Het gangstermeisje

De schrijver Wessel Franken zit midden in het scenario van Het gangstermeisje wanneer hij last krijgt van een schrijversblok. Dat lijkt om te slaan naar een depressie, en op advies vertrekt hij naar een bevriend homokoppel in het Franse Menton. Daar vindt hij rust, maar dan wordt hij geconfronteerd met plotwendingen die ook in zijn onafgemaakte scenario plaatsvinden. Deze lokken hem naar Italië, waarna hij in zijn eigen film lijkt te zijn beland.

• Paolo Graziosi - Wessel Franken
• Kitty Courbois - Karen
• Gian Maria Volontè - Jascha

Verder met:

• Astrid Weyman
• Dub Dubois
• Joop van Den Hulzen
• Walter Koussouris
• Maurice Vrijdag

Frans Weisz was begin jaren zestig een nog onbekende filmer met veel ambitie. Voor zijn regiedebuut van een speelfilm wilde hij het boek Het leven is vurrukkulluk van Remco Campert verfilmen. Campert, die destijds tijdelijk in Antwerpen woonde, schreef aan een scenario voor Weisz gebaseerd op zijn boek. In de tussentijd verbleef Weisz in de woning van Campert in Amsterdam. Daar vond hij een notitieboekje met de titel Aantekeningen voor een nieuwe roman: Het gangstermeisje. Hij vond het een mooie titel voor een film. Uiteindelijk werd het niets met het scenario van Het leven is vurrukkulluk en besloten Weisz en Campert om Het gangstermeisje om te zetten in een filmscenario. Ze werkten samen aan het scenario dat was gebaseerd op een roman die nog geschreven moest worden. Hoewel de roman uiteindelijk eerder uitkwam dan de film, was het scenario eerder klaar.

Uiteindelijk was het scenario voor Het gangstermeisje ook nog niet af toen Frans Weisz begon met de filmopnames. Weisz was afgestudeerd aan de filmschool in Rome en nam zijn film op in Rome, met zowel Nederlandse als Italiaanse acteurs. Omdat de dialogen nog niet allemaal af waren en een belangrijk deel van de acteurs geen Nederlands sprak, besloot Weisz zijn acteurs later na te synchroniseren, iets wat in Italiaanse filmindustrie heel normaal was.[1] In de uiteindelijke versie van de film is de nasynchronisatie echter slecht uitgevoerd en vaak totaal niet lipsynchroon. Voortdurend stuurde Remco Campert nieuwe dialogen op uit Antwerpen op blauwe luchtpostvelletjes, waarna Weisz weer even verder kon. Weisz had totaal geen ervaring, en liet zich inspireren door de grote meesters der filmkunst als Orson Welles. Hij was verliefd op actrice Kitty Courbois die haar speelfilmdebuut maakte met de film, en dat is te zien aan de aandacht die de regisseur aan zijn hoofdrolspeelster geeft.

De titelsong genaamd Gangstermeisje werd geschreven door Jan Elburg en gezongen door Liesbeth List.