd door ir. Jan Jacob Fels.[2][4]

Ten tijde van de Tweede Wereldoorlog werden veel van de bovengrondse netten beschadigd of vernietigd. Het ondergrondse 10 kV-kabelnet overleefde grotendeels de oorlog. De elektriciteitsvoorziening werd tevens gehinderd door het gebrek aan kolen en het opeisen van koper door de bezetters. Na de oorlog werd het vooroorlogse plan voor een landelijk koppelnet verwezenlijkt. In 1949 werd hiertoe de N.V. Samenwerkende Elektriciteits-Productie-bedrijven opgericht. De bestaande netten werden uitgebreid en verzwaard en er werd een 150kV-net aangelegd voor het koppelnet. In 1954 werd de Gelderland II centrale samen met een 150kV-onderstation opgeleverd met een capaciteit van 110 MW.[2]

In 1961 werd het voorzieningsgebied van vier districten opnieuw ingedeeld in zes districten met Harderwijk en Nijmegen als de nieuwe centra. Om aan de toenemende vraag naar elektriciteit in de jaren 60 tegemoet te kunnen komen, werden nieuwe transformatorhuisjes steeds verder gestandaardiseerd. In 1963 werd de centrale Gelderland Zuid opgeleverd als uitbreiding van de Gelderland Centrale en op 24 juli 1968 werd de Flevocentrale opgeleverd. De Kerncentrale Dodewaard, opgeleverd in 1969, droeg ook bij aan de productiecapaciteit in het PGEM-gebied, hoewel deze centrale in beheer is van de NV Gemeenschappelijke Kernenergiecentrale Nederland (GKN).[2]

De PGEM is een van de moederbedrijven van N.V. EPON[2]

• Vattenfall
• Alliander
• Nederlandse elektriciteitsmarkt
• Netbeheerder
• Sportclub PGEM