Jules Strens

Zijn studie deed hij aan het Koninklijk Muziek-Conservatorium te Brussel. Als componist was hij autodidact, maar hij liet zich leiden door de raadgevingen van Paul Gilson. Hij speelde viool in het orkest van de Koninklijke Muntschouwburg te Brussel en dirigeerde het orkest van de Association Symphonique de Bruxelles. Later legde hij zich vooral op het orgelspel toe.

Sinds 1926 behoorde hij tot de groep De Synthetisten als leerling van Paul Gilson. Deze groep wilde duidelijk een Belgische tegenhanger vormen voor de beroemde Franse componistengroep Les Six (Darius Milhaud, Arthur Honegger, Francis Poulenc, Georges Auric, Louis Durey en Germaine Tailleferre). De bedoeling was de diverse tendensen in de muziek van die tijd te synthetiseren. Vandaar dat de groep de naam De Synthetisten kreeg. Enerzijds aangespoord door hun leervader en meester Paul Gilson, anderzijds op aanvraag van de kapelmeester van het Groot Harmonieorkest van de Belgische Gidsen, Arthur Prévost, en ten derde omdat dit orkest het enige beroepsorkest (voor 1932) in België was, lieten De Synthetisten of in het Frans Les Sythétistes zich ertoe bewegen voor harmonieorkest te schrijven.

Strens' composities en hij persoonlijk werden verschillende malen onderscheiden. Zijn eerste composities waren beïnvloed door de concepties van Richard Strauss. Vooral in zijn symfonische variaties Gil Blas is dat goed te horen. Een dominant element in zijn compositiestijl is het gebruik van polyritmische structuren. Deze typische techniek is te horen in Danse funambulesque, Danse tragique en (vanzelfsprekend) in de Rhapsodie polyrythmique.

• Francis Pieters: Grootmeesters van de Simfonie en de Blaasmuziek - De Sythetisten, in: FEDEKAMNIEUWS Tweemaandelijks orgaan van de Fedekam Vlaanderen, 27e jaargang, nr. 3- juni 1982, pp. 178-181
• Lucien Bailly: Jules Strens. Etude biographique et critique, La Revue Musicale Belge XII, Nr. 8. S. 4. Bruxelles [1936].
• Karel De Schrijver: Bibliografie der belgische toonkunstenaars sedert 1800, Leuven: Vlaamse, 1958, 152 p.
• Jeb H. Perry: Variety obits. An index to obituaries in Variety, 1905-1978, Metuchen, N.J.: Scarecrow Press, 1980, 311 p., ISBN 978-0810812895
• Jozef Robijns, Miep Zijlstra: Algemene muziekencyclopedie, Haarlem: De Haan, (1979)-1984, ISBN 978-90-228-4930-9
• Diana von Volborth-Danys: CeBeDeM et ses compositeurs affilies: biographies, catalogues, discographie, Bruxelles: Centre belge de documentation musicale, 1977. Vol. I: A-L: 1977: 211 p.; Vol. II: M-Z: 1980: 276 p.
• Paul Frank, Burchard Bulling, Florian Noetzel, Helmut Rosner: Kurzgefasstes Tonkünstler Lexikon - Zweiter Teil: Ergänzungen und Erweiterungen seit 1937, 15. Aufl., Wilhelmshaven: Heinrichshofen, Band 1: A-K. 1974. ISBN 3-7959-0083-2; Band 2: L-Z. 1976. ISBN 3-7959-0087-5
• Storm Bull: Index to biographies of contemporary composers, Vol. II, Metuchen, N.J.: Scarecrow Press, 1974, 567 p., ISBN 0-8108-0734-3
• Gösta Morin, Carl-Allan Moberg, Einar Sundström: Sohlmans musiklexikon: nordiskt och allmänt upplagsverk för tonkonst, musikliv och dans, Stockholm: Sohlmans Förlag, (1951-)