Linda Wild

Wild debuteerde in 1987 op het ITF-toernooi van Chicago (VS). Zij stond in 1989 voor het eerst in een finale, op het ITF-toernooi van Niceville (VS) – zij verloor van landgenote Karen Shin. De week erop veroverde Wild haar eerste titel, op het ITF-toernooi van St. Simons (VS), door landgenote Ginger Helgeson te verslaan. In totaal won zij twee ITF-titels, de tweede weer een week later in Seabrook (VS).

In 1989 kwalificeerde Wild zich voor het eerst voor een WTA-hoofdtoernooi, op het toernooi van Miami. Zij stond in 1992 voor het eerst in een WTA-finale, op het toernooi van Eastbourne – zij verloor van landgenote Lori McNeil. In 1993 veroverde Wild haar eerste WTA-titel, op het toer­nooi van San Juan, door landgenote Ann Grossman te verslaan. In totaal won zij vijf WTA-titels, de laatste in 1996 in Jakarta.

Haar beste resultaat op de grandslamtoernooien is het bereiken van de kwartfinale, op de US Open 1996. Daardoor bereikte zij in september 1996 haar hoogste positie op de WTA-ranglijst: de 23e plaats.

Wild behaalde in het dubbelspel iets betere resultaten dan in het enkelspel. Zij debuteerde in 1987 op het ITF-toernooi van Tucson (VS) samen met landgenote Amy Frazier. ITF-titels won zij niet.

In 1989 speelde Wild voor het eerst op een WTA-hoofdtoernooi, op het toernooi van Newport, samen met landgenote Jennifer Goodling. Zij stond in 1992 voor het eerst in een WTA-finale, op het toernooi van Boca Raton, samen met de Spaanse Conchita Martínez – zij verloren van het koppel Larisa Neiland en Natallja Zverava. In 1994 veroverde Wild haar eerste WTA-titel, op het toernooi van Hobart, samen met landgenote Chanda Rubin, door het Australische koppel Jenny Byrne en Rachel McQuillan te verslaan. In totaal won zij vijf WTA-titels, de laatste in 1996 in Birmingham, samen met de Australische Elizabeth Smylie.

Haar beste resultaat op de grandslamtoernooien is het bereiken van de halve finale, op Wimbledon 1996. Haar hoogste positie op de WTA-ranglijst is de 17e plaats, die zij bereikte in juli 1996.