Middlesbrough FC

Middlesbrough kon in het seizoen 1996/97 geschiedenis schrijven toen de club wist door te dringen tot de finale van de FA Cup. Boro, een van de oudste voetbalclubs in Engeland, won sinds de oprichting nooit een beker of titel van belang, maar kon een dramatisch seizoen alsnog van een happy end voorzien. Middlesbrough had ruim 80 miljoen gulden in spelers als Juninho, Fabrizio Ravanelli, Emerson, Gianluca Festa en Mikkel Beck gestoken, maar kon onder leiding van trainer-coach Bryan Robson nooit een rol van betekenis spelen in de Premier League. Integendeel zelfs: Middlesbrough belandde al vroeg in het seizoen in de degradatiezone, waar de ploeg een wanhopige strijd voerde en op de laatste speeldag, na een 1-1-gelijkspel bij Leeds United, ten onder ging[1].

De beker ging echter voor de tweede keer in de clubgeschiedenis naar Chelsea, dat onder leiding stond van trainer-coach Ruud Gullit en op zaterdag 17 mei 1997 in het (oude) Wembley Stadium in Londen met 2-0 won van Middlesbrough door goals van Roberto Di Matteo en Eddie Newton. Middlesbrough had in de halve finales twee wedstrijden nodig gehad om derde divisionist Chesterfield te verslaan. Op de valreep kwam Boro in de eerste wedstrijd op Old Trafford op gelijke hoogte met Chesterfield (3-3) om het karwei daarna in het tweede duel af te maken: 3-0. Middlesbrough keerde na één seizoen alweer terug op het hoogste niveau in Engeland.

In het seizoen 2002/03 dreigde de club een triest record in handen te krijgen, nadat het elftal met daarin onder anderen de Nederlandse middenvelder George Boateng al acht uitduels op rij niet meer had gescoord. De doelpuntloze periode bedroeg al ruim 12,5 uur aan de vooravond van de uitwedstrijd tegen Liverpool FC op 8 februari 2003. De opdracht was om binnen 56 minuten te scoren. Zo niet, dan zou het record overnemen van Sheffield United. Die club bleef tussen 18 oktober 1993 en 3 januari 1994 in acht uitwedstrijden 807 minuten zonder uitdoelpunten. Een treffer van Geremi in de 38ste minuut tegen Liverpool (1-1) voorkwam dat Boro de boeken inging met een triest record[2]. Men sloot de competitie af als elfde.

Middlesbrough speelde voor de Tweede Wereldoorlog steevast in de Premier League en in de decennia erna bivakkeerde het tussen de twee hoogste klassen in. Vanaf midden jaren negentig speelde het weer in de hoogste klasse en tot aan 2004 won Middlesbrough nog nooit een prestigieuze prijs. In de finale van de League Cup werd Bolton Wanderers verslagen en zo mocht Middlesbrough in het nieuwe seizoen voor het eerst in zijn geschiedenis deelnemen aan Europees voetbal.

Via een zevende plek in de competitie plaatste Middlesbrough zich voor de UEFA Cup voor het komende seizoen. Die zevende plek was de beste naoorlogse prestatie tot dan toe. Niet alleen in de competitie ging het voortvarend, dankzij de een jaar eerder gewonnen League Cup mocht Middlesbrough zogezegd meedoen aan de UEFA Cup en bereikte hierin tot grote verrassing de finale. In de knock-out fase schakelde het achtereenvolgend VfB Stuttgart, AS Roma, FC Basel en Steaua Boekarest maar werd in de finale met ruime cijfers verslagen door Sevilla. Met Michael Reiziger, George Boateng, Boudewijn Zenden en sterspeler Jimmy Floyd Hasselbaink speelden er vier Nederlanders bij Middlesbrough. Laatstgenoemde werd clubtopscorer.

In het seizoen 2005/06 eindigde Middlesbrough slechts als veertiende en plaatste het zich niet voor Europees voetbal. Daarnaast werd Middlesbrough het slachtoffer van de grootste nederlaag van het seizoen: uit werd er met 7-0 van Arsenal verloren.

Trainer Steve McClaren werd na dit seizoen trainer van de nationale ploeg en oud-aanvoerder Gareth Southgate werd benoemd tot zijn opvolger. Onder hem eindigde Middlesbrough als twaalfde.

In 2008 eindigde Middlesbrough als dertiende. In de wintermaanden ging het slecht en het stond zelfs even op een degradatieplaats. De laatste competitiewedstrijd won men met liefs 8-1 van Manchester City.

Het seizoen daarna was een regelrecht rampenjaar voor de club. Aangetrokken spelers functioneerden niet en met een een na laatste plaats degradeerde het naar de tweede klasse. Na de dertiende speelronde won het nog maar twee wedstrijden.

