Joris Demmink

Na zijn middelbare schoolopleiding gymnasium-b in Hilversum, studeerde Demmink van 1966 tot 1971 rechten aan de Rijksuniversiteit Leiden. Daarna trad hij in dienst van het ministerie van Defensie waar hij van 1971 tot 1973 medewerker was bij de directie Juridische Zaken, afdeling Wetgeving en Publiekrecht. Vervolgens was hij hier plaatsvervangend hoofd afdeling Wetgeving en Publiekrecht, en van 1977 tot 1982 het hoofd van deze afdeling. Inmiddels studeerde hij van 1975 tot 1976 aan het NATO Defense College in Rome.

Hij was van 1982 tot zijn pensionering in 2012 in dienst bij het ministerie van Justitie. Voordat hij in 2002 secretaris-generaal van het ministerie van Justitie werd, was hij van 1982 tot 1983 plaatsvervangend directeur bij de directie Politie en van 1983 tot 1988 was hij het hoofd van de directie Politie en aansluitend tot 1990 hoofddirecteur bij de hoofddirectie Organisatie Rechtspleging. Van 1990 tot 1993 bekleedde Demmink de functie van directeur-generaal Rechtspleging. In dat laatste jaar werd hij benoemd tot directeur-generaal Internationale Aangelegenheden en Vreemdelingenzaken. Per 1 november 2002 werd hij aangesteld als secretaris-generaal en daarmee tot hoogste ambtenaar van dit departement. Op 1 november 2012 ging hij met pensioen.

Demmink is lid van de VVD.

Demmink was geregeld in het nieuws omdat hij beschuldigd werd van strafbare feiten. Er is echter door het Openbaar Ministerie nooit reden voor vervolging geconstateerd. Op 20 januari 2014 beval het Gerechtshof 's-Hertogenbosch in een artikel 12 Sv-procedure vervolging (in de zin van een strafrechtelijk onderzoek) van Demmink wegens vermeende verkrachting van twee Turkse jongens in de jaren '90 van de twintigste eeuw. Drie jaar later, op 18 augustus 2017, bewilligde het Gerechtshof Arnhem-Leeuwarden in een kennisgeving van niet verdere vervolging. Het hof oordeelde dat het onderzoek "overtuigend [heeft] aangetoond dat er ten aanzien van de gerezen verdenkingen slechts sprake is van speculaties en veronderstellingen" en concludeerde daarom met de advocaat-generaal dat van verdere vervolging van Demmink moest worden afgezien.[1][2]