Kasteel van Delwijnen
Het Kasteel van Delwijnen is een voormalig kasteel, gelegen te Delwijnen in de Bommelerwaard, in de Nederlandse provincie Gelderland; de locatie is nabij de huidige Delwijnsestraat 13.
Geschiedenis
Ridder Raoul de Châtillon (1225-1283) raakte in onmin met koning Lodewijk IX van Frankrijk en werd door deze voor coquin (schurk) uitgemaakt. Otto II van Gelre nodigde hem uit naar zijn gewest te komen, alwaar hij zich Rudolf De Cocq noemde, en het kasteel van Rhenoy betrok. Uiteindelijk verkregen de De Cocqs vele bezittingen in Gelre, zoals Waardenburg, Neerijnen en ook Delwijnen, waar de tak De Cocq van Delwijnen werd gevormd die het omstreeks 1360 gebouwde Kasteel van Delwijnen ging bewonen.
Dit was een omgracht kasteel, ook het Hoge Huys genoemd, gelegen op een Motte met een doorsnede van 47 meter. In 1520 werd het kasteel verwoest door de troepen van Keizer Karel V tijdens de Gelderse Oorlogen.
In 1994 werd de kasteelheuvel afgegraven ten behoeve van kassenbouw, tijdens de procedure om deze als rijksmonument te klasseren.
Heren van Delwijnen
- Daniël de Cocq van Delwijnen, overleden 1344
- Johan de Cocq van Delwijnen, overleden 1350
- Arnt I de Cocq van Delwijnen, overleden 1380
- Arnt II de Cocq van Delwijnen, huwt 1420,
- Arnt III de Cocq van Delwijnen, genoemd in 1462
- Arnt de Cocq van Delwijnen, de jonge, overleden 1494
- Arnt Adriaan Dulszn. de Cocq van Delwijnen (vanaf 1513), zoon van Gerarda de Cocq van Delwijnen Arntsdr. en Adriaen Gerritszn. Duls
- Lubbert Turck (1551-1586)
- Willem Bertram baron Quandt van Wickradt, heer van Wickhardt en Swanenburg, en dagelijks heer van Delwijnen en de helft van Kerkwijk (1708-1713)
- Frederik Willem baron Quandt van Wickradt, heer van Wickhardt, Swanenburg en Loenen, dagelijks heer van Delwijnen en de helft van Kerkwijk (1714-1724)
| Bronnen, noten en/of referenties |
