Justin Rose

Justin Rose (Johannesburg, 30 juli 1980) is een Engelse golfprofessional.

Justin Rose
in 2013
Persoonlijke informatie
Nationaliteit Engeland
Geboorteplaats Johannesburg
Geboortedatum30 juli 1980
WoonplaatsLonden en Orlando
Lengte188cm
Carrière
Profdebuut1993
Overwinningen per tour
PGA Tour10
European Tour12
Olympische Spelen
Laatst bijgewerkt op: 28 september 2019
Portaal    Golf

Amateur

In 1998 speelde de zeventienjarige Rose als amateur het Britse Open, waar hij op de 18de green een chip-in maakte om op de vierde plaats te eindigen.

Gewonnen

onder meer:

  • 1995: English Boys Stroke Play Championship U16 & U18 en de in Engeland gespeelde Open Amateurkampioenschappen (strokeplay): McGregor Trophy (U16) en Carris Trophy (U18)
  • 1997: St Andrews Links Trophy
  • 1998: Peter McEvoy Trophy

Teams

Professional

Justin Rose werd in 1998 professional. Enkele weken na het Britse Open speelde hij op de Hilversumsche Golf Club zijn eerste toernooi als professional: het TNT Dutch Open, maar miste de eerste 21 cuts op de Europese Tour.

In 2001 miste hij slechts vier cuts van de gespeelde 25 toernooien. Hij werd bovendien in januari tweede bij het Alfred Dunhill Championship en het Mercedes-Benz South African Open. De rest van het seizoen was zijn resultaat goed genoeg om aan het einde van het jaar naar de Volvo Masters te kunnen.
In 2002 kwamen zijn eerste vier overwinningen, daarnaast haalde hij nog acht top-10 plaatsen.
In 2003 had hij 8 top-10 plaatsen, waarbij een 5de plaats bij het US Open. Verder maakte hij deel uit van het team van Groot-Brittannië & Ierland, dat het Continentale team versloeg bij de Seve Trophy. Dat jaar eindigde hij op de 33ste plaats op de wereldranglijst.

In 2004 speelde hij vooral op de PGA Tour en bereikte weer enkele top-10 plaatsen. In 2005 kwam hij alleen voor het Schotse Open naar Europa, in een poging bij de top-10 te komen en zich zo te kwalificeren voor het Britse Open. Pas in 2007 kwam Justin Rose, na 7 top-10 plaatsen in de Verenigde Staten, weer voor enkele toernooien naar Europa. Het begon met de Seve Trophy, die zijn team weer won. Hij verloor de play-off van de BMW PGA Championship maar kwam voor het eerst in de top-20 van de wereld. Drie weken later won hij de Volvo Masters op Valderrama.

Aan het begin van 2008 stond hij 6e op de wereldranglijst. Hij speelde voor de tweede keer het KLM Open, hij speelde weer de Seve Trophy en nu ook de Ryder Cup. In 2010 won hij ook zijn eerste toernooi op de PGA tour: het Memorial Tournament. Later in het jaar won hij ook het HP Byron Nelson Championship.

Begin 2012 won hij het WGC - CA Kampioenschap waarna hij terug was in de top-10 van de Official World Golf Ranking[1]. In 2015 beleefde hij een topseizoen, hij werd 2de bij de Masters, 9de bij het Brits Open, 4de bij de Amerikaanse PGA en in oktober speelde hij in Hong Kong zijn 260ste toernooi op de Europese Tour en behaalde hij zijn 8ste overwinning[2]. Hij steeg naar de 6de plaats op de wereldranglijst.

Op de Olympische Spelen van 2016 in Rio de Janeiro won hij de gouden medaille in het golf. Tevens was hij de eerste golfer die een hole-in-one sloeg op de Olympische Spelen.

Gewonnen

Kennemer 2008

Olympische Spelen

Sunshine Tour

  • 2002: Nashua Masters

Europese PGA Tour

Australaziatische Tour

Japan Golf Tour

Amerikaanse PGA Tour

WGC

Majors

Major 1998 1999 2000 2001 2002 2003 2004 2005 2006 2007 2008 2009 2010 2011 2012 2013 2014 2015 2016 2017 2018
Masters
=
=
=
=
=
T39
T22
=
=
T5
T36
T20
=
T11
T8
T25
T14
T2
T10
2
T12
US Open
=
=
=
=
=
T5
MC
=
=
T10
MC
MC
=
MC
T21
1
T12
T27
MC
MC
T10
Brits Open
T4 (A)
MC
=
T30
T22
MC
=
=
=
T12
T70
T13
MC
T44
MC
MC
T23
T6
T22
T54
T2
USPGA
=
=
=
=
T23
MC
MC
=
T41
T12
T9
MC
MC
MC
T3
T33
T24
4
T22
MC
T19
Legenda
= : niet gespeeld
MC: cut gemist
T: tied (gedeelde klassering)
(A): als amateur
geel = top-10
Major 2019
Masters
MC
USPGA
T29
US Open
T3
Brits Open
T20

Teams

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.