Jimmy Cauty

Cauty begint in de muziek als lid van de band Angels 1–5 in de periode van 1981 tot 1982. Hij is maar een jaar onderdeel van de band maar leert er zijn vrouw Cressida Bowyer kennen, die de leadvocalist is. Enkele jaren later maakt hij deel uit van Brilliant. Een project van voormalig Killing Joke-lid Martin Glover. Brilliant weet in Nederland een bescheiden hit te scoren maar is in eigen land totaal geen succes. In 1986 wordt de band daarom opgeheven. Wel leert hij hierdoor Bill Drummond kennen. Drummond is de A&R-manager van Brilliant. Er ontstaat een vriendschap en een muzikale samenwerking.

Cauty raakt in 1987 aangespoord door Drummond om een project te starten dat meelift op de sterk groeiende house en hiphop. Ze noemen zichzelf aanvankelijk de Justified ancients of Mumu, al gebruiken ze meerdere namen waarvan The KLF de meest bekende is. Er begint een vruchtbare samenwerking die meerdere malen voor controverse zorgt. Zo krijgen ze het in 1987 aan de stok met ABBA wanneer ze voor hun eerste plaat illegale samples gebruiken. In 1988 bereiken ze de eerste plaats van de Britse top 40 met het simpele Doctorin' the tardis als The Timelords. Na dit succes publiceren ze het boek The Manual (How to Have a Number One the Easy Way) waarin uitvoerig wordt beschreven hoe iedereen die de stappen nauwgezet volgt, ook een nummer 1-hit kan maken. Ook voor zijn vrouw Cressida is een rol weggelegd. Samen met Brilliant-zangeres June Montana, doen ze de achtergrondzang. Er worden ook een aantal singles van hen uitgebracht onder de naam Disco 2000.

In de vroege jaren negentig bouwen ze het succes verder uit met de albums Chill out (1990) en The White Room (1991). Ook scoren ze de ene hit na de andere en groeien ze uit tot de dominante Britse act van het jaar 1991. Daarbij werken ze samen met Tammy Wynette, Glenn Hughes en ook enkele minder bekende vocalisten. Het pad van succes leidt naar een prominente plek tijdens de Brit Awards, waarbij de elite van de muziekindustrie bij elkaar zit. Daar laat Drummond de ware aard van The KLF zien door een trashmetal-variant van de hit 3AM Eternal en vuurt hij losse flodders uit een machinegeweer op het publiek af. Ook laat hij een karkas van een dood schaap achter bij de afterparty. Niet lang daarna wordt het einde van de band aangekondigd. The KLF heeft zijn missie volbracht door via radiovriendelijke muziek tot de muzikale top door te dringen en de act daar te laten exploderen. Ze vernietigen de volledige back catalogue van de band.

De jaren daarop zijn Drummond en Cauty actief in de K Foundation waarin ze het verdiende geld van hun muzikale activiteiten steken. Na de muziekindustrie tarten ze nu de kunstwereld. Zo geven ze Rachel Whiteread in 1993 de prijs voor lelijkste kunstwerk. In 1994 volgt de bizarste stunt wanneer het duo een miljoen pond, al het geld dat ze overgehouden hebben, verbranden en dat filmen. In 1995 worden de activiteiten van de K Foundation opgeschort. Vanaf dan gaan Drummond en Cauty meer los van elkaar werken. Heel af en toe werken ze weer samen.

In 1988 ontmoet Cauty ook Alex Paterson waarmee hij The Orb opricht en dat een pioniersact is op het gebied van Ambient house. Ze brengen een aantal tracks uit en worden actief als dj's. In de chill-out-rooms op raves en in clubs blijken ze een gat in de markt gevonden te hebben en de populariteit van ambient house groeit snel. De single A Huge Ever Growing Pulsating Brain That Rules from the Centre of the Ultraworld die gebaseerd is op samples van Minnie Riperton bereikt zelfs de onderste regionen van de hitlijsten. Het nummer is een resultaat van een sessie die met John Peel wordt opgenomen. Paterson is ook betrokken bij de productie van het album Chill out van The KLF. De dubbelrol van Cauty in zowel The KLF als in The Orb zorgt echter voor conflicten. Zodoende verlaat hij in April van 1990 The Orb. Eigen werk, waar hij de bijdragen van Paterson van weghaalt brengt hij uit als Space met een gelijknamig album. De tracks daarop zijn vernoemd naar alle planeten in het zonnestelsel minus de aarde. Het blijft een eenmalig project.

Vanaf de late jaren negentig is Cauty zelfstandig actief. Hij blijft zo nu en dan muziek en remixes uitbrengen al treed hij daarbij niet meer sterk op de voorgrond. Hij maakt enkele remixen voor Placebo, Marilyn Manson en U2. In 1999 werkt hij samen met Guy Pratt als Solid Gold Chart Busters het gimmick nummer I Wanna 1-2-1 With You op, dat inspeelt op de opkomst van de mobiele telefoon in die jaren. Het doel is de de nummer 1 hit met kerstmis van 1999 te claimen. De poging om via de Timelords-formule een snelle nummer 1 hit te maken, lijkt echter niet meer te werken en het nummer flopt dramatisch. Met hem gaat hij ook een samenwerking aan met Dom Bleken en zijn oude maat Alex Paterson. Ze vormen de Transit Kings, waar Cauty tot 2004 deel van uitmaakt. Als kunstenaar bedenkt hij in 2009 met Billly Childish de National art hate week. Daarvoor nemen ze als Silent Revolt ‎de National Art Hate Anthem op.[1]

Cauty ontwikkeld zich ook als kunstenaar. In 2003, wanneer de Tweede Golfoorlog uitbreekt, roept hij controverse op door postzegels te ontwerpen met daarop Queen Elizabeth met een gasmasker. De postzegels worden na een rechtszaak uit de handel genomen en vernietigd. In 2009 is hij een van de oprichters van het kunstenaarscollectief L-13 Light Industrial Workshop. Als lid van dit collectief maakt hij A Riot in a Jam Jar. In kleine potten maakt hij miniaturen van relscènes. Hieruit volgt het grotere project The Aftermath Dislocation Principle. Hij maakt een groot diorama waarbij de naweeën van grote rellen in een stad zijn te zien[2]. Het kunstwerk is ook in Nederland te zien en doet aan in Eindhoven, Vlissingen en Amsterdam. Daarna gaat het op wereldtournee. De tentoonstelling word in een grote zeecontainer geplaatst met diverse kijkgaten in de wanden.