In het jaar dat volgde kwam Middlesbrough niet verder dan een elfde plaats. Ondertussen vertrok trainer Southgate. Ook in 2011 kwam Middlesbrough er niet aan te pas en eindigde het twaalfde. In het jaar erop plaatsten zij zich net niet voor de play-offs door als zevende te eindigen. Nadien eindigde het als zestiende en twaalfde.

Na vijf grijze jaren werd er in 2015 toch weer eens een goed seizoen afgesloten. Men eindigde als vierde en werd pas in de finale uitgeschakeld door Norwich City.

In 2016 promoveerde de club weer naar de hoogste klasse. In een strijd om twee promotie tickets met Burnley en Brighton & Hove Albion trok na Burnley Middlesbrough aan het langste eind. Voorafgaand aan de laatste speelronde stonden Middlesbrough en Brighton & Hove Albion met 88 punten op een gedeelde tweede plaats en in een onderlinge confrontatie moest men bepalen wie het tweede ticket pakte. Uiteindelijk had Middlesbrough aan een gelijkspel in eigen huis genoeg om na zeven jaar weer in de Premier League uit te mogen komen.

Het verblijf van Middlesbrough in de hoogste afdeling bleef beperkt tot één seizoen. De ploeg die in de zomer van 2016 onder anderen de Nederlandse middenvelder Marten de Roon had ingelijfd, verloor op maandag 8 mei 2017 met 3-0 bij de latere kampioen Chelsea[3]. Boro, onder leiding van interim-trainer Steve Agnew, keerde daardoor weer terug naar het Championship. Eerder degradeerde Sunderland al. Later blies ook Hull City de aftocht.

Als een verrassing kwam de degradatie niet. Op 16 maart hadden Middlesbrough en trainer-coach Aitor Karanka al besloten "in onderling overleg" niet samen verder te gaan. De gepromoveerde club bezette op dat moment de negentiende en voorlaatste plaats in de Premier League. De Spanjaard was in november 2013 zonder noemenswaardige ervaring aangesteld als manager van Boro en had de club in 2016 teruggebracht naar de hoogste afdeling[4].

Middlesbrough nam op 23 december 2017 afscheid nam van trainer Garry Monk, ondanks een 1-2 overwinning op Sheffield Wednesday. Monk was sinds de zomer werkzaam bij de nummer negen op van de Championship. Zijn taken zouden tijdelijk worden overgenomen door assistent Craig Liddle, maar de clubleiding stelde al snel de bij West Bromwich Albion ontslagen Tony Pulis aan als definitieve opvolger.[5]

• League Cup

2004

#R = #ronde, Groep = groepsfase, 1/8 = achtste finale, 1/4 = kwartfinale, 1/2 = halve finale, T/U = Thuis/Uit, W = Wedstrijd, PUC = punten UEFA coëfficiënten .

Uitslagen vanuit gezichtspunt Middlesborough FC

Seizoen	Competitie	Ronde	Land	Club	Totaalscore	1e W	2e W	PUC
2004/05	UEFA Cup	1R		FC Baník Ostrava	4-1	3-0 (T)	1-1 (U)	12.0
		Groep E		Egaleo FC	1-0	1-0 (U)
		Groep E		Lazio Roma	2-0	2-0 (T)
		Groep E		Villarreal CF	0-2	0-2 (U)
		Groep E (1e)		Partizan Belgrado	3-0	3-0 (T)
		3R		Grazer AK	4-3	2-2 (U)	2-1 (T)
		1/8		Sporting Lissabon	2-4	2-3 (T)	0-1 (U)
2005/06	UEFA Cup	1R		Skoda Xanthi	2-0	2-0 (T)	0-0 (U)	21.0
		Groep D		Grasshopper Zürich	1-0	1-0 (U)
		Groep D		Dnipro Dnipropetrovsk	3-0	3-0 (T)
		Groep D		AZ Alkmaar	0-0	0-0 (U)
		Groep D (1e)		Liteks Lovetsj	2-0	2-0 (T)
		3R		VfB Stuttgart	2-2 u	2-1 (U)	0-1 (T)
		1/8		AS Roma	2-2 u	1-0 (T)	1-2 (U)
		1/4		FC Basel	4-3	0-2 (U)	4-1 (T)
		1/2		Steaua Boekarest	4-3	0-1 (U)	4-2 (T)
		F		Sevilla FC	0-4	0-4	< Eindhoven
Totaal aantal behaalde punten voor UEFA coëfficiënten: 33.0

• Officiële website

Zie de categorie Middlesbrough F.C. van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.

	Middlesbrough – selectie 2018/19
1 Konstantopoulos · 3 Friend · 4 Ayala · 5 Shotton · 6 Batth · 7 Leadbitter  · 8 Clayton · 9 Assombalonga · 10 Braithwaite · 11 Hugill · 14 McQueen · 16 Howson · 17 McNair · 18 Fletcher · 19 Downing · 20 Fry · 22 Saville · 23 Randolph · 24 Flint · 26 Wing · 28 Tavernier · 31 Lonergan · 37 Bešić · 39 Gestede · Coach: Pulis