Nouvelle vague (film)
De nouvelle vague is een vernieuwende filmstijl die rond 1959 ontstond. De eerste film in deze stijl was À bout de souffle van Jean-Luc Godard.
Nouvelle vague
| ||||
.svg.png) | ||||
| Opkomst | rond 1959 | |||
| Eerste film | Les quatre cent coups | |||
| Kenmerkende personen | Jean-Luc Godard, Robert Bresson, Claude Chabrol, Alain Resnais, Jacques Rivette, Éric Rohmer en François Truffaut | |||
| Gerelateerd | Experimentele film | |||
| ||||
De grondlegger van deze stijl was Agnès Varda (1928-2019). Later volgden Robert Bresson, Claude Chabrol, Jean-Luc Godard, Alain Resnais, Jacques Rivette, Éric Rohmer en François Truffaut.
Ze hadden geen filmopleiding genoten maar zaten in filmclubs waarin zij Hollywood-films analyseerden en zochten naar manieren om het anders te doen. Deze regisseurs wilden afstappen van de Hollywoodclichés. Ze noemden Hollywood "de droomfabriek". De films van Hollywood deden er alles aan om de kijker te laten geloven dat het echt was. Zo is de montage van een Hollywood-film continu en daar waren ze tegen. Jaren later werd de nieuwe stijl nouvelle vague genoemd. Er moest bij voorkeur worden voldaan aan de volgende regels:
- Er wordt met een handcamera gefilmd
- De personen spreken tegen de camera
- Bewuste vergrijpen tegen de continuïteit
- Gebruikmaken van springers (zogenoemde 'jump-cuts') en as-fouten
- Doorgedreven ellipsgebruik
- Klankband
- Men hoort verschillende geluiden
- Het geluid is niet synchroon
- Het geluid gaat op en neer
- Soort muziek: jazz (bedoeld om de kijker geconcentreerd te houden)
- auteur staat centraal (auteurstheorie)
De bedoeling was de kijkers bewust te maken dat het in de eerste plaats film was, waar zij naar keken.