Joseph Bracops

Bracops werkte van 1920 tot 1945 als onderwijzer in Anderlecht. Als groot verdediger van het rijksonderwijs richtte hij in 1934 het Centre Permanent de Défense de l’Ecole publique op en werd er de voorzitter van. Tevens werd hij actief als vakbondslid en was onder meer voorzitter van de Centrale du Personnel enseignant socialiste in Brussel. Van 1932 tot 1945 was hij tevens algemeen secretaris van de Fédération syndicale internationale en leraar aan de Centrale voor Arbeidersopvoeding.

In 1921 trad hij toe tot de communistische PCB. Nadat hij tijdens een reis in Rusland opmerkte wat het communisme onder Stalin veroorzaakt had, verliet hij de partij echter en werd actief voor de socialistische BWP. In de BWP maakte hij deel uit van het nationaal bureau. Tijdens de Tweede Wereldoorlog maakte hij deel uit van het nationaal bureau van de clandestiene BSP, die ontstaan was nadat de BWP werd opgedoekt. Wegens verzetsactiviteiten werd hij in maart 1941 aangehouden door de Duitse bezetter, maar werd korte tijd later vrijgelaten. In november 1942 werd hij echter opnieuw gearresteerd en opgesloten in achtereenvolgens Breendonk, Majdanek, Auschwitz en Mauthausen. Bracops overleefde de concentratiekampen en werd op 6 mei 1945 bevrijd door de Amerikanen, waarna hij terugkeerde naar België.

Van 1946 tot aan zijn dood zetelde hij voor het arrondissement Brussel in de Kamer van volksvertegenwoordigers. Tevens werd hij in 1946 verkozen tot gemeenteraadslid van Anderlecht, waar hij van 1947 tot aan zijn dood in 1966 burgemeester was. Als parlementslid vertegenwoordigde Bracops België in de Interparlementaire Unie en in de congressen van Verenigde Naties van 1956-1957 en 1962-1963. Ook was hij van 1961 tot 1966 de voorzitter van de Union des Villes et des Communes belges.

• Fiche Bracops; ODIS