Huis Watersley

De naam Watersley komt al voor in archieven uit het begin van de 16e eeuw[1] en hebben betrekking op de naastgelegen hoeve Watersleyhof, een gesloten hoeve en voormalig grootleen van Kasteel Born. Het woorddeel -sley duidt waarschijnlijk op "verzamelplaats van water"[2], wat verwijst naar de ligging, namelijk in een dalkom aan de voet van de Kollenberg, vergelijkbaar met andere toponiemen in de omgeving als Hemelsley en Hoddelslei.

De huidige twee bouwlagen aan de voorgevel van het bouwwerk vormen het oudste deel van het complex. Huis Watersley werd in 1752[3] gebouwd als jachtslot, een kasteelachtig gebouw met omliggend landgoed dat gebouwd werd voor de adellijke familie Loyens-Delhougne. Een Duitse congregatie van de paters franciscanen nam in 1876 voor het eerst hun intrek in het gebouw. De franciscanen stichtten er aan het einde van de 19e eeuw een Duits gymnasium, wat de aanleiding was voor zeer ingrijpende verbouwing. Naar een ontwerp van de architect Johannes Kayser werd het voormalige landhuis in 1897 uitgebreid tot drie bouwlagen met toevoeging van zijvleugels en een forse kloosterkapel. De franciscanen vertrokken in 1967 en werd het complex verkocht aan de stichting Paulusabdij Watersley, een voorgang van de huidige gebruiker, de Stichting Pergamijn. Het voormalige klooster en het achtergelegen terrein werden nadien ontwikkeld tot zorgcomplex voor mensen met een verstandelijke handicap.

Sinds 1967 is het voormalige kloostercomplex beschermd als rijksmonument.

• 
  Zicht op Watersley en de Kollenberg
• 
  18e-eeuws hoofdgebouw met entree
• 
  Wapenschilden familie Loyens en Delhougne
• 
  Hoofdgebouw en neogotische kapel

Zie de categorie Huis Watersley van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.