Indianapolis 500 in 1997

De 81e Indianapolis 500 werd gereden op maandag 26 en dinsdag 27 mei 1997. Het was de tweede keer dat de race op de kalender stond van het Indy Racing League kampioenschap en de vijfde race uit de IndyCar Series van 1996-1997. Het was de laatste keer dat de race georganiseerd werd door de USAC. De Nederlandse coureur Arie Luyendyk won de race voor de tweede en laatste keer in zijn carrière, nadat hij de race ook in 1990 had gewonnen.

Startgrid

Arie Luyendyk won de kwalificatie en mocht in de race starten vanaf poleposition. Tijdens de oefenritten van 7 mei haalde hij een snelheid van 220,297 m/ph (354.53 km/h). Luyendyk werd daarmee de eerste coureur die de barrière van 220 m/ph overschreed.

Rij Binnen Midden Buiten
1 Arie Luyendyk Tony Stewart Vincenzo Sospiri
2 Robbie Buhl Scott Goodyear Jim Guthrie
3 Jeff Ward Davey Hamilton Eliseo Salazar
4 Buddy Lazier Eddie Cheever Robby Gordon
5 Stéphan Grégoire Affonso Giaffone Kenny Bräck
6 Buzz Calkins Jack Miller Mike Groff
7 Roberto Guerrero Steve Kinser Robbie Groff
8 Billy Boat Sam Schmidt Billy Roe
9 Mark Dismore Tyce Carlson Marco Greco
10 Dennis Vitolo Fermin Velez Greg Ray
11 Alessandro Zampedri Claude Bourbonnais Paul Durant
12 Lyn St. James Johnny Unser

Race

De race stond gepland op zondag 25 mei, maar werd uitgesteld naar maandag wegens regen. Maandag ging de race van start. Vijf coureurs moesten de race al staken nog voor hij begonnen was. Tijdens de laatste opwarmronde voor de start was er een ongeval waar drie wagens bij betrokken waren; Stéphan Grégoire, Affonso Giaffone en Kenny Bräck moesten de race staken. Sam Schmidt en Alessandro Zampedri reden op dat moment de pitstraat binnen en ook zij moesten de race verlaten wegens mechanische problemen. Tony Stewart had in de allereerste ronde de leiding overgenomen van polesitter Arie Luyendyk. Na vijftien ronden werd de race weer gestaakt omdat het weer begon te regenen.

Het restant van de race werd op dinsdag afgewerkt. De race startte vanaf de zestiende ronde en kon uitgereden worden. Tony Stewart bleef tot de 62e ronde aan de leiding rijden, met uitzondering van ronde 51, toen Billy Boat een ronde aan de leiding reed. In de 63e ronde kwam Luyendyk weer aan de leiding van de race. Hij reed in totaal vijf verschillende keren aan de leiding, met een totaal van 61 ronden. Met nog twintig ronden te racen reed Jeff Ward aan de leiding. Elf ronden voor het einde werd de race geneutraliseerd, waarop Ward de pitstraat inreed voor een laatste tankbeurt. Luyendyk nam op dat moment de leiding van de race over en zijn teamgenoot Scott Goodyear kwam op de tweede plaats te liggen.

De laatste zes ronden waren hectisch. In de 194e ronde kon er weer geracet worden, maar de race werd een ronde later opnieuw geneutraliseerd om wat brokstukken op te ruimen. In de 197e ronde was de neutralisatie voorbij. Toen Luyendyk aan de 198e ronde begon, raakte Tony Stewarts wagen licht de buitenmuur, zonder veel schade want hij kon verder rijden. Desondanks gingen de lichten weer op geel en was de race opnieuw geneutraliseerd. Op het moment dat de allerlaatste ronde begon mocht er weer geracet worden, maar dat werd niet duidelijk gemaakt aan de coureurs en ook de gele lichten aan de zijkant van het circuit bleven te lang branden, waardoor de rijders niet doorhadden dat zij weer konden racen. Toen de coureurs doorkregen dat er met de groene vlag werd gezwaaid, ging iedereen terug op het gas. Luyendyk hield de leiding vast en won zijn tweede Indy 500 uit zijn carrière.

Na de race was er controverse omdat de wedstrijdleiding zo onhandig gehandeld had en de race werd mede daardoor vanaf 1998 georganiseerd door de Indy Racing League en niet meer door de USAC, die de race vanaf 1956 georganiseerd had.[1]

# CoureurAutoTeamRondenOpgave
1 Arie LuyendykG-Force-AuroraTreadway Racing200
2 Scott GoodyearG-Force-AuroraTreadway Racing200
3 Jeff Ward (R)G-Force-AuroraTeam Cheever200
4 Buddy LazierDallara-AuroraHemelgarn Racing200
5 Tony StewartG-Force-AuroraTeam Menard200
6 Davey HamiltonG-Force-AuroraA.J. Foyt Enterprises199
7 Billy Boat (R)Dallara-AuroraA.J. Foyt Enterprises199
8 Robbie BuhlG-Force-AuroraTeam Menard199
9 Robbie Groff (R)G-Force-AuroraMcCormack Motorsports197
10 Fermín VelezDallara-AuroraTeam Scandia195
11 Buzz CalkinsG-Force-AuroraBradley Motorsports188Mechanisch
12 Mike GroffG-Force-AuroraByrd/Cunningham Racing188
13 Lyn St. JamesDallara-InfinitiHemelgarn Racing186Ongeval
14 Steve Kinser (R)Dallara-AuroraSinden Racing Services185Ongeval
15 Dennis VitoloDallara-InfinitiBeck Motorsports173
16 Marco GrecoDallara-AuroraTeam Scandia166Mechanisch
17 Vincenzo Sospiri (R)Dallara-AuroraTeam Scandia163
18 Johnny UnserDallara-InfinitiHemelgarn Racing158Mechanisch
19 Tyce Carlson (R)Dallara-AuroraPDM Racing156Ongeval
20 Jack Miller (R)Dallara-InfinitiArizona Motorsports131Ongeval
21 Paul DurantG-Force-AuroraA.J. Foyt Enterprises111Ongeval
22 Billy Roe (R)Dallara-AuroraEuroInternational110Ongeval
23 Eddie CheeverG-Force-AuroraTeam Cheever84Mechanisch
24 Eliseo SalazarDallara-AuroraTeam Scandia70accident
25 Greg Ray (R)Dallara-AuroraKnapp Motorsports48Mechanisch
26 Jim GuthrieDallara-AuroraTeam Blueprint Racing43Mechanisch
27 Roberto GuerreroDallara-InfinitiPagan Racing25Mechanisch
28 Mark DismoreDallara-AuroraPDM Racing24Ongeval
29 Robby GordonG-Force-AuroraTeam SABCO19Brand
30 Claude Bourbonnais (R)Dallara-AuroraTeam Blueprint Racing9Mechanisch
31 Stéphan GrégoireG-Force-AuroraChastain Motorsports0Ongeval
32 Affonso Giaffone (R)Dallara-AuroraChitwood Motorsports0Ongeval
33 Kenny Bräck (R)G-Force-AuroraGalles Racing0Ongeval
34 Sam Schmidt (R)Dallara-AuroraTeam Blueprint Racing0Mechanisch
35 Alessandro ZampedriDallara-AuroraTeam Scandia0Mechanisch
Gemiddelde snelheid : 234,686 km/h - Snelste ronde : Tony Stewart, 347,02 km/h
Aantal neutralisaties : 14 (58 van de 200 ronden in totaal)
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.