Hallescher FC

Logo Hallescher FC Wacker

Hallescher FC Wacker werd in 1900 opgericht en sloot zich aan bij de Midden-Duitse voetbalbond. In 1904 ging de club spelen in de competitie van Noordwest-Saksen, de toenmalige hoogste klasse. Deze competitie werd gedomineerd door clubs uit Leipzig, maar net in dat seizoen werd stadsrivaal Hallescher FC 1896 kampioen. Wacker eindigde twee seizoenen op de voorlaatste plaats en één keer vierde. Na seizoen 1906/07 verlieten de clubs uit Halle de competitie om in de nieuwe competitie van Saale te gaan spelen. Wacker werd voor het eerst kampioen in 1909/10 en plaatste zich zo ook voor de Midden-Duitse eindronde, waarin de halve finale bereikt werd en verloren tegen VfB Leipzig. Ook de volgende twee seizoenen werd de club kampioen en bereikte in de eindronde telkens de finale, maar verloor deze van VfB Leipzig en SpVgg 1899 Leipzig. Na een jaar onderbreking werd in 1913/14 opnieuw de titel bereikt. In Midden-Duitsland was Wacker een van de sterkere teams, maar moest het bijna altijd afleggen tegen de mastodonten uit Leipzig.

Tijdens de Eerste Wereldoorlog bleef de club meedraaien aan de top, maar moest het telkens afleggen tegen stadsrivalen HFC 1896, Borussia en de Sportfreunde. In 1919/20 en 1920/21 werd de club opnieuw kampioen en in dat tweede seizoen kon zelfs voor het eerst de Midden-Duitse titel behaald worden. Hierdoor plaatste de club zich voor het eerst voor de nationale eindronde. Nadat de Vereinigte Breslauer Sportfreunde opzij gezet werden kreeg de club in de halve finale een 5:1 draai om de oren van 1. FC Nürnberg. Na twee seizoenen afwezigheid in de eindronde maakte de club opnieuw haar opwachting in 1923/24 en bereikte de finale die van SpVgg Leipzig verloren werd. Een jaar later werd de club in de kwartfinale uitgeschakeld door 1. SV Jena 03. Twee jaar later eindigde de club in de competitie samen met de Sportfreunde op de eerste plaats en er moest een testwedstrijd om de titel gespeeld worden, die verloren werd. Eén jaar later speelde zich hetzelfde scenario af, alleen nu met Borussia. Deze keer trok Wacker echter aan het langste eind en mocht naar de eindronde. De club stootte door tot de finale en won daar van Dresdner SC met 0:1 en werd voor de tweede keer Midden-Duits kampioen. In de eindronde om de landstitel werd de club meteen uitgeschakeld door FC Bayern München. Het volgende seizoen verloor de club in de kwartfinale van de kleine club VfB 07 Coburg. Na een derde plaats werd de club nog drie keer op rij kampioen en werd twee keer in de kwartfinale uitgeschakeld en één keer in de halve finale.

In 1933 kwam de NSDAP aan de macht en werd de Duitse competitie grondig geherstructureerd. Alle competities van de Midden-Duitse voetbalbond werden afgeschaft en vervangen door de Gauliga Mitte en Gauliga Sachsen. Wacker was de enige club uit Halle die zich kwalificeerde voor de Gauliga Mitte en werd daar meteen kampioen. Wacker ging voor de derde keer naar de nationale eindronde, die ook geherstructureerd werd. Er waren vier groepen van vier clubs en Wacker zat in een groep met Nürnberg, Dresdner SC en Borussia Fulda en eindigde laatste. In 1934/35 werd de club nog vicekampioen achter 1. SV Jena. Maar hierna ging het bergaf en twee jaar later degradeerde de club zelfs. De Sportfreunde eindigden vierde en VfL 1896 promoveerde waardoor Wacker nu plots de derde club van de stad werd. Het duurde tot 1941 vooraleer Wacker terug kon promoveren. SV Dessau 05 was inmiddels de grootmacht in de competitie en Wacker kon toch knap derde eindigen. Wacker kon zijn derde plaats herhalen het volgende seizoen, maar in 1943/44 werd de club voorlaatste. Door het nakende einde van de Tweede Wereldoorlog werd het laatste seizoen van de Gauliga niet voltooid.

