Mike Tyson

Tyson groeide op in het getto van Brooklyn. Zijn vader verdween toen hij twee jaar oud was, zijn moeder overleed toen hij 16 was. Tyson raakte op het criminele pad en zat af en toe in de jeugdgevangenis. Bokstrainer Constantine 'Cus' D'Amato werd zijn mentor en verving zijn vader, nam hem onder zijn hoede en bracht hem terug op het rechte pad. Als amateurbokser maakte Tyson indruk door van zijn 24 partijen er 21 te winnen.

Op 18-jarige leeftijd maakte Tyson zijn debuut in het profboksen en leverde meteen zijn visitekaartje af: in maart 1985 wordt Hector Mercedes door de zeer gedreven en agressieve Tyson in de eerste ronde knock-out geslagen. Meteen na deze overwinning stellen Tyson en zijn coaches, Cus D'Amato en Noah Blanchard, de titel in het zwaargewicht als doel. Na de overwinning op Mercedes volgden er 14 overwinningen, allemaal op knock-out: Tyson blijft in zijn eerste jaar als prof ongeslagen. In 1985 overlijdt D'Amato, tot groot verdriet van Tyson.

Iron Mike tekent na 27 opeenvolgende overwinningen in 1986 bij de World Boxing Council (WBC) met als doel de zwaargewichttitel. In november 1986 verovert hij, na een 6 minuten-durend gevecht (tegen Trevor Berbick), de titel en wordt op 20-jarige leeftijd de jongste wereldkampioen boksen ooit in het zwaargewicht. Dit record en de titel kunnen de honger van Tyson niet stillen en zijn volgend doel wordt al snel duidelijk: hij wil de onbetwiste wereldkampioen boksen worden door bij alle grote boksbonden de titel te veroveren. Om dit te bereiken moest James "Bonecrusher" Smith, van de World Boxing Association (WBA) worden verslagen en in maart 1987 wees de jury na een 12 ronden durend gevecht Tyson aan als winnaar. Vijf maanden later kon Tyson ook de kampioensgordel van de International Boxing Federation (IBF) hoog houden, na op punten te hebben gewonnen van Tony Tucker. Diverse boksers daagden hem daarna uit maar deze wisten niet te winnen: de tot dan toe ongeslagen Michael Spinks werd in 91 seconden verslagen, Carl "The Truth" Williams hield het 93 seconden vol tegen Tyson. Na vijf jaar actief te zijn als prof was "Iron Mike" nog steeds ongeslagen: 37 overwinningen, waarvan 33 op knock out.

Tyson bokste op explosieve wijze: waar andere boksers in de eerste ronde hun tegenstander aftastten, ging Tyson er meteen vol tegenaan. Door zijn snelle vuisten met grote kracht haalden veel boksers het einde van de eerste ronde niet: zij die dat wel deden kregen het in ronde twee en drie zo zwaar te verduren dat ze opgaven of alsnog KO gingen.

Al in het topjaar 1988 beginnen voor Tyson de problemen toe te nemen. Ook buiten de ring liet Tyson zich gelden: zowel zijn stormachtig verlopen huwelijk met actrice Robin Givens als diverse vechtpartijen in het uitgaansleven versterken het gewelddadige imago van Tyson. Voor Tyson is de tol van de roem steeds moeilijker te dragen. Zijn aandacht gaat steeds meer uit naar zaken buiten het boksen.

Na 5 jaar als profbokser was hij nog steeds ongeslagen met 37 gewonnen partijen en 33 knock-outs. In februari 1990 verdedigde Tyson zijn titel tegen James Douglas in Tokio. Tyson verloor tegen hem voor de allereerste keer een profwedstrijd en raakte zijn titel kwijt. Om deze terug te veroveren moest de Canadees, Donovan "Razor" Ruddock worden verslagen.

