Lijst van windmolenparken in de Noordzee

Dit is een lijst van windmolenparken in de Noordzee. In de eerste tabel wordt een overzicht geboden van de operationele en in aanbouw zijnde windmolenparken, in een tweede tabel worden de toekomstige projecten besproken.

Prinses Amaliawindpark

Windenergie op zee is een belangrijke hernieuwbare energiebron voor Europa. Een belangrijk voordeel van wind op zee is de hogere productiefactor (32% over 2016) doordat het op zee meestal harder waait dan op land. Nadeel zijn de hogere bouwkosten en de duurdere voorzieningen voor het transport van de elektriciteit

In België worden tegen 2020 451 turbines ingepland, goed voor een totale capaciteit van 2142 MW.[1] Dit zou voldoen aan ongeveer 7% van het bruto Belgische elektriciteitsverbruik.[2] Nederland heeft met de opening van het Gemini park nog een geringe bijdrage van 957 MW, maar met de uitbreidingsplannen voor vijf grote parken kan dat in 2023 oplopen tot 4477 MW. TenneT heeft het eerste stopcontact op zee gerealiseerd. Het heet Borssele Alpha en dient om windparken op zee aan te sluiten op het landelijke stroomnet, als eerste de stroom van Borssele I en II.[3]

Van de landen aan de Noordzee heeft Groot-Brittannië de meeste capaciteit van bijna 19.000 MW in 2020, gevolgd door Duitsland met zo'n 13.000 MW in 2018. Denemarken en Noorwegen maken ook gebruik van hun territoriaal gebied in de Noordzee om windenergie op te wekken. Groot-Brittannië beschikt met London Array over het grootste windmolenpark op zee en met het nieuwste park Hornsea Project ONE met een vermogen van 1218 MW zal dat voorlopig ook wel zo blijven.

Ook de Oostzee (Baltische zee) heeft verscheidene windmolenparken, net als de Ierse Zee. Voor de Middellandse Zee, Zwarte Zee, Kaspische Zee en Noordelijke IJszee is dat niet het geval.