Giovanni Leone

Giovanni Leone (Napels, 3 november 1908 - Rome, 9 november 2001), was een Italiaans politicus.

Giovanni Leone
Geboren	3 november 1908
Overleden	9 november 2001
Partij	Democrazia Cristiana
6e president van Italië
Ambtstermijn	29 december 1971 - 15 juni 1978
Voorganger	Giuseppe Saragat
Opvolger	Alessandro Pertini
Portaal    Politiek

Giovanni Leone promoveerde reeds op twintigjarige leeftijd in de rechten. In 1936 werd hij hoogleraar in het strafrecht te Messina, in 1940 hoogleraar staatsrecht in Bari, later in Napels en vanaf 1957 in Rome.

In zijn jeugd was Leone lid van de Nationale Fascistische Partij, maar sloot zich na de oprichting van de Democrazia Cristiana (christendemocraten) bij die partij aan. In 1944 werd hij secretaris van de DC in Napels en in 1946 werd hij in de Kamer van Afgevaardigden (parlement) gekozen. Tijdens het referendum over de monarchie sprak hij zich uit vóór het behoud van het koningshuis Savoye in de persoon van koning Umberto II.

Leone werd in 1955 voorzitter van de Kamer van Afgevaardigden. Op 21 juni 1963 werd hij premier van een Christendemocratische minderheidsregering die steunde op de socialistische fractie (PSI) in het parlement. Toen de PSI aan het eind van 1963 te kennen gaf een regering te willen vormen met de DC, maakte Leone plaats voor Aldo Moro (5 december).

Op 25 juni 1968 werd Leone opnieuw premier van een christendemocratische minderheidsregering die alleen gesteund werd door de DC en de kleine rechtse partijen in het parlement. De PSI en de Republikeinse Partij van Italië steunden het kabinet niet. Tijdens zijn tweede regeringsperiode kreeg Leone te kampen met grote stakingen en op 19 november 1968 bood Leone zijn ontslag aan toen duidelijk werd dat de PSI bereid bleek om opnieuw met de DC in een kabinet te willen zitten. Op 13 december 1968 werd hij vervangen door Mariano Rumor (DC).

Op 24 december 1971, na veel stemmingen (in totaal 23) in het parlement, werd Giovanni Leone als opvolger van Giuseppe Saragat tot president van Italië gekozen. In 1978 werd Leone in een krant beschuldigd van belastingfraude en speculaties te hebben verricht tot zijn buitenverblijf even buiten Rome. Ook zijn verhouding tot de gebroeders Lefebvre, die in het Lockheed-schandaal verwikkeld waren, leidde tot commotie. De Communistische Partij van Italië begon daarop een campagne tegen de president, waarin het aftreden van de president geëist werd. Leone trad daarop op 15 juni 1978 af.[1]

Giovanni Leone, die reeds sinds 1967 senator voor het leven was gemaakt, nam na zijn aftreden als president zijn mandaat in de Senaat weer op.