Matthias Platzeck

Reeds langere tijd lid van de LDPD, behoorde Platzeck in april 1988 tot de medeoprichter van de "Arbeitgemeinschaft Pfingstberg" en van het Potsdamse burger-initiatief "Arbeitsgemeinschaft für Umweltschutz und Stadtgestaltung" (ARGUS). Dit laatste initiatief behoorde in november 1989 mede tot de oprichters van de Grüne Liga. Platzeck werd in het bestuur van de liga afgevaardigd, en trad er als spreker op. Van december 1989 tot februari 1990 was hij een van de vertegenwoordigers van de Grüne Liga bij de onderhandelingen van de "Zentraler Runden Tisch der DDR" in Berlijn. Van februari tot april 1990 was hij voor de Grüne Partei minister zonder portefeuille in het kabinet van minister-president Hans Modrow van de Sozialistische Einheitspartei Deutschlands (SED). Voor de Grüne Liga zat Klaus Schlüter in de Modrow-regering.

In maart 1990 werd hij als onafhankelijk kandidaat op de lijst van de Grüne Partei in de eerste vrij verkozen Volkskammer van de DDR gekozen. Hier werd hij de parlementaire zaakvoerder ven de gemeenschappelijke fractie van Bündnis 90 en Groenen. Van 3 oktober 1990, de dag der Duitse hereniging, tot aan constituerende zitting van de eerste verkozen bondsdag van het herenigde Duitsland in december 1990, was hij een van de 144 afgevaardigden van de Volkskammer die in de bondsdag afgevaardigd werden.

Op 14 oktober 1990 werd Platzeck via de landslijst van Bündnis 90 in de Brandenburgse deelstaatparlement (Landtag) gekozen. Op 22 november 1990 werd Platzeck door Manfred Stolpe, toenmalig minister-president van een coalitie bestaande uit SPD, FDP en Bündnis 90 tot minister voor milieu, natuurbescherming en ruimtelijke ordening in de Brandenburgse deelstaatregering benoemd.

In september 1992 legde hij zijn landsdagsmandaat neer, maar behield toch als minister zijn stemrecht in de fractie tot de breuk van de coalitie SPD-FDP-Bündnis 90 op 22 maart 1994. Er was heibel ontstaan naar aanleiding van het bekend worden van een bepaalde vorm van samenwerking tussen minister-president Stolpe en de Stasi (Staatssicherheit) ten tijde van het DDR-regime. Platzeck kwam dienaangaande in conflict met de fractievoorzitter van Bündnis 90, Günter Nooke. Hij trad uit de fractie en uit de partij, en kon zo, als partijloze, zijn ministerpost behouden. Van 27 november 1991 tot 12 oktober 1994 was Platzeck een van de vertegenwoordigers van de Brandenburgse regering in de bondsraad.

Nadat de lijsten-verbinding Bündnis 90 in 1991 tot een partij omgevormd werd behoorde Platzeck tot 1993 tot het bestuur van de nieuwe partij. In 1993 werden Bündnis 90 en de groene partij Die Grünen samengesmolten. Platzeck ondersteunde dit niet en sloot zich niet bij de nieuwe partij "Bündnis 90/Die Grünen" aan. Niettegenstaande dit vaak zo vermeld wordt was Platzeck nooit lid van de Groenen.

Na de landsdagsverkiezingen van 1994, die de SPD een absolute meerderheid in het deelstaatparlement bezorgden, behield minister-president Stolpe hem toch als minister voor milieu in de SPD-regering. In deze functie droeg Platzeck wezenlijk bij dat ongeveer 40% van de oppervlakte van de deelstaat Brandenburg uit beschermd natuurgebied of landschap bestaat, evenals tot de creatie van het in september 1995 ingehuldigde Duits-Pools "Nationalpark Unteres Odertal". Hij behield deze post tot 3 november 2002, en was gedurende die periode plaatsvervangend lid van de bondsraad.

Nationale bekendheid verkreeg Platzeck, toen hij tijdens de overstromingen van de Oder in 1997 dagelijks als crisismanager op de zandzakken stond, wat hem de toenaam "Deichgraf" bezorgde.

In 1998 weigerde Platzeck een hem door toenmalig bondskanselier Gerhard Schröder aangeboden ministerpost aan te nemen. Nadat in mei van de jaar de burgemeester van Potsdam, Horst Gramlich (SPD) wegens verwikkeling in een corruptieschandaal rond de schepen voor openbare werken Detlef Kaminski via een volksbevraging en referendum tot ontslag gedwongen werd, stelde Matthias Platzeck zich kandidaat voor het ambt. Het doel was te verhinderen dat de kandidaat van de Partei des Demokratischen Sozialismus (PDS: de vroegere Oost-Duitse eenheidpartij) de verkiezing zou winnen. Op 27 september won hij de tweede ronde van de verkiezingen met 63,5% van de stemmen. Op 3 november legde hij zijn ministerambt neer, en werd op 4 november tot burgemeester van Potsdam benoemd, functie die hij tot 26 juni 2002 waarnam.

Toen minister-president Manfred Stolpe verrassend ontslag nam in de zomer 2002, nam Platzeck het ambt over. Op 26 juni 2002 werd hij als minister-president van de regerende grote coalitie verkozen.

Ook bij de overstromingen van de Elbe in de zomer 2002 liet Platzeck zich weer opvallen als crisis-manager, en groeide uit tot een van de meest populaire politici van het voormalige Oost-Duitsland.

Bij de verkiezingen voor de landsdag van 19 september 2004 kon hij het mandaat in zijn district winnen, en keerde zo terug in het deelstaatparlement. De meeste waarnemers gaan ervan uit dat zijn optreden tijdens de verkiezingsstrijd, samen met zijn regionale populariteit als 'Deichgraf' er substantieel toe bijdroegen dat de SPD in Brandenburg de grootste partij bleef, en dat hij als minister-president de SPD-CDU-coalitie voor de volgende vijf jaar kon verder leiden. De door Platzeck en Schönbohm (CDU) geleide regering heeft nog steeds voornamelijk met de hoge schuld van het land en met een stilstand, zelfs teruggang van de economische activiteit, gepaard gaande met een hoge werkloosheid, te kampen.

Als minister-president werd Matthias Platzeck weer lid van de bondsraad. Volgens een vastgelegde beurtrol werd hij op 1 november 2003 tweede vicepresident van de raad, van 1 november 2004 tot 31 oktober 2005 bondsraadspresident.