Harrie Langman

Hartgert (Harrie) Langman (Akkrum, 23 februari 1931 – Drachten, 1 augustus 2016) was een Nederlands politicus namens de VVD.[1]

Harrie Langman
Harrie Langman in 1982
Algemene informatie
Volledige naam	Hartgert Langman
Geboren	Akkrum, 23 februari 1931
Overleden	Drachten, 1 augustus 2016
Partij	VVD
Titulatuur	prof.mr.drs.
Politieke functies
1971–1973	Minister van Economische Zaken
Parlement.com (biografische informatie)
Portaal    Politiek Nederland

Langman was de zoon van een onderwijzer. Hij volgde het gymnasium te Harderwijk en studeerde daarna aan de Vrije Universiteit Amsterdam, aanvankelijk rechten en daarna economie. Hij was lid van L.A.N.X. en in het bijzonder van het dispuut S.T.O.A.. Vervolgens werd hij directiesecretaris bij Simon de Wit. Van 1955 tot 1967 werkte hij bij De Schelde, laatstelijk als onderdirecteur. Daarnaast was hij buitengewoon hoogleraar bedrijfshuishoudkunde aan de Nederlandse Economische Hogeschool te Rotterdam.

In 1971 trad hij voor de VVD toe tot het kabinet-Biesheuvel I. Hij werd toen pas lid van die partij en was een 'vreemdeling' in Den Haag. Hij deed zich al snel gelden als een bekwaam bewindsman, die met name impulsen gaf aan het regionaal-economische beleid. Tijdens zijn ministerschap ging Nederland deelnemen aan het omstreden Kalkarproject.

[Langmanrapport Kompas voor het Noorden] Naar Langman is ook een economisch rapport genoemd. Dit leidde in paarse kabinet Kok-2 tot het zgn. “Langmanrapport” ofwel “Kompas voor het Noorden”. Een economische leidraad voor de besteding van 20% van de totale aardgasbaten te investeren in de economische structuurversterking van de de provincie’s Fryslân, Groningen en Drenthe. De concrete projecten infrastructuur zoals aanbevolen waren -Zeehaven achterland ontsluitingen via weg en spoor, een snellere spoorverbinding met Randstad Holland en met Bremen-Hamburg, de zgn zuiderzeelijn. Diepgaand is door de interne dienst van Rijkswaterstaat in een voorbeschouwing gepoogd het economische voordeel aan te tonen, naar spoorweg alternatieven, waaronder via de Afsluitdijk en via Lelystad-Emmeloord-Heerenveen-Groningen. Echter, de noordelijke provincies kozen voor een Magneetzweef trein. Op grond van de berekeningen van de commissie Duyvesteijn werd onder bewind van v/m minister I&M, Camil Eurlings de Zuiderzeelijn na 50 jaar van lobby geschrapt.

[Evaluatie naar planvraag/-aanbod en realisatie Langman overeenkomsten]

Het is politiek wenselijk, dat er een economische evaulatie plaatsvindt naar met name de ontwikkeling van de Noordelijke Zeehavens in relatie tot de ontwikkeling van het Noordelijke spoorstelsel, rond de 162-b staatslijn Harlingen-Bremen, en de nu gewenste ‘Lely Spoorlijn’, AF Lelystad via Emmeloord, Heerenveen en Groningen, aansluitend op de spoorlijn Harlingen-Bremen. Dit, gecombineerd met een Noordelijk fonds Nijverheid en infrastructuur.

zie: berichtgeving rond economische fondwerving met geleend geld (ingebracht door staatssecretaris Economsche Zaken, Wobke Hoekstra,

Op 8 juni 1973 werd hij benoemd tot ridder in de Orde van de Nederlandse Leeuw en op 28 februari 1991 tot commandeur in de Orde van Oranje-Nassau.[2]

Langman was na zijn aftreden vele jaren bankier en vervulde tientallen commissariaten in het bedrijfsleven. Tevens was hij lange tijd voorzitter van het curatorium van de Teldersstichting.

Zie de categorie Harrie Langman van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.