Karel Geraerts

Karel Geraerts groeide op in Opgrimbie en begon in 1989 met voetballen bij lokale club CS Mechelen . Op 14-jarige leeftijd maakte Geraerts de overstap naar de jeugd van Racing Genk, waar hij na twee seizoenen werd geplukt door Club Brugge. In 2000 belandde Geraerts net als de jongeren Stijn Stijnen, Hans Cornelis en Birger Maertens in de A-kern.

In de zomer van 2000 haalde blauw-zwart ook Timmy Simons naar Brugge. De verdedigende middenvelder groeide meteen uit tot een titularis en zorgde er zo voor dat Geraerts niet meteen zijn kans kreeg van trainer Trond Sollied. In het seizoen 2002/03 mocht de jonge Limburger enkele keren invallen, maar een grote doorbraak kwam er niet.

In januari 2004 werd Geraerts voor 6 maanden uitgeleend aan Sporting Lokeren. Onder trainer Franky Van der Elst werd de blonde middenvelder een vaste waarde bij de Waaslanders. In de memorabele uitwedstrijd tegen KVC Westerlo scoorde Geraerts zijn eerste goal op het hoogste niveau. De partij eindigde op 7-3.

Na afloop van het seizoen nam Standard Luik de toen 22-jarige middenvelder over van Club Brugge. Geraerts kwam in Luik terecht in een sterk elftal met spelers als Sérgio Conceição, Vedran Runje, Mohammed Tchité, Oguchi Onyewu en Ivica Dragutinović. De Rouches deden in het seizoen 2005/06 lange tijd mee om de titel, maar zagen uiteindelijk concurrent RSC Anderlecht kampioen worden. Een jaar later kreeg Geraerts er met Steven Defour, Axel Witsel en Marouane Fellaini enkele concurrenten bij. Toch kreeg hij vaak de voorkeur van trainer Michel Preud'homme. In 28 competitiewedstrijden wist hij 8 keer te scoren.

Na afloop van het seizoen 2006/07 weigerde Geraerts een contractverlenging bij Standard. De Limburger keerde terug naar Club Brugge en mocht er ditmaal wel zijn kans grijpen. Op sportief vlak kende Geraerts weinig succes. Zowel trainer Jacky Mathijssen als diens opvolger Adrie Koster konden geen prijs veroveren met blauw-zwart.

In mei 2010 nam Club Brugge het op tegen AA Gent. Voor de wedstrijd deed Geraerts enkele straffe uitspraken. Zo stelde hij dat Club en niet Gent recht had op de tweede plaats. Toen blauw-zwart vervolgens met 6-2 verloor van de Buffalo's, noemde Ivan De Witte, voorzitter van Gent, de blonde middenvelder "een dikke nul".[1] Doelman Stijn Stijnen zag dit gebeuren en pakte De Witte stevig vast.[2]

In het seizoen 2010/11 bleef Geraerts een sterkhouder op het Brugse middenveld, maar toch liet het bestuur hem weten dat hij in de zomer van 2011 mocht vertrekken. Geraerts mocht uitkijken naar een nieuwe club en werd gelinkt aan enkele Turkse clubs.[3]

Op 31 augustus 2011, de laatste dag van de transferperiode, tekende Geraerts een contract bij promovendus Oud-Heverlee Leuven.[4] In enkele weken tijd groeide hij ook bij de Leuvense club uit tot een titularis.

Op 2 juni 2014 werd bekend dat Geraerts OHL als een transfervrije speler mag verlaten. Hij was aan het eind van zijn driejarige contract gekomen.[5]

Eind augustus 2014 gaf Charleroi de contractloze Geraerts een contract voor 1 jaar. De Ex-Rode Duivel werd bij Charleroi onder trainer Felici Mazzu een belangrijke pion op het middenveld. Zo behaalde hij met Charleroi een ticket voor Play-Off 1. Aan het einde van het seizoen werd zijn contract dan ook verlengd voor 1 jaar, met optie op nog een bijkomend jaar.

Tijdens het seizoen '14-'15 kwam Geraerts in opspraak voor het gebruik van doping door middel van het gebruik van ozontherapie. Geraerts werd onschuldig bevonden en kreeg dus ook geen schorsing.

Sinds de zomer van 2016 zat Karel Geraerts zonder club.

Op 4 januari 2017 maakte Geraerts op Twitter bekend dat hij stopte met voetballen.