Nouvelle Droite

De Nouvelle Droite (ookwel Nieuw Rechts, of European New Right) is een extreemrechtse politieke beweging en filosofie die ontstaan is in Frankrijk in de late jaren 60. De beweging heeft links met oudere fascistische groeperingen, en sommige academici scharen de ideologie onder het fascisme, hoewel de aanhangers van de Nouvelle Droite dit zelf ontkennen.[1]

De beweging begon met de vorming van de studiegroep GRECE door de filosoof Alain de Benoist in 1968. Hij, en andere oprichters waren al langer actief in extreemrechtse bewegingen. Een deel van de leden kwam van de Duitse Conservatieve Revolutie. Deze beweging wordt doorgaans beschouwd als de wegebereiders van het nationaalsocialisme (hoewel de Nazi's ook leden van deze beweging vervolgd hebben omdat ze afwijkende ideeën hadden).

De beweging verzet zich tegen de verlichting. Ze zijn tegen liberalisme, multiculturalisme en democratie. Ze geloven in een natuurlijkheid van hiërarchie en klassieke genderrollen. Ze pleiten voor sterke volksidentiteiten waarbij elk volk een gebied heeft met sterke grenzen. De Nouvelle Droite richt zich op "metapolitiek". Dit houdt in dat het zich primair richt op het beïnvloeden van cultuur, intellectuelen en media - erop rekenend dat politieke invloed zal volgen. Hun leider, Benoist, riep op tot het omverwerpen van de liberale democratie doormiddel van en langdurige metapolieke strategie. [2]

Anno 2019 zijn onder andere de identitaire beweging, de Alt-right, Erkenbrand en verscheidende radicaal rechtse politieke partijen geïnspireerd door deze filosofie.

Geschiedenis

Na de Tweede Wereldoorlog gingen veel aanhangers van extreemrechts ondergronds. Het was te controversieel geworden om deze ideologie aan te hangen, en het kon zelfs resulteren in vervolging. [3] Via democratische wegen verkozen worden was onwaarschijnlijk, dus besloten de aanhangers dat er eerst weer een cultuurverandering plaats moest vinden waarin hun ideeën weer geaccepteerd zouden worden.[4]

De groep denkers was geïnspireerd door onder andere de vooroorlogse denkers van de Conservatieve Revolutie; Ernst Jünger, Arthur Moeller van den Bruck, en Oswald Spengler. [5] Tevens werden ze geïnspireerd door Julius Evola. [6]

GRECE: 1968–1974

In 1968 werd GRECE opgericht. Het startte met een groep van rond de 40 leden, waarvan Alain de Benoist, Pierre Vial, Jean-Claude Valla, Dominique Venner, Jacques Bruyas and Jean Jacques Mourreau prominent waren. De groep hield zich bezig met ultranationalisme, anticommunisme, wetenschappelijk racisme en het verdedigen van de westerse beschaving.[7] Ze keerden zich tegen migratie van mensen uit de koloniën naar Europa, en namen hieruit volgend een anti-koloniaal standpunt in. Tevens verschoof de groep van onderscheid maken op basis van biologisch racisme naar onderscheid maken op basis van identiteit en cultuur.

De Benoist, de leider van de ND,[7] in 2011

GRECE deed moeite om niet over te komen als fascistisch. Zo circuleerde er een intern document waarin leden werden opgeroepen geen "achterhaalde taal" te gebruiken die de groep kon associëren met fascisme.[8] Ze riepen hun leden op om te netwerken met Europa's meest invloedrijke intellectuelen en bestuurders.[8] Hierin geloofden ze in metapolitiek, en het idee dat culturele verandering aan politieke verandering vooraf moet gaan. Hierin zouden normen en waarden, verpest door het liberalisme en modernisme, weer terug naar het oude moeten.

Na 2000

De denkwijze van GRECE kan bij de Alt-Right beweging worden teruggevonden in de opvatting "politics is the downstream from culture". Aanhangers van deze filosofie hebben zich gekeerd tot activisme, zoals de extreemrechtse Identitaire beweging of pogingen om politieke partijen te beïnvloeden. In Nederland associeert extreemrechts onderzoeker Ico Maly Forum voor Democratie met deze beweging. [9].

Ideeën

Immigratie en nationalisme

De Nouvelle Droite gelooft dat elk volk zijn eigen land moet hebben om daar in een eigen cultuur te leven. Immigratie zou zorgen voor verzwakking van deze cultuur. Hieruit volgend zijn ze tegen immigratie en voor sterke grenzen.

Democratie

Nouvelle Droite gelooft dat democratie terug moet naar hoe zij zagen dat ze oude Grieken het deden: alleen burgers met bepaalde voorouders en dezelfde culturele tradities mogen stemmen. [10]. De Nouvelle Droite gelooft dat mensen niet vrij en gelijk geboren worden, maar dat de wereld inherent hiërarchisch is. Een elite zou het volk moeten leiden in een samenleving waar ieder zijn plek en taken kent.[11]

Gendernormen

De Nouvelle Droite gelooft in traditionele gendernormen en het traditionele gezin. Homoseksualiteit, transgenders en feminisme worden als aantastingen hiervan gezien.

Cultuur en media

Doordat de Nouvelle Droite gelooft dat cultuurveranderingen via cultuur gaan vinden ze "correct" onderwijs, media en kunst belangrijk. Dit uit zich ook in sterke meningen over architectuur, muziek en literatuur.

Socialisme en liberalisme worden gezien als degraderend voor een volk. Zowel kapitalisme als communisme worden hevig bekritiseerd.

Een recent invloedrijk Nouvelle Droite manifest is "Why we fight" door Guillaume Faye uit 2001.

Verder lezen
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.