Michael Storer

In 2013 werd Storer nationaal kampioen tijdrijden bij de nieuwelingen door het veertien kilometer lange parcours rond Wagga Wagga sneller af te leggen dan Samuel Jenner en Rohan Wight. Een jaar later, in 2014, won Storer het Oceanisch juniorenkampioenschap tijdrijden, voor Daniel Fitter en wederom Wight. Twee dagen later werd hij vijfde in de wegrit. In september van dat jaar nam Storer deel aan de wereldkampioenschappen op de weg, waar hij brons pakte in de tijdrit en op plek 27 eindigde in de wegrit.

In 2015 werd Storer wederom Oceanisch kampioen tijdrijden en vijfde in de wegrit. In juli werd hij ook nationaal kampioen tijdrijden, waarna hij in augustus een etappe won in Luik-La Gleize. Zijn prestatie op de wereldkampioenschappen van een jaar eerder kon hij niet evenaren: in de wegrit werd hij zestiende, maar in de tijdrit moest hij genoegen nemen met de dertiende plaats.

Het seizoen 2016 begon voor Storer tijdens de nationale kampioenschappen voor beloften, waarin hij respectievelijk zesde en vijfde werd in de tijd- en wegrit. Op het Oceanisch beloftenkampioenschap tijdrijden won Storer de bronzen medaille, achter winnaar Alexander Morgan en Oscar Stevenson. Twee dagen later werd hij vierde in de wegrit die door eliterenners en beloften tegelijk werd verreden. Omdat de eerste drie finishers als eliterenner deelnamen won Storer de gouden medaille in de beloftencategorie. In augustus won hij de GP di Poggiana en werd hij tweede in de vijfde etappe van de Ronde van de Toekomst.

In januari 2017 werd Storer derde op het nationale kampioenschap tijdrijden voor beloften, achter Callum Scotson en Robert Stannard. Twee dagen later werd hij zevende in de wegwedstrijd, die werd gewonnen door Samuel Jenner. Later die maand maakte hij, namens een Australische selectie, zijn debuut in de World Tour: hij stond aan de start van de Tour Down Under. In de tweede etappe finishte hij als achtste, waardoor hij naar de achttiende plaats in het algemeen klassement steeg. Na zes etappes bezette hij de vijftiende plaats in het eindklassement en, veertien seconden achter Jhonatan Restrepo, de tweede plaats in het jongerenklassement. Met die eindklassering was hij de tweede renner van Team UniSA-Australia, dat het ploegenklassement won, in de eindrangschikking. Elf dagen na zijn vijfde plek in het eindklassement van de Herald Sun Tour werd bekend dat Storer een contract had getekend bij Mitchelton Scott, de opleidingsploeg van Orica-Scott.[1] Zijn eerste wedstrijdkilometers voor zijn nieuwe ploeg maakte hij op het Oceanische kampioenschap tijdrijden voor beloften, waar hij op de vierde plaats eindigde. Twee dagen later nam hij deel aan de wegwedstrijd, waarin gestreden werd om zowel de titel bij de eliterenners als bij de beloften. Storer reed samen met ploeggenoten Jai Hindley en Lucas Hamilton naar de finish, waarna die laatste de overwinning kreeg toegeschoven. Echter, omdat zij zich als beloften hadden ingeschreven, ging te titel bij de eliterenners naar Sean Lake, die vierde werd. Hamilton won wel de beloftenwedstrijd, waarin Storer tweede werd.[2][3] Later dat jaar won hij de Grote Prijs Industrie del Marmo en een etappe in de An Post Rás en werd hij onder meer derde in het eindklassement van de Ronde van de Aostavallei en negende in dat van de Ronde van de Toekomst.

In 2018 werd Storer prof bij Team Sunweb.

• 2017 – Mitchelton Scott (van 17 mei tot 31 augustus)
• 2018 – Team Sunweb
• 2019 – Team Sunweb
• 2020 – Team Sunweb

Zie de categorie Michael Storer van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.