Leo Cox (politicus)

Leo Cox maakte zijn politieke debuut op de Agalev-kieslijst voor de Europese Parlementsverkiezingen van 1979. In 1981 werd hij verkozen tot politiek-secretaris van Agalev, een functie die hij zou uitoefenen tot 1989. Hij was van 1993 tot zijn aftreden in 1994 de eerste secretaris-generaal van de Europese Federatie van Groene Partijen.

In 1994 haalde toenmalig CVP-voorzitter Johan Van Hecke hem, alsook Europees parlementslid Paul Staes, over als "groene verruimer" naar de CVP over te komen.[1] Cox en Staes haalde hierbij het argument aan dat ze Agalev verlieten omwille van meningsverschillen betreffende grote politieke idealen en de beperkte doorgroeimogelijkheden van de partij.[2] Indirect gaf hij zo aan de leden mee dat Agalev volgens hem geen toekomst had.[3] Zijn overstap naar de CVP baarde toentertijd niet alleen opzien omdat hij tot kort daarvoor politiek-secretaris was, maar ook omdat hij op dat ogenblik stafmedewerker van Agalev in het Europees Parlement was.[4] Staes werd senator en ook Cox kreeg een betrekking in de christendemocratische familie.[5]

In 2001 bekende hij zich, evenals Herman Schueremans en de ex-Agalev'ers Paul Staes en Marleen Van Heusden, wederom als een van de medestanders van Johan Van Hecke en werd hij actief in diens Christen-Democratische Vernieuwing (CDV). Deze beweging werd later omgedoopt tot de Nieuwe Christen-Democraten (NCD) die niet veel later (uitgedund) zou opgaan in de Vld.[6] In tegenstelling tot Schueremans en compagnon-de-route Paul Staes maakte hij de overstap niet en bleef hij actief binnen CD&V.

Daarnaast was hij een van de stichtende leden[7] van B Plus in 1998, een politieke beweging over de partijgrenzen heen, die zich als drukkingsgroep opstelde tegen het separatisme en pro een waarachtig en evenwichtig federalisme.[8]