Hermann Hoth

	Hermann Hoth
	Hoth in 1941
Bijnaam	"Papa Hoth"
Geboren	12 april 1885; Neuruppin, Duitse Keizerrijk
Overleden	25 januari 1971; Goslar, Bondsrepubliek Duitsland
Rustplaats	Goslar, Nedersaksen, Duitsland; sectie: 11, graf: 23/24 Grafsteen in 2015 verwijderd[1].[2][3]
Land/zijde	Duitse Rijk; Weimarrepubliek; Nazi-Duitsland; Flensburgregering; Duitsland; West-Duitsland
Onderdeel	Deutsches Heer; Reichswehr; Heer
Dienstjaren	1898 – 1945
Rang	Generaloberst
Eenheid	4. Thüringisches Infanterie-Regiment Nr. 72; 8. Armee (Deutsches Kaiserreich); 10. Armee (Deutsches Kaiserreich); 30. Division (Deutsches Kaiserreich); Führerreserve (OKH); 10 december 1943 -; April 1945[4]; Armee-Oberkommando 7
Bevel	4. (Preußisches) Infanterie-Regiment (Reichswehr); 17. Infanterie-Regiment (Reichswehr); 818e Infanteriedivisie; 3. Panzer Gruppe; 16 november 1940 -; 4 oktober 1941; 17e Leger; 5 oktober 1941 –; 20 april 1942[5]; 4e Pantserleger; 31 mei 1942 –; 26 november 1943[6]; Befehlshaber Saale; April 1945 -; 8 mei 1945; Befehlshaber Erzgebirge; April 1945 -; 8 mei 1945
Slagen/oorlogen	Eerste Wereldoorlog Tweede Wereldoorlog Poolse Veldtocht (1939); Slag om Frankrijk (1940); Operatie Barbarossa (1941); Operatie Typhoon (1941); Fall Blau (1942); Tweede Slag om Charkov (1942); Slag om Stalingrad (1942); Slag om Koersk (1943); Slag om Kiev (1943);
Onderscheidingen	Zie decoraties

Hermann Hoth (Neuruppin, 12 april 1885 - Goslar, 25 januari 1971) was een Duits generaal tijdens de Tweede Wereldoorlog. Hij voerde tijdens operatie Fall Gelb het bevel over het 15e legerkorps pantservoertuigen en stak de Maas over te Dinant. Hij voerde nadien aan het oostfront het bevel over het vierde pantserleger. Hij trachtte in opdracht van generaal Von Manstein door te stoten naar Stalingrad, om daar het omsingelde zesde leger van Friedrich Paulus te ontzetten, maar werd de pas afgesneden. Nadien boekte hij een paar successen in de Slag om Koersk, maar ook die slag ging verloren.

Militaire loopbaan

Fähnrich: 27 februari 1904[4][7]
Leutnant: 27 januari 1905[4] (benoemingsakte (Patent) vanaf 22 juni 1903)[7]
Oberleutnant: 19 juni 1912[4][7]
Hauptmann: 8 november 1914[4] -19 november 1914[7]
Major: 1 januari 1924[4]
Oberstleutnant: 1 februari 1929[4][8]
Oberst: 1 februari 1932[4][8]
Generalmajor: 1 oktober 1934[4][8]
Generalleutnant: 1 oktober 1936[4][8]
General der Infanterie: 1 november 1938[4]
Generaloberst: 19 juli 1940[4][9]

