Masters Tournament 2012

De Masters wordt in 2012 gespeeld van 5-8 april op de Augusta National Golf Club.

Dit artikel staat op een nalooplijst. Als je de inhoud op verifieerbaarheid gecontroleerd hebt, kun je dit sjabloon verwijderen. Bekijk ook de bewerkingsgeschiedenis om te zien of anderen hier al aan gewerkt hebben.

The Georgia Cup

Voorafgaand aan de Masters wordt altijd een benefiet matchplay gespeeld tussen de winnaars van het Amerikaanse en Britse Amateurkampioenschap van het voorgaande jaar. Dat zijn in 2012 de Amerikaan Kelly Kraft en de Australiër Bryden MacPherson. Op de Lakeside Course van de Golf Club of Georgia won MacPherson op de zeventiende hole met 2&1. Beide spelers worden meteen na deze Masters professional.

Verslag

Diner op dinsdag

De Masters beginnen voor de voormalige winnaars al op dinsdag met een diner. Sommige voormalige winnaars kwamen alleen voor het diner over. Allen droegen hun groene blazer, en Sandy Lyle droeg daaronder zijn kilt. Op zijn menukeuze stond indertijd onder meer haggis.

Het diner werd op voorstel van Ben Hogan voor het eerste gehouden toen hij in 1952 zijn titel kwam verdedigen. Ook de voorzitter van Augusta wordt uitgenodigd, en de honorair starters, dit jaar zijn dat de voormalige winnaars Jack Nicklaus, Arnold Palmer en voor het eerst ook Gary Player. Zij openen het toernooi door 's ochtend ieder een bal vanaf de eerste tee te slaan voordat de eerste groep start. Het menu wordt gekozen door de voormalige winnaar, in dit geval Charl Schwartzel. Hij betaalt ook de rekening van het diner. Er staan enkele Zuid-Afrikaanse specialiteiten op het menu zoals spiraalvormige boerewors met chutney.

Par 3 Contest op Woensdag

In de nacht van dinsdag op woensdag was bijna 3 cm regen en zelfs hagel gevallen. Voor woensdag-, donderdag- en vrijdagmiddag is onweer voorspeld.
De par-3 baan van Augusta werd in 1958 aangelegd en vanaf 1969 werd hier ieder jaar heen par3 coontest gehouden. Over de jaren werden hier 73 holes-in-one gemaakt, maar nog nooit heeft de winnaar van dit toernooi diezelfde week ook de Masters gewonnen. Vaak laten spelers een van hun kinderen caddieën.
Er deden 74 spelers mee. Mark Wilson maakte op hole 4 de eerste hole-in-one, de andere hole-in-one werd op hole 9 gemaakt door Thomas Bjørn. Pádraig Harrington en Jonathan Byrd wonnen met een score van 22 (−5).[1], maar niet alle spelers maakten hun ronde af vanwege het slechte weer.

Ronde 1

De par van de baan is 72.
De eerste speler die met een score onder par binnenkwam, was Paul Lawrie met −3. maar op dat moment stond Henrik Stenson na negen holes al op −5. Inmiddels werd het bewolkt op Augusta en kwam er meer wind, zoals voorspeld. Stenson stond weer op −5 toen hij op de 18de tee aankwam, maar maakte op de par 4 een 8, waarna Lee Westwood aan de leiding stond met −4 na acht holes. De beste amateur was Hideki Matsuyama, hij maakte een ronde van 71.

Iedere dag wordt een kristallen vaas uitgereikt voor de speler met de laagste score. Iedere eagle wordt beloond door twee kristallen glazen, Stenson verdiende twee glazen voor zijn eagles op hole 2 en 8, Lawrie voor zijn eagles op hole 13 en 15, Pádraig Harrington verdiende een glas voor zijn eagle op hole 2 en Zach Johnson voor hole 14. Jack Nicklaus heeft het record met 48 glazen. Een albatros levert een kristallen vaas op maar die is pas drie keer uitgereikt.

Ronde 2

De score van hole 18 is gemiddeld 4,35, er worden dus weinig birdies gemaakt en meer bogeys. Westwood en Dufner, die tot hole 18 samen met −6 aan de leiding stonden, droegen daaraan bij, Dufner maakte een bogey maar bleef met −5 aan de leiding, Westwood maakte zelfs een dubbelbogey. De beste ronde was van de 52-jarife Fred Couples, die al 25 keer de Masters speelde. Hij kwam ook op −5 en is de oudste leider na 36 holes. Bovendien is hij met een gemiddelde van 71,90 slagen recordhouder van alle spelers die meer dan 100 rondes op Augusta hebben gespeeld. Nummer 2 is Jack Nicklaus met 71,98.

Een glas voor een eagle op hole 13 werd verdiend door Phil Mickelson en Aaron Baddeley.

Ronde 3

Bubba Watson

Zestig spelers, dat wil zeggen alle spelers met een score van +5 of beter, spelen de 3de en 4de ronde, inclusief drie van de zes amateurs: Hideki Matsuyama (+1), Patrick Cantlay (+5) en Kelly Kraft (+5).
Peter Hanson heeft een score van −7 binnengebracht, een nieuw baanrecord waarmee hij aan de leiding ging. Daarmee bleef hij een slag voor Phil Mickelson, die −6 scoorde. Rory McIlroy was minder gelukkig, hij begon met een dubbelbogey, hij maakte een ronde van +5 en zakte van de 3de naar de 27ste plaats.

Een glas voor een eagle op hole 15 werd verdiend door Charles Howell III en Vijay Singh.