In 1946 werd een nieuwe club opgericht in Halle, SG Glaucha die in 1948 zijn naam veranderde in SG Freiimfelde Halle. Deze club bereikte de finale om de Oost-Duitse titel en verloor deze van SG Planitz. In 1949 werd de naam gewijzigd in ZSG Union Halle, deze club werd landskampioen na een 4:1 overwinning op Fortuna Erfurt. In 1950 werd opnieuw van naam veranderd (in deze tijd was dat heel gebruikelijk in Oost-Duitsland) en de naam werd BSG Turbine Halle. Inmiddels was er een heuse competitie op touw gezet, de DDR-Oberliga en na twee middenmoot plaatsen werd de club voor het eerst kampioen in 1952. en werd dat nog eens in 1952. Turbine kon het succes niet doortrekken en kon het volgende seizoen de degradatie maar net vermijden. Het team viel uit elkaar en vele spelers vluchtten naar de Bondsrepubliek. Desondanks herstelde het team zich en werd achtste in het volgende seizoen.

Op 1 september 1954 werd SC Chemie Halle-Leuna opgericht. De voetbalafdeling van BSG Turbine moest omwisselen naar de nieuwe club. De spelers wilden Turbine echter niet verlaten, maar omdat ze wel in de hoogste klasse wilden blijven voetballen gaven ze uiteindelijk toe. Op de eerste speeldag speelden ze nog onder de naam Turbine Halle, maar dan werd deze gewijzigd in SC Chemie Halle-Leuna.

Het tweede elftal van BSG Turbine werd in oktober, toen het seizoen al bezig was, als dertiende team toegevoegd aan de Bezirksliga Halle, de vierde klasse. Deze club speelt nog steeds onder de naam Turbine Halle in de Duitse lagere klassen en maakt net als Hallescher FC aanspraak op het verleden van Wacker en de landstitels van Union en BSG Turbine.

Chemnie Halle-Leuna werd voorlaatste in de competitie en degradeerde naar de tweede klasse. In 1956 won de tweedeklasser de Beker van Oost-Duitsland in de finale tegen Vorwärts Berlin. De club promoveerde dat seizoen terug naar de DDR-Oberliga en veranderde na één seizoen de naam in SC Chemie Halle en degradeerde na twee jaar terug. Na één seizoen afwezigheid keerde de club terug bij de elite. In de beker was de club opnieuw succesvol met een verloren halve finale tegen Empor Rostock. In 1962 volgde zelfs een tweede zegen, tegen Dynamo Berlin. Hierdoor plaatste de club zich voor het eerst voor Europees voetbal in de Europacup II, maar verloor in de voorronde van OFK Belgrado. Na vier seizoenen in de Oberliga degradeerde de club weer, enkel in 1963 eindigde de club op een respectabele zesde plaats. Dat seizoen bereikte Halle ook opnieuw de halve finale van de beker, die verloren werd van Motor Zwickau.

Na één jaar afwezigheid begon de club aan zijn succesvolste periode in de hoogste divisie. De naam werd in 1966 gewijzigd in FC Chemie Halle. Na een aantal middenmootplaatsen werd de club derde in 1971 achter Dynamo Dresden en Carl Zeiss Jena. Hierdoor plaatste de club zich voor de eerste editie van de UEFA Cup. FC Chemie werd geloot tegen PSV Eindhoven en speelde gelijk. De terugwedstrijd werd niet gespeeld omdat er na de wedstrijd in Eindhoven een brand uitbrak in Hotel 't Silveren Seepaerd, waarbij een speler van Chemie Halle om het leven was gekomen. Na nog een zesde plaats het volgende seizoen degradeerde de club opnieuw in 1973. Ook nu kon de club na één jaar terugkeren en speelde nu tien jaar lang in de hoogste klasse en eindigde meestal in de betere middenmoot tot een nieuwe degradatie volgde in 1984.

