Lygodactylus williamsi

De gekko komt voor in Afrika en leeft in delen van Tanzania en meer specifiek in de regio Morogoro uit het Kimboza Forest Reservaat.[3] Het is een endemische soort wat betekent dat het diertje alleen in dit gebied voor komt. Het is een bewoner van vochtige bossen.

Het is een opvallend diertje door zijn veel kleinere formaat in vergelijking met een gemiddelde gekko en de aparte kleuren. Ze zijn ook minder schuw dan de meeste gekko's. Na verloop van tijd zijn ze niet bang om in de buurt van de verzorger te komen tijdens het voeren.
De volwassen exemplaren zijn ongeveer 6 tot 10 cm lang. De jongen zijn bij de geboorte ongeveer 2 tot 3 cm lang. De kleur van hun buik is oranje-geel.

De dominante mannetjes zijn helder blauw van kleur, en de vrouwtjes hebben een koperachtige of bruine kleur met soms wat donkergroene tinten. Jonge exemplaren zijn groen/blauw. In het geval van een jonge of onderdrukte man echter is het onderscheid moeilijker, en kan de gekko ook een groene kleur hebben, en aangezien worden voor een vrouw.
Het echte onderscheid kan gemaakt worden door te letten op de aanwezigheid van de uitstulpingen van de hemipenis net onder de staartwortel, en de preanale poriën met een (brede) V-vorm tussen de achterpoten. Ook is de keel van het mannetje meestal donker gestreept, of zo goed als geheel zwart, en die van het vrouwtje nauwelijks zwart of licht gestreept.

Het houden van Lygodactylus williamsi kan in een tropisch ingericht terrarium of vivarium met overdag een temperatuur van 25°C tot 33°C en 's nachts ongeveer 18°C tot 22°C.
Hier kan het beste een halogeen spot voor gebruikt worden. Voor het visuele licht en UVB-straling T8 Rainforest buislampen en/of spiraallampen.
De lichtcyclus kan op 12 uur gedurende het heel jaar worden ingesteld, of beter 14 uur in de zomer en 8 uur in de winter. Deze dieren leven in de natuur in gebieden met matige tot natte bos savannes, en hier is de relatieve luchtvochtigheid vrij constant 60 70 procent overdag en 90% 's nachts. Er zal dus regelmatig gesproeid moeten worden, of eventueel gebruik worden gemaakt van mist- of nevelapparaten. Als de lichten uitgaan kan er het beste nog gesproeid worden om de luchtvochtigheid omhoog te brengen, en de temperatuur te laten dalen.

In het terrarium zijn een (deels) opengewerkte stuk bamboe en een bromeliaplant ideaal, als schuil- en zonplaatsen. Sanseveria's zijn geschikte planten voor de ei-afzet van de williamsi, net als bamboe. Ook zijn wortelstokken ("jungle vines") geliefd, deze bevorderen ook het schuren van de huid. Ook andere tropische planten zoals Tillandsia, orchideeën en begonias zijn bruikbaar.

Ze eten onder meer fruitvliegjes, krekeltjes, bladluizen, springstaartjes en andere kleine insecten.
De voedseldieren moeten afwisselend bepoederd worden met een calcium en vitamine supplement, dit is erg belangrijk. In de natuurlijke leefomgeving eten de gekko's vele insecten soorten, waarmee ze alle noodzakelijke voedingstoffen binnen krijgen, maar dit is niet het geval met voedseldieren.
Verder is het ook raadzaam om vitamine en een proteïnenpreparaat te geven. Dit vinden de gekko's lekker, en het is een goede aanvulling op hun voeding. Bovendien eten de fruitvliegjes e.d. er ook van. Het is ook goed af en toe een speciaal voor de daggekko's gemaakt papje te geven, wat een mix is van fruit, baby voedsel, honing en vitamines. Een los stukje open gesneden fruit als papaya, mango of druif kan ook.

Vrouwtje in gevangenschap.

De eieren van L. williamsi zijn wit van kleur en hebben een doorsnede van 3 tot 5 millimeter. Ze worden vastgeplakt op een beschutte plek, tussen of tegen bladeren, schors, takken, achterwanden e.d..
Het beste kunnen de eieren in het terrarium worden gelaten. Ze kunnen makkelijk kapot gaan bij het verwijderen, en de omgeving is ideaal. De temperatuurschommelingen zijn gunstig voor het zich ontwikkelende embryo. Wel is de incubatietijd langer, en duurt dan meestal 85 tot 100 dagen. In een broedstoof met een constante temperatuur en luchtvochtigheid ongeveer 60-80 dagen.

Zodra het jong uit het ei is, moet het zo snel mogelijk worden overgezet in een ander onbewoond regenwoudterrarium. De ouders willen de juvenielen nog weleens opeten. Daarnaast is het gemakkelijker de dieren apart te houden omdat ze kleiner voedsel eten en meer schuilplaatsen nodig hebben. Het jong zal na een week of wat voedsel willen en dan moeten kleine (stof)krekeltjes en fruitvliegjes worden gevoerd. Er moet voldoende kalk worden gegeven, dit is belangrijk voor de vorming van het skelet en voorkomt rachitis.

Lygodactylus williamsi wordt beschouwd als een bedreigde diersoort die op de rand van uitsterven staat. Volgens de internationale natuurbeschermingsorganisatie IUCN moet de beschermingsstatus van de gekko worden beschouwd als 'kritiek' (Critically Endangered of CR).

Het verspreidingsgebied is erg klein; de gekko is aangetroffen in een gebied van ongeveer twintig vierkante kilometer, waarvan er in ongeveer acht km² daadwerkelijk populaties voorkomen.[4] De populaties worden echter steeds kleiner en de aantallen in het wild lopen terug.

De voornaamste oorzaak van deze achteruitgang is het vangen van de dieren voor de handel in exotische dieren. Van de populaties in het Kimbozabos is in minder dan vijf jaar 15 % van de dieren weggevangen en geëxporteerd.[1] Lygodactylus williamsi staat niet op de CITES-lijst van beschermde diersoorten. De hagedis was ook niet opgenomen in de Europese verordening 338/97 waarin een lijst is opgenomen met dieren en planten die niet verhandeld mogen worden. In de latere verordening 1320/2014 uit december 2014 werd de gekko echter alsnog aan de lijst toegevoegd.