Marie Louise van Orléans (1662-1689)

Marie Louise was de oudste dochter van Filips I, hertog van Orléans en diens eerste vrouw prinses Henriëtta Anne van Engeland. Marie Louise was een afstammeling van de Franse en Engelse koninklijke familie. Haar grootouders aan vaderskant waren, Lodewijk XIII van Frankrijk en Anne van Oostenrijk, en haar grootouders aan moederskant waren, Karel I van Engeland en Henriëtta Maria van Frankrijk. Ze was een nicht van koning Lodewijk XIV van Frankrijk, Karel II van Engeland, Jacobus II van Engeland en van Maria Princess Royal.

Marie Louise had een gelukkige jeugd in Frankrijk, ze was het meest te vinden in de residenties van haar vader, Palais-Royal te Parijs en Kasteel van Saint-Cloud, buiten de hoofdstad. Ze verloor haar moeder op de leeftijd van acht jaar in 1670. Het jaar daarop trouwde haar vader met Elisabeth Charlotte van de Palts. Elisabeth werd een “tweede” moeder voor Marie Louise en haar jongere zuster Anne Marie. Voor de rest van haar leven bleef Marie Louise contact houden met haar stiefmoeder, via brieven.

Koning Karel II

Op 19 november 1679 trouwde Marie Louise met Karel II van Spanje te Quintanapalla dicht bij Burgos (Spanje). Ook al stond ze bekend om haar schoonheid en charisma, toch moest ze het strakke Spaanse hof betreden, en haar pogingen om zwanger te raken faalden. Maar toch, vanaf het begin van hun huwelijk was Karel hevig verliefd op Marie Louise, een liefde die hij tot zijn dood bleef koesteren.

De jaren verstreken en het koppel had nog steeds geen kinderen, desondanks gaven ze de hoop niet op en probeerden ze toch kinderen te krijgen. In het begin van 1688, schreef een getuige: dat Karel en Marie Louise vaak samen gingen bidden in de kerk, ze vroegen dan om kinderen, met een zodanig sterk geloof zouden zelfs de stenen hen helpen om God te vragen om kinderen te krijgen.

Ten slotte, na bijna tien jaar huwelijk, gebeurde er iets onverwachts. Een dag na het paardrijden voelde de koningin een opkomende pijn in haar maag, daardoor moest ze de rest van de avond in bed blijven. In de nacht van 12 februari 1689 stierf Marie Louise. Volgen een getuige sprak ze tot Karel II bij haar afscheid: "Zijne Majesteit zal waarschijnlijk nog vrouwen hebben, maar slechts weinigen zullen zoveel houden van u als ik".

Toen Marie Louise stierf was Karel totaal uitgeput en zijn hart gebroken. Er werd in die tijd gefluisterd dat Marie Louise was vergiftigd door de koningin-moeder Maria Anna van Oostenrijk, haar schoonmoeder. De reden zou zijn geweest dat Marie Louise geen kinderen had gebaard. Dit zijn echter valse beschuldigingen, in feite waren Maria Anna en Marie Louise zeer close en ook de koningin-moeder was kapot van het overlijden van Marie Louise.

Kort naar haar dood begonnen de Spaanse ministers te zoeken naar een tweede vrouw voor de koning, de vooraanstaande kandidaten waren de Italiaanse prinses Anna Maria Luisa de' Medici en de Duitse prinses Maria Anna van Beieren. Deze ministers lieten Karel de portretten van beide kandidaten zien, zodat hij kon kiezen. Terwijl Karel naar de portretten keek zei hij: “De dame uit Toscane is mooi, en de dame uit Neuburg ziet er ook niet lelijk uit.” Maar toen draaide Karel zich om en liep naar een portret van Marie Louise en nadat hij het had bekeken zei hij: “Deze dame was echt beeldschoon”. Uiteindelijk werd er gekozen voor Maria Anna van Beieren.

Zie de categorie Marie Louise d'Orléans van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.