Ronde 4

Phil Mickelson verkleinde zijn kans op een overwinning door op hole 4, een par 3, drie slagen te verliezen.

Louis Oosthuizen verdiende een kristallen vaas doordat hij een albatros (een 2 op een par 5) maakte, waarna hij met −10 aan de leiding ging, maar Bubba Watson, die met hem in de laatste partij speelde, kwam op hole 16 gelijk met hem te staan. Het kwam tot de 8ste play-off in de geschiedenis van de Masters. De play-off begon op hole 18, daarna werd hole 10 gespeeld. Oosthuizen maakte een bogey, Watson won de Masters.
Adam Scott maakte een hole-in-one op hole 16 en verdiende een kristallen glas. Zijn eindscore voor de ronde was 66, hij kwam in de top-10 en mag volgend jaar weer meespelen. Justin Rose, Matt Kuchar en Francesco Molinari krijgen een glas voor hun eagle op hole 15.>br> Miguel Ángel Jiménez en amateur Hideki Matsuyama speelden deze ronde samen en hadden het moeilijk. Jiménez maakte +9 en Matsuyama, die drie rondes aan de leiding van de amateurs had gestaan, maakte een laatste ronde van +7. De prijs voor de beste amateur ging naar Patrick Cantlay, die de laatste ronde in par speelde.

NaamR1StandR2TotaalStandR3TotaalStandR4TotaalStand
Bubba Watson po69−3T471−1−4T370−2−6468−4−101
Louis Oosthuizen68−4T272par−4T369−3−7369−3−102
Lee Westwood67−4173+1−4T372par−4T668−4−8T3
Matt Kuchar71−1T1470−2−3T870−2−5569−3−8T3
Peter Hanson68−4T274+2−2T1165−7−9173+1−8T3
Phil Mickelson74+2T4268−4−2T1166−6−8272par−8T3
Ian Poulter72parT2872parparT2470−2−2T1269−3−57
Adam Scott75+3T5170−2+1T3173+1+2T3266−6−4T8
Justin Rose72parT2872parparT2472parparT2468−4−4T8
Pádraig Harrington71−1T1473+1parT2468−4−4T6−4T8
Hunter Mahan72parT2872parparT2468−4−4T674+2−2T12
Sergio García72parT2868−4−4T375+3−1T1971−1−2T12
Fred Couples (1992)72parT2867−5−5T170−2T1272par−2T12
Ben Crane69−3T473+1−2T1172par−2T1273+1−1T17
Charles Howell III72parT2870−2−2T1174+2parT2472parparT19
Francesco Molinari69−3T475+3parT2470−2−2T1274+2parT19
Paul Lawrie69−3T472par−3T872par−3T1076+4+1T24
Jason Dufner69−3T470−2−5T175+3−2T1275+3+1T24
Vijay Singh (2000)70−2T1172par−2T1176+4+2T3272par+2T27
Nick Watney72parT2870−2−2T1172par−2T1277+5+3T33
Sean O'Hair73+1T3470−2−1T1671−1−2T1277+5+3T33
Henrik Stenson71−1T1471−1−2T1170−2−4T681+9+5T40
Aaron Baddeley71−1T1471−1−2T1177+5+3T3874+2+5T40
Rory McIlroy71−1T1569−3−4T377+5+1T2776+4+5T40
Patrick Cantlay (Am)71−1T1478+6+5T5374+2+7T5772par+7T46
Hideki Matsuyama (Am)71−1T1474+2+1T3172par+1T2779+7+8T50
Miguel Ángel Jiménez69−3T472par−3T876+4+1T2781+9+1056
LeiderToernooirecordMC = missed cut = cut gemistDQ = disqualified

Spelers

De top-50 van de wereldranglijst per eind 2011[2] mogen meedoen. Het is de eerste Masters waarin minimaal vier Koreaanse spelers zullen aantreden.

OWGR Top-50
  1. Luke Donald
  2. Lee Westwood
  3. Rory McIlroy
  4. Martin Kaymer
  5. Adam Scott
  6. Steve Stricker
  7. Dustin Johnson
  8. Jason Day
  9. Charl Schwartzel
  10. Webb Simpson
  11. Matt Kuchar
  12. Nick Watney
  13. Graeme McDowell
  14. Phil Mickelson ('04, '06, '10)
  15. Kyung-ju Choi
  16. Ian Poulter
  17. Sergio Garcia
  18. Justin Rose
  19. Hunter Mahan
  20. Paul Casey
  21. Bubba Watson
  22. Alvaro Quiros
  23. Tiger Woods ('97, '01, '02, '05)
  24. Robert Karlsson
  25. Kyung-tae Kim
  26. David Toms
  27. Bill Haas
  28. Simon Dyson
  29. Bo Van Pelt
  30. Sang-moon Bae
  31. Keegan Bradley
  32. Rickie Fowler
  33. Jason Dufner
  34. Anders Hansen
  35. Thomas Bjørn
  36. Geoff Ogilvy
  37. Zach Johnson
  38. Brandt Snedeker
  39. Fredrik Jacobson
  40. Louis Oosthuizen
  41. Francesco Molinari
  42. Peter Hanson
  43. John Senden
  44. Miguel Ángel Jiménez
  45. Yong-eun Yang
  46. Aaron Baddeley
  47. Martin Laird
  48. Darren Clarke
  49. Gonzalo Fernández-Castaño
  50. Jim Furyk

2012 Ranking

Voormalige winnaars

Invitaties/kwalificatie

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.