Propaganda Due
P2 was een Italiaanse vrijmetselaarsloge die werkte onder het Grootoosten van Italië. P2 is de afkorting van Propaganda Due ofwel Propaganda Twee in het Nederlands.
Geschiedenis
De loge werd opgericht in 1877 onder de naam Propaganda Massonica. De loge werd bezocht door politici en regeringsambtenaren uit heel Italië die niet in staat waren hun eigen loge te bezoeken en bevatte prominente leden van de Piëmontese adel. Na de Tweede Wereldoorlog werd de naam gewijzigd in Propaganda Due, omdat het Grootoosten van Italië al haar loges een volgnummer gaf. Rond 1960 echter was de loge op sterven na dood en hield slechts af en toe nog bijeenkomsten. Deze originele loge had echter weinig van doen met de loge P2 zoals die door Licio Gelli werd opgericht in 1966, twee jaar nadat hij vrijmetselaar was geworden.
De Italiaanse vrijmetselarij was door Benito Mussolini verboden maar kwam na de Tweede Wereldoorlog weer op gang onder invloed van de Verenigde Staten. De tradities van de Vrijdenkers echter vervaagden tot een fervent anticommunisme. De machtstoename van de linkse partijen aan het einde van de jaren 60 baarde de vrijmetselaars grote zorgen. In 1971 vroeg Grootmeester Lino Salvi van het Grootoosten van Italië aan Gelli om de loge te herorganiseren.
Gelli nam een lijst van slapende leden (leden die niet meer werden uitgenodigd tot de maçonnieke arbeid), omdat de Italiaanse vrijmetselarij nauwlettend in de gaten werd gehouden door de regerende christendemocraten. Vanuit deze eerste connecties bouwde Gelli een netwerk op door alle lagen van de Italiaanse gevestigde orde. Tot 1960 had de groep slechts 14 leden. Maar nadat Licio Gelli de leiding van de groep overnam, groeide het ledenaantal snel uit naar meer dan 1000 binnen een jaar. Gelli had de loge min of meer 'gekaapt'. De groep was in eerste instantie geheim en bedoeld als parallelle regering. Onder de leden waren politici, militairen, bankiers en dergelijke. De leden waren te bestempelen als rechts tot extreemrechts tot neofascisten.
Opheffing
Het Grootoosten van Italië royeerde Gelli en de P2 loge in 1976. In 1974 was al voorgesteld om de P2 loge te schrappen van de lijst van loges onder het Grootoosten van Italië en dit voorstel werd met grote meerderheid van stemmen aangenomen. Echter, in 1975 werd een constitutiebrief uitgevaardigd voor een nieuwe P2 loge door de Grootmeester. Het Grootoosten had de loge in 1976 dus wel opgeheven, maar op Gelli's verzoek niet uitgestoten. Gelli was nog steeds actief in het landelijk bestuur van de Grootloge twee jaar later en financierde de verkiezing van een Grootmeester. In 1981 besloot een maçonniek tribunaal dat de loge in feite allang had opgehouden te bestaan in 1974 en dat Gelli's loge al die jaren al onreglementair werkzaam was geweest.
Ontdekking
De P2 groep kreeg publieke bekendheid in 1981 door de vondst van een ledenlijst na een huiszoeking bij de inmiddels gevluchte Licio Gelli. Op de ledenlijst stonden meer dan 900 namen onder wie belangrijke ambtenaren, politici, hoge militairen van wie vele betrokken waren bij de Italiaanse geheime dienst. Ook de latere premier Silvio Berlusconi stond op die lijst, hoewel hij in die tijd nog niet actief was in de politiek. Een ander bekend lid van de P2 loge was Victor Emanuel van Savoye, het huidige familiehoofd van het Huis Savoye.
Tevens werd in het bezit van Licio Gelli een document gevonden met de titel Piano di Rinascita Democratica (Plan voor een Democratische Wedergeboorte) waarmee de loges plannen duidelijk werden. Hierin werd beschreven hoe een nieuwe politieke en economische elite Italië zou moeten leiden onder een meer autoritaire democratie vanuit een anticommunistisch perspectief.
P2 wordt ervan verdacht de planner/opdrachtgever te zijn van diverse terroristische aanslagen welke werden uitgevoerd door Il Gladio, die werd opgericht door de CIA, waarna de communisten hiervan als dader werden aangewezen. Op deze manier hoopte men de publieke opinie te keren tegen de op dat moment vrij populaire communistische partij. Zo wordt P2 / Gladio verantwoordelijk geacht voor onder andere de aanslag op de Italicustrein in 1974, de moord op Aldo Moro, de aanslag op het station van Bologna in 1980 en de moord op Olof Palme. P2 werd ook in verband gebracht met de moord op Roberto Calvi, directeur van de Italiaanse bank Banco Ambrosiano, in 1982. Calvi’s dood werd eerst afgedaan als zelfmoord, maar later bleek het toch te gaan om moord.
Zie ook
Externe links
- (it) Tekst van het Democratisch Wedergeboorte Plan
- (en) Persoonlijke website van de journalist Philip Willan, met informatie over P2, Licio Gelli, Roberto Calvi en Italiaanse politiek
 |
Zie de categorie Propaganda Due van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp. |