Lucy Kortram

Kortram was eigenares van een multiculturele adviespraktijk. Ze maakte kennis met Jacques Wallage, waarna ze in 1997 door de PvdA werd uitgenodigd zich kandidaat te stellen voor een Kamerlidmaatschap. De commissie-Dunning zette haar op plaats 29 van de kieslijst. Kortram haalde 1585 voorkeurstemmen en zat van 1998 tot 2002 voor de PvdA in de Tweede Kamer der Staten-Generaal. Zij hield zich bezig met schooluitval, spijbelbeleid, medezeggenschap, intercultureel onderwijs, onderwijs in een multiculturele samenleving en kwaliteitsbeleid. Daarnaast hadden ouderenhuisvesting, en wonen en zorg haar belangstelling. Ze zette als eerste het vraagstuk van pesten op school op de Kameragenda. Ook multicultureel bouwen wist zij op de politieke agenda te plaatsen. In de grote PvdA-fractie van 45 leden wist zij zich echter nauwelijks een positie als fractiewoordvoerder te verwerven, volgens eigen zeggen mede doordat Wallage zijn afspraak dat zij primair onderwijs in haar portefeuille zou krijgen, niet nakwam.[1] In februari 2001 kwam Kortram in botsing met onderwijsspecialist Marleen Barth die zonder overleg een motie had ingediend, en Kortram in NRC Handelsblad van leugenachtigheid betichtte. Barth bood hiervoor later haar excuses aan. In mei van dat jaar werd Kortram met Enric Hessing tot meest onbekende Kamerlid verkozen. In december 2001 besloot een commissie onder leiding van Hans Ouwerkerk haar voor de verkiezingen in 2002 niet op een verkiesbare plaats te zetten.

Van 2003 tot 2007 was Kortram lector 'Diversiteit en de multiculturele competentie' aan de faculteit Maatschappij en Recht van de Hogeschool Utrecht.

Kortram is lid van de Evangelische Broedergemeente.

• Officiële website