Marilandica

De kloon kenmerkt zich door een zware stam met gegroefde bast, die gewoonlijk enigszins scheef met de windrichting meegroeit, vandaar de bijnaam waaiboom. Op slechts enkele meters hoogte ontwikkelt zich een zware zijtak die de hoofdstam als het ware in evenwicht houdt.

De boom, die bijna 100 jaar oud kan worden, werd begin 20e eeuw massaal in Nederland aangeplant, hoewel er ook Marilandica's uit de 19e eeuw zijn. Omstreeks 1930 bestond zelfs ongeveer 40% van alle populieren in Nederland uit deze kloon. Tegenwoordig worden nog maar weinige populieren van deze kloon geplant. De huidige Marilandica's hebben dan ook gemiddeld een respectabele leeftijd bereikt. Later zijn andere rassen canadapopulieren, met gladdere bast en rechtere stam, in zwang gekomen.

De Marilandica werd veel in Noord-Brabant aangeplant, vooral in het gebied ten zuiden van 's-Hertogenbosch. Daar staat hij bekend als de Brabantse staander.

Net als andere populieren maakt de Marilandica-populier meestal onderdeel uit van een grotere aanplant bijvoorbeeld in productiebos of langs wegen. Soms worden bijzondere solitaire exemplaren aangetroffen. Een hiervan was de Populier op de Vollander. Deze Marilandica stond op de Vollanderkouter op een hoogte van 60 meter boven de zeespiegel tussen Strijpen en Velzeke-Ruddershove in de Vlaamse Ardennen. Op deze plek kwamen oude wegen samen en werd vroeger de vierschaar gehouden. De populier was in 2018 maximaal 150 jaar oud en vermoedelijk aangeplant ter vervanging van een eerdere boom. De circa 35 meter hoge populier had een stamomtrek van 5,03 meter en een kruindiameter van 30 meter. De populier op de Vollander was beschermd erfgoed sinds 2001.[2][3][4] Op 9 februari 2020 waaide de boom om tijdens de storm Ciara [5][6].

• Marilandica
• Brabants Landschap, no 184, herfst 2014, p. 20

Zie de categorie Populus × canadensis in Strijpen van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.