Hattie McDaniel

Hattie McDaniel (Wichita (Kansas), 10 juni 1895 - Los Angeles (Californië), 26 oktober 1952) was een Amerikaanse actrice. Ze was de eerste Afro-Amerikaan die werd genomineerd voor een Academy Award en won deze ook.[1]

Hattie McDaniel (1941)

Jeugdjaren

McDaniel werd geboren in Wichita als dochter van Henry McDaniel en Susan Holbert. Haar vader was een predikant en Susan zong godsdienstige liedjes. Haar grootmoeder was een slavin, werkend als kokkin in Virginia. Hierdoor werd Hatties vader als slaaf geboren. Hij was een soldaat in de Union Army tijdens de Amerikaanse Burgeroorlog.

Hattie was de jongste van dertien kinderen. In 1910 kreeg ze een medaille voor een gedicht dat ze schreef. Sindsdien wist ze dat ze entertainer wilde worden. Ze stopte met school en reisde mee met een groep performers, die werd opgericht door haar vader en twee van haar broers, Otis en Sam. Nadat Otis in 1916 stierf, stopten ze hiermee. Tot 1920 had ze niks meer te maken met het leventje als entertainer.

Carrière

Beginnende actrice

McDaniel was een van de eerste vrouwen die zong op de radio. In 1925 zong ze regelmatig voor de radiozender uit Denver: KOA (AM). Aangezien ze ook liedjes schreef, zong ze deze ook weleens. Ze werd opgemerkt en mocht zingen in theaters in grote steden.

In 1931 vertrok ze naar Los Angeles, waar al een paar van haar broers en zussen leefden. Ze kon hier geen werk in de filmindustrie krijgen, dus werd ze een dienstmeid en een kok. Haar broer Sam werkte toentertijd bij een radiostation, genaamd "The Optimistic Do-Nut Hour", en regelde voor haar een paar kansen om daar te zingen.

Vanaf 1932 kreeg ze kleine rollen in films. Hierin speelde ze vaak een dienstmeid of een zangeres in een koor. Ze kreeg veel kritiek over het keer op keer spelen van een dienstmeid, maar antwoordde hier vaak op: Ik speel liever een dienstmeid dan dat ik er een ben.

Haar eerste grote rol in een film kwam in 1934. Ze speelde toen in Judge Priest, geregisseerd door John Ford. Ze raakte al snel bevriend met de grootste sterren, zoals Joan Crawford, Bette Davis, Shirley Temple, Henry Fonda, Ronald Reagan, Olivia de Havilland en Clark Gable.

Gone with the Wind

Ze werd erg populair, ook al kreeg ze nog steeds veel kritiek over de rollen die ze speelde en er waren veel racisten die haar niet mochten. Desondanks ontving ze in 1939 een Academy Award voor Beste Vrouwelijke Bijrol voor haar rol in een van de populairste films uit die tijd: Gone with the Wind. Ze was de eerste Afro-Amerikaan die een oscargenomineerde en winnaar werd. Veel mensen waren hier op tegen. Ze vonden McDaniel sowieso niet geschikt voor een rol in zo'n belangrijke film. Ze vonden dat Hattie niet goed genoeg was.

Tijdens de première van Gone with the Wind, was Hattie niet aanwezig. Ze zei tegen de regisseur van de film, Victor Fleming, dat dit kwam doordat ze ziek was. Ze kwam echter niet opdagen omdat ze bang was voor de racisten. Toen Clark Gable dit hoorde, wilde hij haar overhalen toch te komen, zonder succes overigens.

Door alle tegenkantingen die Hattie ondervond van racisten, kwam haar carrière op een laag pitje te staan. Haar laatste film werd in 1949 uitgebracht. Toch was ze nog actief op de radio en op de televisie.

McDaniel heeft twee sterren op de Hollywood Walk of Fame: één voor haar werk bij de radio en één voor haar films. Sinds 29 januari 2006 is er ook een postzegel met haar gezicht erop.

Persoonlijk leven

Hattie trouwde vier keer in haar leven:

  • In 1922 trouwde ze met George Langford, die echter vlak na de bruiloft werd vermoord door een pistoolschot.
  • In 1938 was ze kort getrouwd met Howard Hickman.
  • Van 1941 tot en met 1945 was James Lloyd Crawford haar man.
  • Ze was van 1949 tot 1950 de vrouw van Larry Williams.

In 1945 kondigde ze via columnist Hedda Hopper aan dat ze zwanger was. Ze was erg gelukkig en was al bezig met kleren kopen voor haar kind. Het bleek vals alarm te zijn. Hierna raakte ze in een depressie.

Dood

Hattie stierf op 26 oktober 1952 op de leeftijd van 57 jaar in Woodland Hills aan borstkanker. Het was haar droom begraven te worden bij haar collega's in Hollywood Cemetery. Ze werd hier geweigerd, vanwege haar ras. Daarom werd ze begraven op Angelus Rosedale Cemetery.

Toen er in 1999 een nieuwe eigenaar bij de Hollywood Cemetery kwam, was hij bereid Hattie toch hiernaartoe te laten verplaatsen. Omdat haar familie niet wilde dat ze gestoord zou worden, weigerden zij dit. Daarom heeft de eigenaar uit respect een cenotaaf aan haar besteed. Dit is tegenwoordig een goed bezochte plaats van haar fans.

Filmografie
Voorganger:
Fay Bainter
voor Jezebel		 Academy Award voor Beste Vrouwelijke Bijrol
1939
voor Gone with the Wind		 Opvolger:
Jane Darwell
voor The Grapes of Wrath
Zie de categorie Hattie McDaniel van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.