Karel Vinck

Vinck studeerde burgerlijk ingenieur elektromechanica aan de Katholieke Universiteit Leuven, volgde een postuniversitaire opleiding productiemanagement en operationele research aan de Universiteit Gent en behaalde in 1971 een Master of Business Administration aan de Cornell University in de Verenigde Staten.

Zijn carrière startte in 1965 bij Fina engineering in Gent. Van 1971 tot 1975 was hij werkzaam voor Eternit-Italië. Hij leidde er sinds 1973 de Eternitfabriek in het Siciliaanse Targia. Van 1975 tot 1978 leidde hij Eternit-België als gedelegeerd bestuurder. In 2006 werd hij in Italië samen met andere topmanagers van Eternit veroordeeld voor onvrijwillige doodslag. De rechtbank was van oordeel dat zij de gezondheidsrisico's verbonden aan het werken met asbest in grove mate veronachtzaamd hadden. Karel Vinck werd veroordeeld tot drie jaar voorwaardelijke gevangenisstraf. Vinck verzette zich tegen deze beschuldigingen. "Een industrieel weegt risico's af met alle beschikbare kennis op het moment van de beslissing. Niet met de kennis die dertig jaar later beschikbaar is", zei hij hierover toen.[1] In 2009 vernietigde het hof van beroep van het Siciliaanse Catania die uitspraak en sprak hem vrij in de zaak.[2] Karel Vinck was naar eigen zeggen er toen niet van op de hoogte dat asbest kanker kon veroorzaken.[3]

Van 1983 tot 1994 was hij actief bij de N.V. Bekaert, waar hij eerst de functie van directeur-generaal uitoefende en daarna gedelegeerd bestuurder werd. In 1995 leidde hij de herstructurering van Union Minière. In 1994 werd Vinck door het weekblad Trends verkozen tot Manager van het Jaar. In mei 1997 werd hij voorzitter van het VEV[4], een mandaat dat hij uitoefende tot 2000.[5] In 2002 werd hij in Singapore gebeld met de vraag topman te worden van de NMBS, waar hij eind 2004 opstapte omwille van meningsverschillen met de minister voor overheidsbedrijven, Johan Vande Lanotte. Nadien werd hij voorzitter van de raad van bestuur van Umicore en Cumerio. Sinds 2005 is hij ook coördinator van het European Rail Traffic Management System voor de Europese Commissie.[6] In 2009 verlengde de Europese Commissie zijn mandaat met 4 jaar. Van 2003 tot 2009 was hij voorzitter van de Vlaamse Raad voor Wetenschapsbeleid. In oktober 2007 volgde hij op vraag van de Vlaamse regering Mimi Lamote op als voorzitter van Vlaanderen in Actie.

Op 30 juni 2008 besliste de Vlaamse regering omwille van de controverse omheen de Oosterweelverbinding een nieuwe dynamiek te geven aan de raad van bestuur van de BAM (Beheersmaatschappij Antwerpen Mobiel). Naar aanleiding daarvan werd hij als voorzitter voorgedragen ter vervanging van Fernand Desmyter. Tijdens zijn eerste interview als voorzitter van de raad van bestuur van de BAM liet hij optekenen dat hij alles in het werk zou stellen om een maatschappelijk draagvlak te vinden voor de Oosterweelverbinding. Hij vertrouwde de aanwezige journalisten dan ook toe dat dit de moeilijkste taak uit zijn professionele carrière was[7]. In De Knack van 1 juli 2009, in de week voor de presentatie van de tweede alternatieve studie voor de Oosterweelverbinding door Arup/SUM, voorspelde hij dat er aanzienlijke schadevergoedingen zouden moeten betaald worden aan de aannemers wanneer de Lange Wapper er niet kwam[8]. In de aanloop van de volksraadpleging in Antwerpen op 18 oktober 2009 kwam Karel Vinck in aanvaring met burgemeester Patrick Janssens. In een open brief verschenen in De Standaard op 29 september 2009 stelde hij dat de burgemeester zich zoals de actiegroepen zou bedienen van 'halve waarheden' en 'hele leugens'. In oktober 2009 maakte De Morgen bekend dat hij bij zijn aantreden het BAM-personeel en de managers een bonus toekende zonder hiervoor de gangbare procedures te volgen. Sinds 2008 is hij nationaal voorzitter bij de Vlaamse Management Associatie (vMA).

Hij staat bekend als crisismanager. Spottend noemt hij zichzelf un spécialiste de la merde.[9] Op 11 juli 2016 ontving hij uit handen van minister-president Geert Bourgeois het Groot Ereteken van de Vlaamse Gemeenschap voor zijn verdiensten voor Vlaanderen.