Hoornratelslang

De kleur is bruin, meestal zandkleurig tot beige met op het midden van de rug een rij bruine tot rode vlekken, aan de zijkanten hiervan enkele veel kleinere vlekken, die allemaal zwartomrand zijn en soms samenvloeien en grillige strepen vormen. Ook aan de zijkanten van de massieve kop zitten vlekken, en de staartpunt waar de ratel zit is zeer donkerbruin tot zwart. Deze soort is net zoals alle andere ratelslangen erg giftig maar waarschuwt voor een aanval door met de staartsegmenten te ratelen. Deze bestaan uit hoornige huidresten; de slang vervelt over het hele lijf, maar niet de ratel waardoor deze na iedere vervelling groter wordt, en jonge dieren hebben een heel kleine ratel.

Het is een van de weinige slangen die de ogen kan sluiten. Geen enkele slangensoort heeft oogleden, maar wel een doorzichtige schub over het oog die mee-vervelt. De hoornratelslang, die zich ingraaft als het te heet wordt maar ook ingegraven op prooien loert, heeft boven ieder oog een klein hoorntje. Als hij aan het graven is, drukt de hoorn iets naar beneden waardoor de oogschubben weggedrukt worden en de ogen niet kunnen beschadigen door het zand. De hoornratelslang bereikt een totale lichaamslengte van ongeveer 60 tot 70 centimeter, het is een van de kleinere ratelslangen. Het vrouwtje is kleiner dan het mannetje.

Qua Nederlandse en wetenschappelijke naam lijkt deze soort erg op de hoornadder (Cerastes cerastes). Deze laatste soort is echter geen groefkopadder, maar een echte adder (onderfamilie Viperinae), en heeft twee zeer lange 'hoorns' boven de ogen. De hoornratelslang heeft hier wel kleine puntige uitsteekseltjes maar deze blijven veel kleiner. De Engelse populaire naam sidewinder betekent letterlijk "zijkantkronkelaar", naar de vreemde manier van voortbewegen van de slang.

Leefgebied

Het voedsel bestaat uit allerlei zoogdieren en reptielen zoals hagedissen, die het dier vanuit een hinderlaag aanvalt. De agressieve slang is dagactief in de lente en de rest van het jaar meestal nachtactief.

In de nazomer worden 6 tot 12 jongen geboren.

Het verspreidingsgebied omvat het zuiden van de Verenigde Staten en Mexico, en de habitat bestaat uit kurkdroge en hete zandwoestijnen waar het zelfs voor de meeste reptielen te heet is.

De naam van de slang slaat op de manier van voortbewegen, hoewel het niet de enige soort ratelslang is die zich op deze manier kan verplaatsen. Deze slang leeft in woestijnen, en om zo min mogelijk contact te maken met de grond, waardoor hij zich over het losse zand kan bewegen, heeft de slang een unieke manier van voortbewegen ontwikkeld. Het lichaam lijkt namelijk een zijwaartse beweging te maken, maar komt toch vooruit; door de spieren te gebruiken tilt de slang als het ware zichzelf op maar de oppervlakken die het zand raken worden juist omlaag geduwd. Ook kan de slang relatief snel opwaarts over het zand bewegen, de 'normale' zigzagbeweging van alle andere slangen werkt niet op een beklimming van het rulle zand. Hierbij worden vreemde, J-vormige afdrukken achtergelaten in het zand. Deze manier van voortbeweging wordt wel sidewinding genoemd.

Er zijn drie ondersoorten, die uiterlijk iets verschillen.

Voortbeweging van de hoornratelslang