Micha Kat

Vanaf 1990 schreef Kat als stagiair en later als freelancer voor NRC Handelsblad, maar vanwege een ruzie stopte hij daarmee in 2002. Sindsdien beschuldigt Kat de krant middels zijn boek Lux, Libertas en Leugens en via diverse websites van verschillende onrechtmatigheden.[5] In 2008 leidde dit tot een door NRC aangespannen rechtszaak, die door Kat gewonnen werd. De rechter oordeelde dat de uitlatingen van Kat op zijn website „niet letterlijk moeten worden opgevat en niet serieus genomen kunnen worden”.[6][7]

In 2004 werd Kat voor de rechter gedaagd door de vicepresident van de Haagse rechtbank, mr. Westenberg, nadat diens integriteit door Kat in zijn boek Topadvocatuur en op zijn weblog in twijfel was getrokken. De rechtbank oordeelde eind 2005 dat Kat met zijn publicaties niet onrechtmatig had gehandeld. In 2008 oordeelde de rechtbank dat de advocaat die door Kat aan het woord was gelaten dat wel had gedaan. Westenberg kondigde in maart 2008 aan in hoger beroep te zullen gaan. Op 23 juni 2009 werd het hoger beroep grotendeels afgewezen.[8] In juli 2008 publiceerde Kat een aantal artikelen op een aantal websites waarbij hij Fortis en haar bestuursvoorzitter Maurice Lippens in verband bracht met pedofilie en seksueel misbruik van kinderen. Deze artikelen heeft Kat moeten rectificeren.[9]

Op 4 februari 2010 verstoorde Kat de verhoren van de commissie-De Wit. Tijdens het verhoor van Nout Wellink schreeuwde Kat vanaf de publieke tribune iets over de Trilaterale commissie en de Bilderbergconferentie. Nadat Kat was afgevoerd vertelde Wellink de commissie dat hij al langer door Kat werd achtervolgd.[10] Later in dat jaar gaf Kat zich ten onrechte uit voor journalist van De Telegraaf. De Telegraaf besloot hierop Kat voor de voorzieningenrechter te dagen, die oordeelde dat Kat onrechtmatig gehandeld had en bij herhaling een dwangsom van 5000 euro zou moeten betalen.[11]

Op 20 oktober 2010 werd Kat uitgeroepen tot grenswetenschapper van het jaar 2010 en kreeg hij de 'Frontier Award' van grenswetenschapper Herman Hegge, de man van het blad Frontier Magazine en Frontier Radio.[12]

In 2011 verklaarde Kat dat hij was verhuisd naar Laos. Dat jaar dreigde hij vanuit Laos het Ministerie van Veiligheid en Justitie en de Landsadvocaat anoniem met een bommelding. Zijn stem werd echter herkend door de medewerkers.[13] In oktober 2011 werd hij veroordeeld tot 60 uur taakstraf wegens doodsbedreiging van Telegraaf-journalist Bart Mos.[14] In februari 2012 werd hij veroordeeld tot twee maanden voorwaardelijk en een geldboete vanwege het bekladden van de woning van Demmink.[15] In maart dat jaar verloor Kat een kort geding dat door een advocatenkantoor tegen hem was aangespannen.[16] Kat schreef tientallen artikelen over het kantoor waarin hij de advocaten betichtte van onder meer oplichterij en corruptie. Ook discrimineerde hij een van de joodse advocaten van het kantoor. De rechter stelde Kat volledig in het ongelijk. Hij moest alle onrechtmatige artikelen van zijn site wissen en alle zoekmachines en websites die zijn artikelen hadden overgenomen, verzoeken de inhoud van het internet te verwijderen, op straffe van dwangsommen oplopend tot € 100.000,- per onrechtmatige handeling. Verder werd Kat een gebiedsverbod opgelegd. Hij mocht gedurende een jaar niet meer bellen naar het kantoor en niet dichter dan honderd meter in de buurt van het kantoorpand komen. Ten slotte werd zijn website klokkenluideronline.nl gesloten en verscheen in plaats van die website een link naar de betreffende uitspraak van de Rechtbank Amsterdam van 6 maart 2012 op rechtspraak.nl.[17] Kat ging overigens gewoon verder met zijn klokkenluiderssite, waarbij hij alleen de extensie veranderde.

