Gilbert O'Sullivan

O'Sullivan werd geboren in Ierland als Raymond Edward O'Sullivan (Ray). Hij verhuisde in 1960 naar Swindon, waar hij geïnteresseerd raakte in muziek en o.a. met Rick Davies (later Supertramp) de band Rick's Blues vormde. In 1967 tekende hij een vijfjarig platencontract bij CBS Records. Eind jaren 60 maakte hij zijn eerste plaatopnamen, maar met weinig succes. Wel namen The Tremeloes enkele nummers van hem op (You, What can I do? en Come on home). Nederland was een van de eerste landen die de artiest omarmden. Hij woonde zelfs tijdelijk in Blaricum. In de jaren 70 had hij wereldwijd succes met nummers als:

• Nothing Rhymed
• Underneath the blanket go
• Alone Again (Naturally)
• No matter how I try
• Clair (opgedragen aan het driejarige dochtertje van zijn manager, dat hem natuurlijk uncle Ray noemde)
• Get Down
• Ooh-Wakka-Doo-Wakka-Day
• I wish I could cry (geschreven n.a.v. de moord op Robert Kennedy)
• I'll believe it when I see it
• We Will
• Matrimony
• I don't love you but I think I like you
• Christmas Song
• What's in a kiss

In die jaren '70 stond Gilbert ook bekend vanwege zijn 'crisisimago' (met bloempotkapsel, streepjesdas en 3/4-broek). Zijn manager vond dat niet zo'n goed idee maar hij wilde er gewoon anders uitzien dan alle anderen. Ook de uitspraak in zijn latere proces tegen de manager die hem beroemd maakte, Gordon Mills, is vermaard en was een precedent voor andere artiesten; hij won zijn proces om de rechten van zijn miljoenenverkopende nummers.

Zijn debuutalbum Himself stond wekenlang aan de top.

Zijn muziek wordt gekenmerkt door soepele melodieën (vaak met een tweede melodie daarin verweven) die gekoppeld worden aan een zeer kunstig samengestelde (Gilbertesque) tekst met vaak diverse woordspelingen. Gilbert is beroemd om zijn bijzondere akkoorden. Dat is een gevolg van het feit dat - anders dan de meeste songwriters - Gilbert altijd begint met de melodie (los van de tekst). Als hij een goede gevonden heeft bergt hij die op en als hij weer een cd wil maken dan selecteert hij de melodieën uit zijn voorraad. Pas dán maakt hij de tekst. De melodieën staan dus eerst los van die uiteindelijke tekst en kunnen daardoor de bijzondere akkoordwisselingen bevatten.

Ray gaf zichzelf de artiestennaam Gilbert (zonder achternaam) en wilde het aan het publiek overlaten om de link met Sullivan te leggen (de vermaarde operettecomponisten Gilbert & Sullivan) maar zijn manager vond de complete naam Gilbert O'Sullivan beter. Door zijn bescheidenheid en teruggetrokken leven (wars van 'showbusiness') is hij niet in de schijnwerpers gebleven. Zijn populariteit in Japan heeft er in de jaren 90 voor gezorgd dat hij in de muziek kon doorgaan. O'Sullivan woont anno 2019 nog steeds op Jersey in de gemeente Saint Mary samen met zijn Noorse vrouw Aase Synnove (trouwdatum 23 januari 1980) en schrijft nog steeds muziek, maakt nog steeds cd's en treedt nog steeds op. Zijn familie (vrouw Aase, dochters Helen-Marie en Tara, zus Marie en broer Kevin) werken actief mee in het 'bedrijf Gilbert O'Sullivan': ze organiseren zijn optredens, gaan altijd mee op tournee en geven leiding aan zijn eigen platenlabel ByGum Records.

Gilberts eerste concert in Nederland vond plaats in de nacht van 12 mei 1973 in de Rotterdamse Doelen. Eind 1997 gaf hij 14 concerten in Nederland en in 2003 verscheen zijn jazzy cd Piano Foreplay. In juni 2005 gaf hij 13 uitverkochte concerten in Japan en in oktober 2006 verscheen A scruff at heart. Na elf jaar keerde O'Sullivan op 29 mei 2008 terug naar Nederland voor een concert in Carré. Op 26 oktober 2009 stond hij weer in de Royal Albert Hall. Op 31 januari 2011 verscheen zijn album Gilbertville (met 14 nieuwe composities en een door Harry Hill voorgedragen gedicht). Het werd alom gewaardeerd. Op 8 juni 2015 verscheen Gilberts cd Latin ala G!, geïnspireerd door Peggy Lee. Sindsdien zijn er ook weer concerten geweest in Ierland en Engeland en in 2018 beleefde Gilbert zelfs z'n allereerste tour door Australië, allemaal onder de titel Celebrating five Decades of Music. Rond de verschijning van zijn nieuwste album trad Gilbert enkele keren solo op, onder de naam Just Gilbert. Op 24 augustus 2018 verscheen die door Ethan Johns geproduceerde album zonder titel, als Gilbert O'Sullivan. De reviews waren lovend en velen vonden Gilbert O'Sullivan zelfs beter dan zijn eerste elpee Himself. Op BBC Radio 2 was het Album of the Week en Gilbert stond voor het eerst in 44 jaar weer in de Album Top20. Het album kwam niet alleen uit via Spotify en iTunes en op CD maar ook op vinyl en als muziekcassette! Op 1 februari 2019 gaf O'Sullivan een eenmalig intiem en succesvol concert in een uitverkocht Carré in de solo-serie Just Gilbert.[1] In december 2019 trad Gilbert op in Heerlen en op 1 februari 2020 staat een concert gepland in Eindhoven.[2]

Op 26 augustus 2010 verbond O'Sullivan zich aan platenmaatschappij Hypertension (waar onder anderen ook Chris DeBurgh, Joan Armatrading, Leo Sayer en Fleetwoord Mac onder contract staan). In juli 2011 tekende hij een contract met Salvo/Union Square Music die - onder de titel A Singer And His Songs - zijn albums uit het verleden opnieuw uitbrengen, aangevuld met bijzondere opnamen, zoals: B-kanten van singles en uitgebreide toelichtingen van O'Sullivan zelf. In juni 2016 verscheen Gilbert's Essential Collection; 43 door hemzelf geselecteerde songs (zowel singles als albumtracks).

• In Nederland (Amsterdam) ontving Gilbert zijn eerste Gouden Plaat ooit. Dat was in april 1971 voor Nothing rhymed.
• In 1974 woonde O'Sullivan negen maanden in Blaricum.[3]
• Nothing rhymed werd in 2008 ook van een Nederlandse tekst voorzien door René Froger, dit nummer heet Jij moet verder (met een totaal andere inhoud dan het origineel). Een andere 'hertaling' kwam - als reactie daarop - van Jan Rot, getiteld: Ongerijmd.
• Alone again (naturally) werd in 1972 van een Nederlandse tekst voorzien door Kees van Kooten en Wim de Bie, wat leidde tot het nummer 1948.
• Alone again (naturally) werd ook internationaal door velen gecoverd, o.a. door Andy Williams (1972), Shirley Bassey (1976), Vonda Shepard (2001), Donny Osmond (2009), Neil Diamond (2010), en Michael Bublé & Diana Krall (2014).
• Alone again (naturally) werd o.a. gebruikt in de film Ice Age: Dawn of the Dinosaurs.
• Voor I'm A Writer Not A Fighter ontving O'Sullivan in 1973 een Edison Edisons 1973.

• Officiële website

Zie de categorie Gilbert O'Sullivan van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.