Mikojan-Goerevitsj MiG-17

De Mikojan-Goerevitsj MiG-17 of kortweg MiG-17 (Russisch: Микоян и Гуревич МиГ-17) (NAVO-codenaam: Fresco) was een straaljager uit de Sovjet-Unie uit het begin van de jaren 1950.

Mikojan-Goerevitsj MiG-17
Een MiG-17 van de Poolse luchtmacht (jul 2006).
Algemeen
RolGevechtsvliegtuig
Bemanning1
VariantenZie #Varianten
Status
Eerste vlucht14 januari 1950
Aantal gebouwd10.367
GebruikZie #Gebruikers
Afmetingen
Lengte11,36 m
Hoogte3,8 m
Spanwijdte9,63 m
Vleugeloppervlak22,6 
Gewicht
Leeggewicht3930 kg
Brandstofgewicht:1143 kg
Wapenlast500 kg
Startgewicht5354 kg
Max. gewicht6286 kg
Krachtbron
Motor(en)1 × Klimov VK-1 turbojet met naverbrander
Stuwkracht33,1 kN
Prestaties
Topsnelheid1144 km/h
Vliegbereik1080 km
Dienstplafond16.600 m
Bewapening
Boordgeschut1 × Nudelman N-37
- 2 × Nudelman-Rikhter NR-23
Ophangpunten2
Portaal    Luchtvaart
Het MiG-I-300-prototype (1950).
Een MiG-17F van de Egyptische luchtmacht in vlucht (dec 1981).
Een MiG-17AS van de Oost-Duitse luchtmacht (feb 2004).
Een Russische MiG-17 (Moskou, aug 2005).
Een Iraakse MiG-17 (Israël, mrt 2006).
Een Poolse MiG-17 in vlucht (Oregon, jul 2006).
Een Duitse MiG-17 (Berlijn, aug 2007).

Ontwikkeling

De MiG-17 werd gebaseerd op de succesvolle voorloper van Mikojan-Goerevitsj, de MiG-15. De ontwikkeling ervan begon in 1949. Het toestel werd ontworpen om de tekortkomingen van de 15 bij hoge snelheden weg te werken. De belangrijkste vernieuwing was het gebruik van hoekvleugels. Samen met de hertekende staart zorgden die voor meer stabiliteit voorbij de geluidsmuur. De MiG-17 kreeg ook nieuwe van Rolls-Royce gekopieerde turbojets met naverbrander.

Het prototype van de MiG-17 maakte een eerste vlucht op 14 januari 1950. Op een gecrasht prototype op 17 maart na werd het toestel met succes getest en op 1 september 1951 werd het in productie gebracht. Het basistoestel was bestemd als gevechtsvliegtuig uitgerust met drie boordkanonnen. Een tweede prototype was ontwikkeld als onderscheppingsjager. Dit toestel werd uitgerust met een radar. Er werd ook een variant met radar ontwikkeld voor alle weersomstandigheden (17P). Midden 1953 verscheen de 17F-variant met de VK-1F motor met naverbrander wat betere prestaties gaf. In 1956 werden 47 toestellen omgebouwd tot 17PM's. Ze werden uitgerust met de nieuwe K-5-lucht-luchtraket. Ten slotte werd ook een kleine serie 17R-verkenningsvliegtuigen gebouwd.

Vanaf 1955 mocht Polen de MiG-17 in licentie zelf produceren. De Poolse toestellen heetten Lim-5. Het eerste toestel werd gebouwd op 28 november 1956 en tegen 1960 waren 477 toestellen geproduceerd. Polen bouwde naast de standaardversie ook de verkenningsversie (5R), de onderscheppingsjager (5P) en een eigen aanvalsvariant (5M). Andere Poolse versies waren de 6bis vanaf 1963, de 6M in de jaren 70 en de 6R en MR verkenningsvliegtuigen.

Nadat er in 1956 reeds 17F's geassembleerd werden verkreeg ook China een licentie op het toestel in 1957. De Chinese versie ervan heette Shenyang J-5 en de Chinese exporttoestellen F-5. In 1964 begon het land met de ontwikkeling van een variant uitgerust met radar, de J-5A. Er werd ook een trainingstoestel ontwikkeld (JJ-5/FT-5) met twee zitplaatsen. Dit was de enige tweezitsvariant van de MiG-17 en werd tussen 1966 en 1986 ook als laatste variant geproduceerd. Het toestel is nog steeds in dienst bij de Chinese luchtmacht. Ook in landen als Noord-Korea, Pakistan en Soedan zijn varianten van de MiG-17 nog steeds in dienst wat het tot een van de langst operationele gevechtsvliegtuigen ooit maakt.

