Jan Kassies

Van 1945 tot 1958 was Jan Kassies werkzaam bij de Federatie van Kunstenaarsverenigingen, aanvankelijk als administrateur, later als directeur. Van 1958 tot september 1966 was hij secretaris van de Raad voor de Kunst (nu: Raad voor Cultuur). In 1966 trad hij aan als directeur van de Amsterdamse Toneelschool. Onder zijn aanvoering ontstond de Theaterschool, waarin naast de Toneelschool verschillende dansopleidingen, de Kleinkunstacademie en de Mimeopleiding een plek vonden. Tot 1978 was Kassies directeur van dit samenwerkingsverband. Vervolgens was hij tot 1995 directeur van het door hem opgezette Instituut voor Theateronderzoek. Daarnaast heeft Jan Kassies zijn invloed doen gelden door het uitoefenen van vele nevenfuncties. Zo was hij later ondervoorzitter van de Raad voor de Kunst (1966-1971), voorzitter van de VPRO (1969-1971), vicevoorzitter (1981-1992) en vervolgens voorzitter van de stichting Bedrijfsfonds voor de Pers (1993-1995) en voorzitter van het Stimuleringsfonds Nederlandse Culturele Omroepproducties (later Mediafonds) van 1988-1995. Van 1987-1995 was hij lid van de Eerste Kamer voor de Partij van de Arbeid. Hij was woordvoerder voor cultuur en hield zich ook bezig met hoger onderwijs. Als senator voer hij een onafhankelijke koers. Zo was hij in 1993 de enige in zijn fractie die tegen het schrappen van hoger beroep in de Vreemdelingenwet stemde. Een andere politieke functie was het lidmaatschap van het curatorium van de Wiardi Beckman Stichting (1978).

Jan Kassies bekleedde een spilfunctie in de ontwikkeling van het naoorlogse cultuurpolitieke gedachtegoed. Hij ging uit van een breed cultuurbegrip, waarin spreiding en participatie sleutelwoorden waren. Iedereen moest als toeschouwer of (amateur)beoefenaar van kunst aan het culturele leven kunnen deelnemen. Nieuwsgierigheid en bereidheid de eigen horizon te verbreden waren in zijn ogen onmisbaar om in een snel veranderende wereld staande te blijven. Kunst en kunstbeoefening speelden daarbij een belangrijke rol. Als directeur van de Federatie van Kunstenaarsverenigingen, voortgekomen uit het kunstenaarsverzet in WOII, slaagde hij er in de belangen van uiteenlopende groepen kunstenaars (schrijvers, componisten, ontwerpers, filmers) te bundelen. Middels de Federatie wist hij ook de kracht van dat kunstenaarsverzet om te zetten in een effectieve organisatie waardoor de kunstwereld een professionele en gezaghebbende tegenspeler van de overheid kon worden. Dat heeft voorzieningen opgeleverd voor kunsteducatie en –vakonderwijs, fondsen als het Mediafonds en onderzoeksinstituten als de Boekmanstichting.

• 1989 Verzetsprijs Stichting Kunstenaarsverzet
• 1990 Zilveren Anjer Prins Bernhard Cultuurfonds
• 1994 Prijs Stichting Fonds Kunst en Educatie

Jan Kassies trouwde tweemaal. Hij heeft een zoon en drie dochters.

• Op zoek naar cultuur. Verzamelde opstellen, Nijmegen, SUN, 1980
• Notities over een heroriëntatie van het kunstbeleid, Den Haag, Sdu Uitgevers, 1983
• Kunstenaars van Nederland! i.s.m. F. van den Burg, Amsterdam, Van Gennep, 1987
• Aan mijn reisgenoten, Zolderpers, Vught, 1990
• Tussen politiek en cultuur, F. Van den Burg (samenstelling en red.), Boekmanstudies, Amsterdam 1996
• Kassies publiceerde begin jaren zestig met enige regelmaat in Maatstaf.

• Biografieën, werken en teksten bij de Digitale Bibliotheek voor de Nederlandse Letteren (dbnl)
• Jan Kassies tussen politiek en cultuur, Ons Erfdeel Jaargang 40 (1997), Digitale Bibliotheek voor de Nederlandse Letteren

Zie de categorie Jan Kassies van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.