Dit keer bleef de terugkeer iets langer uit na twee vicetitels promoveerde de club terug in 1987 en eindigde meteen vijfde. Na twee middenmootplaatsen eindigde Halle op de vierde plaats in 1991.

Door de Duitse hereniging was dit het laatste seizoen voor de Oost-Duitse competitie. Omdat de Oost-Duitse clubs zwakker waren moest de club die inmiddels de naam Hallescher FC aangenomen had starten in de 2. Bundesliga. Door de goede plaats in de competitie mocht de tweedeklasser wel nog Europees spelen in de UEFA Cup, waarin ze meteen door Torpedo Moskou uitgeschakeld werd.

Na één seizoen degradeerde naar de Oberliga. In 1994 werd de Regionalliga ingevoerd als derde klasse, waar de club zich niet voor plaatste en zo dus in de vierde klasse belandde. In 1995 bereikte de club zelfs een dieptepunt door naar de Verbandsliga te degraderen. Daar speelde de club tot 2000 met één seizoen daartussen terug in de Oberliga. Vanaf 2000 speelde de club acht jaar lang in de Oberliga. In 2008 werd de club kampioen en won ook de beker van Saksen-Anhalt tegen 1. FC Magdeburg, hierdoor plaatste de club zich voor de eerste ronde van de DFB-Pokal, waarin de club met 0:5 verloor van Bundesligaclub Hannover 96. Door de titel promoveerde HFC naar de Regionalliga Nord, maar door de invoering van de 3. Liga werd deze nu de vierde klasse, waardoor de club in principe nog steeds op hetzelfde niveau speelde als het jaar voorheen.

De club begon uitstekend in de Regionalliga en verloor pas voor de eerste keer op de 27ste speeldag. Pas op de laatste speeldag verloor de club de titel aan Holstein Kiel en miste dus de promotie naar de 3. Liga. Ook in 2010 deed de club lang mee voor de titel maar belandde uiteindelijk in de subtop. De club werd in het seizoen 2011/2012 kampioen van de Regionalliga Nord en promoveerde daardoor naar het derde niveau.

Seizoen	Competitie	Ronde	Land	Club	Totaalscore	1e W	2e W	PUC
1991/92	UEFA Cup	1R		Torpedo Moskou	2-4	2-1 (T)	0-3 (U)	2.0

Totaal aantal punten voor UEFA coëfficiënten: 3.0

Zie ook Deelnemers UEFA-toernooien Oost-Duitsland

De navolgende voetballers kwamen als speler van Sport Club Chemie en/of Hallescher FC uit voor een Europees vertegenwoordigend A-elftal. Tot op heden[1] is Bernd Bransch degene met de meeste interlands achter zijn naam. Hij kwam als speler van Hallescher FC in totaal 56 keer uit voor het Oost-Duitse nationale elftal.

Naam	Van	Tot	Totaal	Nationaal elftal
Jens Adler	12.09.1990	12.09.1990	1	DDR
Bernd Bransch	17.05.1967	31.07.1976	56	DDR
Timo Furuholm	15.10.2013	15.10.2013	1	Finland
Günther Imhof	21.09.1952	26.10.1952	2	DDR
Erich Haase	14.06.1953	14.06.1953	1	DDR
Erhard Mosert	19.12.1969	19.12.1969	1	DDR
Frank Pastor	24.08.1983	24.08.1983	1	DDR
Werner Peter	08.03.1978	28.03.1979	9	DDR
Helmut Stein	09.12.1962	16.12.1962	2	DDR
Dieter Strozniak	07.05.1980	26.01.1982	6	DDR
Klaus Urbanczyk	10.12.1961	19.12.1969	34	DDR
Horst Walter	16.05.1962	16.05.1962	1	DDR
Dariusz Wosz	22.03.1989	12.09.1990	7	DDR