Decoraties

Ridderkruis van het IJzeren Kruis (nr.6) op 27 oktober 1939 als General der Infanterie en Commandant van het XV Armeekorps[10][4][9][11]
Ridderkruis van het IJzeren Kruis met Eikenloof (nr.25) op 17 juli 1941 als Generaloberst en Opperbevelhebber van de Panzergruppe 3[10][4][9][11]
Ridderkruis van het IJzeren Kruis met Eikenloof en Zwaarden] (nr.35) op 15 september 1943 als Generaloberst en Opperbevelhebber van het 4. Panzerarmee[10][4][11]
IJzeren Kruis 1914, 1e Klasse[8] (2 augustus 1915)[10][4] en 2e Klasse[8] (20 september 1914)[4][10]
Herhalingsgesp bij IJzeren Kruis 1939, 1e klasse (27 september 1939)[10][4] en 2e Klasse (21 september 1939)[4][10]
Erekruis voor Frontstrijders in de Wereldoorlog][10][4]
Dienstonderscheiding van Leger en Marine voor (25 dienstjaren)[4][10]
Kruis voor Militaire Verdienste (Oostenrijk-Hongarije), 3e Klasse met Oorlogsdecoratie[8][4]
Ridderkruis in de Huisorde van Hohenzollern met Zwaarden[8] op 16 augustus 1918[10]
Ridder der Tweede Klasse in de Orde van Militaire Verdienste[10][8]
Hanseatenkruis Hamburg[4][8]
Medaille Winterschlacht im Osten 1941/42 op 6 november 1942[10]
IJzeren Halve Maan[4][8]
Orde van Michaël de Dappere, 3e Klasse op 6 november 1942 als Generaloberst en Opperbevelhebber van het 4e Pantserleger[10][4]
Panzerkampfabzeichen in zilver[10][4]
Ridderkruis in de Militaire Orde van Verdienste (Bulgarije)[10][7]
Gewondeninsigne 1918 in zwart[10]
Hij werd meerdere malen genoemd in het Wehrmachtbericht. Dat gebeurde op:
7 augustus 1941
18 oktober 1941
19 oktober 1941

Bronnen, noten en/of referenties

(en) Kursietis, Andris J., The Wehrmacht at War 1939-1945; The Units and Commanders of the Ground Forces during World War II. Aspekt (1999), 25, 30,. ISBN 90-75323-38-7. Geraadpleegd op 10 januari 2020.
(de) Scherzer, Veit, Die Ritterkreuzträger 1939-1945. Scherzers Militaire-Verlag Ranis, Jena (2005), 381. ISBN 3-938845-00-7. Geraadpleegd op 10 januari 2020.
(de) Heuer, Dr. Gerd F., Die Generalobersten der Heeres; Inhaber höchster deutscher Kommandostellen 1933-1945. Pabel-Moewig Verlag Kg, Duitsland (Juli 2002), 112, 123, 124. ISBN 978-3811814080. Geraadpleegd op 10 januari 2020.

(en) World War II Graves: Hoth, Hermann. Geraadpleegd op 10 januari 2020.
(en) Find A Grave: GEN Hermann Hoth. Geraadpleegd op 10 januari 2020.
(en) Graves of World War II personalities. Geraadpleegd op 10 januari 2020.^{[dode link]}
(en) Axis Biographical Research: DAS HEER, GENERALOBERST, Generaloberst Hermann Hoth. Geraadpleegd op 10 januari 2020.^{[dode link]}
Kursietis 1999, p.30.
Kursietis 1999, p.25.
Heuer 2002, p.122.
Heuer 2002, p.123.
Heuer 2002, p.124.
TRACESOFWAR: Hoth, Hermann. Geraadpleegd op 10 januari 2020.
Scherzer 2005, p.381.

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.

[World_War_II_Graves-1] (en) World War II Graves: Hoth, Hermann. Geraadpleegd op 10 januari 2020.

[Find_A_Grave-2] (en) Find A Grave: GEN Hermann Hoth. Geraadpleegd op 10 januari 2020.

[Graves_of_World_War_II_personalities-3] (en) Graves of World War II personalities. Geraadpleegd op 10 januari 2020.^{[dode link]}

[Axis_Biographical_Research-4] (en) Axis Biographical Research: DAS HEER, GENERALOBERST, Generaloberst Hermann Hoth. Geraadpleegd op 10 januari 2020.^{[dode link]}

[Kursietis_1999,_p.30.-5] Kursietis 1999, p.30.

[Kursietis_1999,_p.25.-6] Kursietis 1999, p.25.

[Heuer_2002,_p.122.-7] Heuer 2002, p.122.

[Heuer_2002,_p.123.-8] Heuer 2002, p.123.

[Heuer_2002,_p.124.-9] Heuer 2002, p.124.

[TRACESOFWAR-10] TRACESOFWAR: Hoth, Hermann. Geraadpleegd op 10 januari 2020.

[Scherzer_2005,_p.381.-11] Scherzer 2005, p.381.