Jimmie Smith (drummer)

Jimmie Smith studeerde van 1951 tot 1954 in Al Germanskys drumschool in Newark en van 1959 tot 1960 aan de Juilliard School. Rond deze tijd begon zijn carrière in New York als professioneel muzikant. Rond 1960 werkte hij mee aan Larry Youngs debuutalbum Testifying en speelde hij tot 1960 in diens band. Tijdens de jaren 1960 werkte hij daarna ook bij Jimmy Forrest (1960), Lambert, Hendricks & Ross (1962/63), waarmee hij ook optrad tijdens het Newport Jazz Festival, met Pony Poindexter (1963), Jimmy Witherspoon (1963), Gildo Mahones (1963), Jimmy McGriff (1963–65) en Richard 'Groove' Holmes (1965).

Van 1967 tot 1974 speelde hij in de band van Erroll Garner en daarna verhuisde hij naar Californië. Daar werkte hij met Sonny Criss en meermaals met Benny Carter, die hij ook begeleidde tijdens het Montreux Jazz Festival. Daar was hij ook betrokken bij meerdere jamsessies met Dizzy Gillespie, Count Basie, Eddie Lockjaw Davis en Milt Jackson in wisselende bezettingen.

Midden jaren 1970 fungeerde Smith vooral als sessiemuzikant in het milieu van het mainstream jazzlabel Concord Records, waar hij o.a. werkte met Hank Jones (1976), Ernestine Anderson (1976 en 1986) en Plas Johnson (1976). Bovendien was hij tijdens deze periode betrokken bij opnamen van Phineas Newborn (1976), Sweets Edison (1976–78), Tommy Flanagan (1978), Barney Kessel (1981), Herb Ellis (1981), Buddy DeFranco (1981), Al Cohn (1983), Red Holloway (1987) en Dave McKenna (1988). In 1993 ging hij op een Japanse tournee met de organisten Jimmy Smith en Kenny Burrell.