Hans Kollhoff

Kollhoff studeerde van 1968-1973 architectuur aan de Universiteit van Karlsruhe[1] en in 1974 aan de Technische Universiteit van Wenen. Hier werkte hij ook een jaar bij Pritzker-prijs winnaar Hans Hollein. Hij kwam terug naar Karlsruhe om af te studeren als architect in 1975. Met behulp van een beurs van de DAAD verhuisde Kollhoff naar New York waar hij verder studeerde aan Cornell University, aan de zijde van onder meer Rem Koolhaas. De architectuurfaculteit van Cornell had in deze tijd een ambitieuze en creatieve atmosfeer. Er was een academische rivaliteit gaande tussen twee vooraanstaande architectuur theoretici: Colin Rowe en O.M. Ungers. Vanaf 1977 werkte hij als assistent voor de laatste. Kollhoff had echter ook een bijdrage in het befaamde boek Collage City, geschreven door Rowe, dat uitkwam in 1978.

In 1978 keerde hij terug naar Duitsland om zijn eigen architectenbureau op te richten en werkte, tot 1983, als assistent aan de Technische Universiteit in Berlijn. Na drie jaar als gastprofessor startte hij in 1990 als professor aan de ETH in Zürich[2]. Deze positie bekleedde hij tot 2012, toen hij met een grote expositie afscheid nam. Later was hij nog op verschillende plekken gastprofessor, zoals in 2014 aan de Universiteit van Bologna/Cesena en in 2016 aan de University of Yale in New Haven, New York. Hier bekleedde hij voor een semester de positie van William B. and Charlotte Shepherd Davenport Visiting Professor[3].

Sinds 1984 leidt hij zijn kantoor samen met Helga Timmermann. Heden ten dag heeft het bureau dependances in Den Haag en Florence.

De architectuur van Hans Kollhoff wordt gekenmerkt door een klassieke bouwstijl en het gebruik van solide, traditionele materialen, zoals hardsteen en baksteen, die hij op een traditionele manier verwerkt.

Duitsland

De carrière van Kollhoff speelde zich aanvankelijk af in Berlijn. Herstellend van de val van het IJzeren Gordijn, bleek de stad een perfecte plaats voor de jonge architect. Van een ontwerper van sociale woningbouw ontwikkelde hij zich tot het belangrijkste gezicht in de architectuur van Berlijn. Belangrijke werken van Kollhof in Berlijn zijn de in opdracht van DaimlerChrysler gebouwde toren in New Yorkse baksteenstijl op de Potsdamer Platz en de hoge gebouwen op de Alexanderplatz. Ook was hij verantwoordelijk voor de verbouwing van de vroegere Reichsbank tot Ministerie van Buitenlandse Zaken, de verbouwing van het Metropol-theater op de Nollendorffplatz tot exclusieve nachtclub Goya, en de reconstructie van de Leibniz-kolonnaden nabij de Kurfürstendamm.

Later ontwierp Kollhoff, hoewel hij erg actief bleef in de hoofdstad, ook omvangrijke gebouwen in andere steden in Duitsland. In het Deutschherrnviertel in Frankfurt am Main bouwde Kollhoff de 88 meter hoge woontoren Mainplaza. Ook in Hamburg, Leipzig en Keulen verschenen kantoorgebouwen van zijn hand.

Kollhoff is voorzitter van het genootschap dat zich inzet voor de herbouw van de Bauakademie van Karl Friedrich Schinkel en voor de herbestemming van dit monument tot Berlin International Academy of Architecture. Eind 2016 maakte de Duitse overheid bekend een bedrag vrij te hebben gemaakt voor de herbouw van de Bauakademie.[4]

Nederland

In Nederland is Kollhoff bekend geworden door zijn Piraeusgebouw op het KNSM-eiland in Amsterdam en het gebouw De Colonel naast het station in Wyck-Maastricht. Sindsdien is het Kollhoff gelukt tevens in Nederland een omvangrijk en invloedrijk oeuvre op te bouwen. Zo ontwierp hij verschillende woningbouwcomplexen in onder andere Rotterdam, Breda en Amersfoort. Daarnaast heeft hij een grote stempel gedrukt op de Nederlands hoogbouw. In Den Haag verscheen naar zijn ontwerp een van de grootste kantoorgebouwen van Nederland in de vorm van de Ministeries van Veiligheid & Justitie en Binnenlandse zaken.

