Michaël Bultheel

Als lid van de Flanders Atletiekclub bouwt Bultheel gestaag verder aan zijn opgang. In zijn atletiekloopbaan veroverde hij bij de jeugd verscheidene nationale titels op de 400 m horden, 110 m horden en 60 m horden. Op de wereldkampioenschappen voor junioren in 2004 in Grosseto werd hij op de 400 m horden uitgeschakeld in de halve finale met een tijd van 52,21. In 2010 werd hij op de Europese kampioenschappen in Barcelona uitgeschakeld in de halve finale in 50,60, een seconde boven zijn besttijd. Op de Memorial Van Damme 2010 werd hij vijfde en verbeterde hij zijn PR tot 49,38.

Bultheel wordt sinds eind 2008 getraind door Rudi Diels, de coach van onder meer Kim Gevaert. Voorheen trainde hij bij Carlos Baillieu, de drijvende kracht achter het succes van Johan Lisabeth. Op het eind van 2007 stond hij tiende op de Europese ranglijst voor atleten onder 23 jaar. Hij dook in 2009 voor het eerst onder de magische grens van de 50 seconden op dit nummer, waarmee een mooie carrière op de lage horden voor hem in het verschiet lag. Tijdens de finale van de universiade te Belgrado in 2009 veroverde hij brons met 49,79 s, op een honderdste van het zilver en van zijn PR, dat hij er in de reeksen liep. Hiermee dwong Bultheel ook onmiddellijk een selectie voor zijn eerste wereldkampioenschappen later die zomer af. Op deze WK in Berlijn verbeterde hij opnieuw zijn toenmalig persoonlijk record tot 49.67

Michaël Bultheel studeerde geneeskunde aan de Katholieke Universiteit Leuven. Na zijn laatste examen in januari 2012 vertrok hij naar Australië om zich klaar te stomen voor Londen 2012. In mei liep hij enkele wedstrijden in Japan, waar hij de strengere Belgische limiet op de 400 m horden (49.20) hoopte te halen.[1] Dat laatste lukte hem net niet, maar desondanks werd Bultheel door het BOIC uitegzonden naar de Spelen in Londen. Die waren een succes voor de atleet, want hij behaalde een halve finaleplaats op de 400 m horden en liep een persoonlijk record waarmee hij 11e op 49 deelnemers werd. Bovendien kreeg hij in de finale van het 4 x 400 m estafettenummer de voorkeur boven Nils Duerinck, die in de halve finales deel had uitgemaakt van het Belgische team. In die finale finishte hij samen met Jonathan Borlée, Kevin Borlée en Antoine Gillet op een zesde plaats.

Eind 2013 maakte Bultheel, ondertussen afgestudeerd en actief als arts, bekend over te stappen naar het trainingsteam van Jacques Borlée.[2] Onder zijn coaching slaagde hij erin om zich reeds in 2015 tijdens de Belgische kampioenschappen te kwalificeren voor wat zijn tweede Olympische Spelen zouden worden in Rio De Janeiro. Dat met een persoonlijk record van 49,04 s.[3] Hij nam dat jaar ook deel aan de wereldkampioenschappen in Peking. Hij strandde in de halve finale.[4]

In 2016 nam Bultheel op de 400 m horden deel aan de Europese kampioenschappen in Amsterdam. Hij werd uitgeschakeld in halve finale. Ook op de Olympische Spelen haalde hij een halve finaleplaats op de 400 m horden.

In 2017 wist Bultheel zich door een blessure niet te plaatsen voor de wereldkampioenschappen.[5] In mei 2018 kondigde hij aan te stoppen met atletiek.[6]

Outdoor

Indoor