In het voorjaar van 2012 werd Kat geroyeerd door de Nederlandse Vereniging van Journalisten vanwege zijn strafrechtelijke veroordeling voor de doodsbedreiging van Mos.[18] Op 25 april 2012 werd hij door de marechaussee aangehouden op Schiphol bij aankomst uit Laos, omdat de politie hem wilde verhoren in verband met verschillende aangiftes van bedreigingen.[19] In juni werd hij opnieuw opgepakt in Nederland en vastgezet in de gevangenis omdat de rechter vond dat hij de voorwaarden van zijn voorwaardelijke veroordeling had geschonden. Begin september werd hij voorwaardelijk in vrijheid gesteld. In december werd hij opnieuw opgepakt voor ondervraging, maar daarop weer vrijgelaten. In februari 2013 werd in een nieuwe rechtszaak tegen Kat, door het Openbaar Ministerie 285 dagen gevangenisstraf geëist, waarvan 180 voorwaardelijk. Ook eiste het OM een werkstraf van 120 uur en dat Kat alle artikelen met namen van personen die in de afgelopen jaren aangifte tegen hem deden van zijn website zou verwijderen. Door alle gebeurtenissen kwam Kat zonder vaste woon- of verblijfplaats te zitten.[13] Op 5 maart 2013 veroordeelde de rechtbank in Den Haag Kat wegens het doen van twee valse bommeldingen, bedreiging, laster, smaadschrift en belediging van meerdere personen, opruiing, belediging van een groep mensen (in casu Holocaustontkenning), belaging en vernieling tot een gevangenisstraf van 345 dagen met aftrek van voorarrest waarvan 240 dagen voorwaardelijk, met een proeftijd van twee jaar. Tevens moest Kat de artikelen op internet, die in de bewezenverklaring werden genoemd, verwijderen.[20] In hoger beroep werd dit vonnis op 27 mei 2016 door het Gerechtshof Arnhem-Leeuwarden grotendeels bevestigd. Op de aanklacht van Holocaustontkenning werd Kat vrijgesproken.[21]

Op 8 november 2014 berichtte NRC Handelsblad dat Kat maandelijks ca. € 2.500 van Chipshol zou hebben ontvangen "om op zijn website stampij te maken over pedofielennetwerken en babymoordenaars".[22]

Op 30 juni 2015 werd Kat door de rechtbank in Lelystad veroordeeld tot een gevangenisstraf van tien maanden wegens smaad aan het adres van NOS-hoofdredacteur Marcel Gelauff.[23][24] Het gerechtshof in Leeuwarden veroordeelde hem op 22 november 2017 in hoger beroep tot zes maanden celstraf.[25]

Op 20 oktober 2016 werd Micha Kat in hoger beroep veroordeeld tot zeven dagen celstraf voor meerdere doodsbedreigingen aan het adres van Telegraaf-journalist Bart Mos.[26] Volgens het Hof heeft had hij 'zich meermalen schuldig gemaakt aan bedreiging met enig misdrijf tegen het leven gericht. Met deze bedreigingen heeft hij bij het slachtoffer angst en een sterk gevoel van onbehagen veroorzaakt'.

Op 28 maart 2017 verloor Kat een rechtszaak van de Volkskrant. Hij eiste twee weken eerder een rectificatie omdat de krant hem in een recensie een 'paranoïde gek' en de 'ongekroonde koning van het gekkenhuis' noemde. De rechter wees de eis af.[27] Volgens de rechter mag een recensent stijlmiddelen gebruiken als overdrijving en bewust eenzijdig belichten. Daarnaast is de rechter van mening dat het boek Complotdenkers voldoende aanleiding geeft voor de gebruikte waardeoordelen.[28] Door het verlies van de zaak moest Kat de proceskosten van ongeveer 3000 euro betalen.

• Publius Ovidius Naso: Minnekunst (Ars amatoria), uit het Latijn vertaald, ingeleid en van aantekeningen voorzien door Micha Kat. Baarn: Ambo Klassiek, 1993. ISBN 9026311818 (2e dr. 2000, Uitg. Flamingo: ISBN 9041404384)
• Lux, Libertas en Leugens: het morele en journalistieke verval van NRC Handelsblad, Breda: Papieren Tijger, 2004. ISBN 9067281697
• Topadvocatuur: in de keuken van de civiele rechtspraktijk, Amsterdam: Memory Productions, 2004. ISBN 9077640010
• In-House bij de legal counsel, een bundeling van columns op de website advocatie.nl. Amsterdam: KSU, 2007. ISBN 9789077890301
• Boekhoudfraude, 13 schokkende fraudezaken in binnen- en buitenland, auteurs Micha Kat en Pieter Lakeman, 2010. ISBN 9789079872145