• Piraeus, KNSM-eiland, Amsterdam, 1991-1994
• Hoofdgebouw van de Landeszentralbank in den Freistaaten Sachsen und Thüringen, Leipzig, 1993-1996
• Leibniz-Kolonnaden, Berlijn, 1995-2001
• Ministerie van Buitenlandse Zaken, Berlijn, 1996-1999
• Kantoorgebouw op de hoek van de Friedrichstrasse en de Torstrasse, Berlijn, 1997-1999
• Villa Gerl, Berlijn, 1997-2000
• Kollhoff Toren, Potsdamer Platz, Berlijn, 1997-2000
• Delbrück Toren, Potsdamer Platz, Berlijn, 1997-2003
• De Statendam, woontoren in Rotterdam, 1998-2007
• Koninklijk Entrepot, het Eilandje, Antwerpen, 1999-2004
• De Colonel, Maastricht, 1999-2007
• Mainplaza, Frankfurt, 2000-2002
• Woongebouw, Chassé Park, Breda, 2001-2005
• De Compagnie, woontoren op de Kop van Zuid, Rotterdam, 2001-2005
• Kantoorgebouw aan de Lilienstrasse, Hanmburg, 2005
• Woongebouw Tivoli, Luzern, 2006-2009
• Kantoorgebouw van Generali Verzekeringen, Keulen, 2006-2009
• Ministeries van Veiligheid & Justitie en Binnenlandse Zaken, Den Haag, 2008-2012

Momenteel in uitvoering:

• Hotel Stadionplein, Amsterdam
• Leidsche Rijn Centrum, Utrecht
• Station Arco Mirelli van de Napels Metro, Napels
• Nieuwbouw in het Dom-Römer-Project, Frankfurt

• Hans Kollhoff, Kollhoff und Timmermann Architekten, Bauten und Projekte 2000-2015, Nicolai Verlag (2016) ISBN 978-3-89479-951-9
• Kollhoff & Timmermann Architekten: Hans Kollhoff. Bauten und Projekte, samengesteld door Jasper Cepl, Niggli (2007) ISBN 3-7212-0543-X
• Kollhoff, Hans: Gips - Baukunst des Schattens, Niggli (2005) ISBN 3-7212-0576-6
• Cepl, Jasper, Kollhoff & Timmermann Architects: Hans Kollhoff (2004) ISBN 1-904313-27-2
• Kollhoff, Hans (Hrsg.): Architekturlehre Hans Kollhoff, Niggli (2004) ISBN 3-7212-0491-3
• Kollhoff, Hans, Hans Kollhoff: Architektur/Architecture (2003) ISBN 3-7913-2656-2
• Hans Kollhoff: Architektur/Architecture von Hans Kollhoff, Ivan Nemec, Prestel (2002) ISBN 3-79132-656-2
• Kollhoff, Hans (Hrsg.): Häuser, Niggli (2000) ISBN 3-7212-0465-4
• Kollhoff, Hans, Wohnen, Studentenprojekte (1999) ISBN 3-7212-0464-6

• Officiële website
• Duitstalige recensie architectuur Hans Kollhoffs op Literaturkritik.de
• „Klinkerfest: Hans Kollhoff zum Sechzigsten“, Frankfurter Allgemeine Zeitung, 18 september 2006
• „Zu allererst sind wir Dienstleister - und in günstigen Fällen Künstler.“ Interview planet-interview.de, 31 oktober 2005
• „Der Architekt, der auf Tradition baut“, Interview Die Welt, 17 februari 2007