In juli 1991 wordt Tyson gearresteerd en in februari 1992 in Indianapolis veroordeeld tot zes jaar onvoorwaardelijke en vier jaar voorwaardelijke gevangenisstraf voor verkrachting van de 18-jarige Desiree Washington, destijds Miss Black Rhode Island. 's Avonds laat had hij het meisje telefonisch uitgenodigd voor 'a party' en haar opgehaald met zijn limousine. Hij bracht haar vervolgens naar zijn hotelkamer, waar hij seks met haar had. Volgens Washington was dat een verkrachting en heeft zij fysiek verzet gepleegd; Tyson ontkende dat. Tijdens de rechtszaak die volgde op Washingtons aangifte, verklaarde zowel de chauffeur van Tyson die Washington naar huis bracht als de arts die Washington na haar aangifte onderzocht dat een verkrachting waarschijnlijk was.[1][2]

Vervolgens heeft de jury Mike Tyson unaniem schuldig verklaard. Van de zes jaar onvoorwaardelijke gevangenisstraf zat Tyson drie jaar uit. Tijdens deze periode bekeerde hij zich tot de islam.[3]

Na zijn vrijlating pakt Tyson het boksen weer op. Hoewel hij zijn oude niveau nooit meer weet te bereiken, weet hij in 1996 toch de titels van de bonden WBC en WBA te winnen door Frank Bruno en Bruce Seldon te verslaan. Vervolgens verliest hij in 1996 en 1997 tweemaal van Evander Holyfield. Tijdens het tweede gevecht beet Tyson een stuk uit het oor van zijn tegenstander en werd gediskwalificeerd. Tyson krijgt ruzie over geld met zijn manager en promotor Don King.

In 2000 werd hij positief getest op het gebruik van marihuana na de partij tegen de Pool Andrew Golota. Deze dopingtest werd na het gevecht afgenomen. Omdat hij voorafgaand van het gevecht ook al geen dopingtest wilde ondergaan moest hij voor de rechtbank verschijnen. Hij kreeg een boete en een schorsing van 90 dagen opgelegd[4]. De Pool liep bij dit gevecht een gebroken jukbeen en een hersenschudding op[5]. Voor zijn positieve test na het gevecht werd hij niet vervolgd.

In 2002 verloor Tyson van Lennox Lewis. In 2005 beëindigt hij zijn carrière na een verlies tegen de Ier Kevin McBride met een knie tegen het hoofd. Tijdens zijn profcarrière won Mike Tyson 50 partijen (waarvan 44 door knock-out), en verloor hij 6 partijen. Hij verdiende hiermee ongeveer 400 miljoen dollar, maar had een gat in zijn hand en kwam in de schulden terecht. Tijdens de laatste jaren van zijn carrière bokste Tyson dan ook vooral door om zijn schulden af te kunnen betalen.

In 2010 was hij guest host op RAW en vocht samen met Chris Jericho tegen D-Generation X. Op 31 maart 2012, een dag voor WrestleMania werd Tyson door de WWE opgenomen in hun WWE Hall of Fame.

Tyson is vader van acht kinderen. Eén daarvan, dochter Exodus Tyson, overleed dinsdag 26 mei 2009 op vierjarige leeftijd. Ze raakte verstrikt in een kabel van een loopband. Zijn vrouw trof het meisje bewusteloos aan in de fitnesszaal, waarna ze haar snel naar het ziekenhuis bracht. Tyson zelf was op dat moment niet thuis, maar kwam snel overgevlogen. In het ziekenhuis werd het meisje kunstmatig in leven gehouden in de hoop dat ze nog zou blijven leven. Dit was tevergeefs.[6]

In 2008 ging de documentaire Tyson van regisseur James Toback in première op het Filmfestival van Cannes.[7]

• Mike Tyson, Undisputed Truth: My Autobiography, Uitgeverij HarperSport, 2013, ISBN 978-0007502516

• Tyson is de eindbaas van het populaire boksspel Mike Tyson's Punch-Out!!.
• Tyson is sinds 2010 vegetariër.[8] en is daarna veganist geworden.[9]
• Tyson speelt in zowel The Hangover Part I als The Hangover Part II een rol als zichzelf.
• Tyson heeft een rol als zichzelf in een aflevering van How I met your mother.
• Inmiddels is hij een fervent duivenmelker.
• Op het album Rebel Heart van Madonna spreekt Tyson de inleidende woorden van het nummer "Iconic".[10]

• (en) Profiel op BoxRec
• (en) Hall of Fame profiel op WWE

Zie de categorie Mike Tyson van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.