Minderbroedersstraat (Venlo)

In 1617 vestigden de Minderbroeders zich in Venlo. De Aartshertog van Oostenrijk schonk een deel het grondgebied van zijn Prinsenhof aan de geestelijken, om er een klooster te stichten. Destijds lag er een stenen brug over de Grote Beek, die toegang gaf tot de Lohofstraat en het kloostercomplex.[1] Een van de bekendste Venlonaren, die als minister-provinciaal van de Minderbroedersorde wordt genoemd, is Martinus Puteanus (1672-1744), nakomeling van Erycius Puteanus. Hij krijgt van de kerk het wereldlijke gezag toebedeeld over de Engelse, Ierse, Straatsburgse, Saksische, Thüringse, Keulse, Vlaamse en Nederduitse kerkprovinciën. Een van zijn voovaderen met dezelfde voornaam liet overigens als pastoor tussen 1643 en 1653 de weem naast de Martinuskerk bouwen.

In 1797 vertrokken de geestelijken uit Venlo en het klooster werd opgeheven. Volgens corresondentie tussen maire Arnold Bloemarts en de commissaris-generaal van Oorlog tijdens de Franse overheersing werd het klooster rond de daarop volgende eeuwwisseling omgevormd tot kazerne voor de legering van de Venlose huzaren. Deze kazerne kreeg de naam Minderbroederskazerne, naar de vorige bewoners van het complex. In 1910 werd tussen de stad Venlo en de Dienst Domeinen van de Staat der Nederlanden een overeenkomst gesloten om op de westelijke Maasoever, boven op het tot het maaiveld gesloopte Fort Sint-Michiel, een nieuwe kazerne te bouwen. Deze kreeg bij oplevering in 1913 de naam Frederik Hendrikkazerne.

Het complex werd grotendeeld gesloopt, waarna op de hoek Lohofstraat/Prinsenhofstraat een nieuw politiebureau werd gerealiseerd. Dit gebouw, De Loohof, is momenteel in gebruik als appartementencomplex. Tussen de kerk en het politiebureau was tevens een brandweerkazerne gevestigd, die in de jaren 80 werd gesloten ten behoeve van nieuwbouw aan de noordrand van de gemeente, aan de Nijmeegseweg. Alleen de kerk is blijven staan en is tegenwoordig in gebruik als zogeheten Jongerenkerk.