Kasteel van Saint-Cloud

Het oorspronkelijke huis op deze plek, Hôtel d'Aulnay geheten, werd in de 16e eeuw uitgebreid tot een kasteel door de Gondi's, een rijke Franse familie van bankiers. In 1589, tijdens de Hugenotenoorlogen, verbleef koning Hendrik III van Frankrijk in het kasteel. Terwijl hij daar voorbereidingen trof om Parijs aan te vallen, werd hij vermoord door een fanatieke monnik, Jacques Clément.

Het kasteel bleef in de familie Gondi tot 1655, toen het in handen van de bankier Barthélemy Hervart kwam. Op 8 oktober 1658 hield Hervart er een groot feest voor de Zonnekoning Lodewijk XIV, Lodewijks moeder Anna van Oostenrijk en kardinaal Mazarin. Acht dagen later kocht Lodewijks broer, hertog Filips van Orléans, het kasteel en het omringende landgoed van Hervart voor 240.000 livres.

Tot zijn dood in 1701 bleef Filips het kasteel uitbreiden. Het kreeg een U-vorm dat open was aan de oostkant, richting Seine. Het oorspronkelijke kasteel, dat op het zuiden had uitgekeken, werd deel van de linkervleugel. Aan de achterkant werd een oranjerie gebouwd. Door de gehele rechtervleugel liep een 45 meter lange galerij, de Galerie d'Apollon met afbeeldingen van mythes van Apollon geschilderd door Pierre Mignard, en aan beide kanten van de galerij werd een salon gebouwd. Lodewijk XIV was hier zo onder de indruk van dat hij in 1678 opdracht gaf om ook een dergelijke galerij aan te leggen in Versailles. In deze periode bereikten de tuinen van het paleis ook hun grootste omvang. In totaal zou Filips 156.000 livres besteed hebben aan de verbouwing en verfraaiing van Saint-Cloud.

Anne Marie van Orléans werd in 1669 geboren in Saint-Cloud. Filips' vrouw Henriëtta Anne van Engeland stierf er in 1670.

Het Kasteel van Saint-Cloud bleef het grootste deel van de 18e eeuw in handen van Filips' nakomelingen, de hertogen van Orléans. In 1785 kocht koning Lodewijk XVI het paleis van Lodewijk Filips I van Orléans voor zijn vrouw Marie Antoinette voor de som van 6 miljoen livres.

Marie Antoinette huurde de architect Richard Mique in om Saint-Cloud naar haar smaak te verbouwen. Mique vergrootte het corps de logis en de achterkant van de rechtervleugel en bouwde een nieuw trappenhuis. Marie Antoinette liet ook meubels speciaal voor Saint-Cloud maken.

Na het uitbreken van de Franse Revolutie werd het paleis tot bien national (nationaal goed) verklaard en werd het eigendom van de staat. Het paleis speelde een belangrijke rol tijdens de staatsgreep van 18 Brumaire door generaal Napoleon Bonaparte in 1799. Tijdens deze staatsgreep verhuisde het Franse parlement tijdelijk van Parijs naar Saint-Cloud. Toen Napoleon verscheen in de oranjerie van het kasteel, waar de Raad van Vijfhonderd (het lagerhuis) in sessie was, werd hij aangevallen door woedende parlementsleden, en alleen door ingrijpen van zijn lijfwachten lukte het hem te ontsnappen. Napoleons broer Lucien Bonaparte, destijds voorzitter van de Raad, glipte de zaal uit en meldde aan de troepen die buiten stonden dat de Raad bedreigd werd door een groep met dolken gewapende afgevaardigden. Hierop marcheerden de troepen de Oranjerie in en ontruimden de zaal.

Op 18 mei 1804 werd Napoleon in het Kasteel van Saint-Cloud uitgeroepen tot keizer van Frankrijk. Het kasteel werd zijn geliefde residentie. Hij veranderde de Salon de Vénus in zijn troonzaal. In 1814 werd het paleis ingenomen door Pruisische troepen.

Ook Napoleon III werd in het Kasteel van Saint-Cloud tot keizer uitgeroepen, op 1 december 1852 in de Galerie d'Apollon. Napoleon en zijn vrouw, keizerin Eugénie, hielden elke lente en herfst hof op Saint-Cloud. Napoleon III liet in 1862 de oranjerie afbreken.

Op 28 juli 1870 verklaarde Napoleon III in het Kasteel van Saint-Cloud oorlog aan Pruisen. Tijdens het Beleg van Parijs in de daaropvolgende Frans-Pruisische Oorlog bombardeerden Pruisische troepen de stad vanaf de hoogte van Saint-Cloud. Het kasteel werd geraakt door Frans tegenvuur en brandde af op 13 oktober 1870.

De resterende muren werden in 1890 afgebroken. Het fronton van de rechtervleugel werd opgekocht door koning Ferdinand I van Bulgarije en geïntegreerd in zijn paleis Euxinograd aan de Zwarte Zee.