LuxLeaks

Luxemburg Leaks (soms afgekort als Lux Leaks of LuxLeaks) is de naam van een journalistiek onderzoek gevoerd door het International Consortium of Investigative Journalists, gebaseerd op vertrouwelijke informatie over belastingovereenkomsten van 2002 tot 2010, van invloed op het belastingsregime in Luxemburg.

Jean Monnet-gebouw van de Europese Commissie, gelegen in Luxemburg
Een van de gelekte belastingregelingen gericht aan PriceWaterhouseCoopers (16 juli 2010)

Hierdoor werden in november 2014 de namen van meer dan 300 multinationals bekend die belastingsovereenkomsten hadden.

De onthullingen kregen internationale aandacht en commentaar over belastingontwijking in Luxemburg en elders.[1]

Belastingregime in Luxemburg

Buitenlandse bedrijven begonnen in groten getale naar Luxemburg te komen in het begin van de jaren 90, toen Luxemburg een EU-richtlijn aannam waardoor bedrijven hun belastingen konden betalen in het Europees land van hun hoofdkwartier, ook als dit verschilde van het land waar hun dochterondernemingen opereerden.[2] Luxemburg ging niet volledig in op een verzoek van de Europese Commissie om informatie over de praktijken van belastingovereenkomsten in sommige deelstaten, maar gaf maar gedeeltelijke informatie. In augustus 2014 gaf Luxemburg deze informatie uiteindelijk wel over bepaalde bedrijven, waaronder Amazon.

De LuxLeaks geven inzicht in 548 belastingovereenkomsten. Een bedrijf in een land met een hoge belastingvoet geeft een lening aan een dochteronderneming in Luxemburg. De rentevoet is evenredig met de kredietwaardigheid van de bedrijfsgroep, bijvoorbeeld 1%. De dochteronderneming in Luxemburg wordt typisch opgericht met het doel geld te lenen aan hoge rente, bijvoorbeeld 9%, aan een ander bedrijf buiten Luxemburg. Aangezien het belastingregime in Luxemburg gemaakt is op maat van financiële bedrijven worden de winsten relatief weinig belast. Dit soort mechanismes zorgen ervoor dat er minder belasting betaald wordt in landen met een hoge voet, en dat de winsten verhuizen.[3][4]

In veel gevallen hadden de bedrijven slechts een marginale aanwezigheid in Luxemburg. 1600 bedrijven zijn zelfs geregistreerd op slechts één adres: 5, rue Guillaume Kroll – in Luxemburg.[5]

Er zijn geen aantijgingen dat de overeenkomsten onwettig zouden zijn onder de Luxemburgse wetten. De Europese Commissie onderzoekt twee gevallen: Amazon en Fiat. De overeenkomsten zouden in deze gevallen beschouwd kunnen worden als onwettige subsidies, wat een overtreding is van de EU-wet.[6][7]

Klokkenluiders

De affaire Luxleaks kwam in de openbaarheid via enkele accountants die als klokkenluider optraden: Antoine Deltour en Raphaël Halet. Deltour lekte al in 2012 als werknemer van PricewaterhouseCoopers informatie over rulings aan de Franse journalist Edouard Perrin, die er een tv-programma over maakte. Twee jaar later kreeg het schandaal een internationale dimensie via een journalistencollectief. Beiden werden door hun werkgevers aangeklaagd, en zijn verwikkeld in processen.[8][9]

Zie ook

Referenties
  1. Carr, Wayne and Kelly, Lux Leaks Revelations Bring Swift Response Around World. International Consortium of Investigative Journalists (6 november 2014).
  2. Matthew Karnitschnig en Robin van Daalen, Wall Street Journal, 21 oktober 2014. WSJ (22 oktober 2014). Geraadpleegd op 15 november 2014.
  3. Antony Ting, Luxembourg leaks: how harmful tax competition leads to profit shifting. The Conversation (10 November 2014).
  4. "Luxembourg corporate tax regime saves companies cash", The Irish Times, 6 november 2014.
  5. "Luxembourg under fire over tax deals", SBS.
  6. European Commission, press release, State aid: Commission investigates transfer pricing arrangements, on corporate taxation of Amazon in Luxembourg, 7 oktober 2014
  7. Luxembourg Leaks: Secret Tax Deals of Multinationals Exposed. Global Policy Forum (6 november 2014).
  8. Veroordeling klokkenluider Luxleaks geannuleerd. Trends (11 januari 2018). Geraadpleegd op 15 januari 2018.
  9. Hoogste rechters erkennen klokkenluiderstatuut. De Standaard (12 januari 2018). Geraadpleegd op 15 januari 2018.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.