Operationele geschiedenis

Het hoofddoel van de MiG-17 waren Amerikaanse lange-afstandsbommenwerpers die destijds nog propelleraangedreven waren. Toen die vervangen werden door supersonische bommenwerpers was de MiG-17 verouderd en werd opgevolgd door de supersonische onderscheppers MiG-21 en de MiG-23.

Alvorens dat gebeurde werd het toestel wel operationeel in twintig luchtmachten. Begin jaren 1960 werd de MiG-17 standaard in de landen van het Warschaupact. Andere kopers waren bondgenoten van de Sovjet-Unie in Afrika en Azië.

In 1958 was de MiG-17 voor het eerst bij gevechtshandeling betrokken toen Chinese toestellen op Taiwanese F-86 Sabre's botsten boven de Straat van Taiwan. Midden jaren 1960 werden MiG-17's van Noord-Vietnam ingezet in de Vietnamoorlog. Ook MiG-17's van Arabische landen zagen actie in de verscheidene oorlogen tegen Israël. Hier kenden de toestellen weinig succes wat geweten wordt aan de ondermaatse opleiding van hun piloten.

Varianten

I-300 
Prototype.
MiG-17 
Basisversie met VK-1-motor.
MiG-17A 
Gevechtsvliegtuig met VK-1A-motor.
MiG-17AS 
Multirol-toestel voorzien voor raketten.
MiG-17P 
Toestel voor alle weersomstandigheden met radar.
MiG-17F 
Basisgevechtsvliegtuig met VK-1F-motor.
MiG-17PF 
Toestel voor alle weersomstandigheden met radar en VK-1F-motor.
MiG-17PM/PFU 
Gevechtsvliegtuig met radar en K-5-raketten.
MiG-17R 
Verkenningsvliegtuig met camera en VK-1F-motor.
MiG-17SN 
Prototype met twee zijluchtinlaten en 23mm-kanonnen in de neus.
Shenyang J-5 
Chinese versie in licentie.

Gebruikers

Kaart met de gebruikers.
Afghaans Nationaal Luchtkorps 
Ongeveer 100 MiG-17F's vanaf 1957.
Albanese luchtmacht 
12 J-5's en 8 JJ-5-trainers van Chinese makelij.
Algerijnse luchtmacht
Angolese volksluchtmacht/luchtverdediging en luchtafweer 
Toestellen in dienst.
Bangladese luchtmacht
Bulgaarse luchtmacht
Burkina Fasaanse luchtmacht
Koninklijke Cambodjaanse luchtmacht 
Toestellen mogelijk in opslag.
Luchtmacht van het Volksbevrijdingsleger 
Eigen Shenyang J-5-variant.
Congolese luchtmacht
Cubaanse revolutionaire luchtmacht
Egyptische luchtmacht
Ethiopische luchtmacht
Guinese luchtmacht
Guinee-Bissause luchtmacht
Hongaarse luchtmacht
Indonesische luchtmacht 
MiG-17F en -17PF toestellen geopereerd van 1961 tot 1969.
Iraakse luchtmacht
Jemenitische luchtmacht
Libische luchtmacht
Madagascarse luchtmacht
Malinese luchtmacht 
Toestellen in dienst.
Koninklijke Marokkaanse luchtmacht
Mongools luchtverdedigingsmachtcommando
Mozambikaanse luchtmacht 
Toestellen in dienst.
Nigeriaanse luchtmacht
Koreaanse volksluchtmacht 
Toestellen J-5 in dienst.
Ugandese luchtmacht
Oost-Duitse luchtmacht
Pakistaanse luchtmacht
Poolse luchtmacht 
Eigen Lim-5-variant.
Roemeense luchtmacht 
12 17PF's vanaf 1955 en 50 17F's vanaf 1956.
Soedanese Luchtmacht 
Toestellen 17 en J-5 in dienst.
Somalisch Luchtkorps
Somaliland
Luchtmacht van de Sovjet-Unie
Sri Lankaanse Luchtmacht 
Toestellen uit dienst.
Syrische luchtmacht
Tanzaniaanse Volksverdedigingsluchtmacht 
Toestellen J-5 in dienst.
Tsjechische luchtmacht
Luchtmacht van de Verenigde Staten
Vietnamese Volksluchtmacht
Zimbabwaanse luchtmacht

Zie ook

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.