1948 (Toen was geluk heel gewoon)

In de lente van 1972 bereikte het lied Alone again (naturally) van Gilbert O'Sullivan de Nederlandse hitlijsten, en wist het op 5 april tot de 21ste plaats te brengen. Kees van Kooten en Wim de Bie, die op dat moment meewerkten aan het VARA-programma Hadimassa, besloten het lied van een Nederlandse tekst te voorzien. Ze vertolkten het nog diezelfde maand, op 28 april in de een-na-laatste aflevering van het programma.

Het lied is geschreven vanuit het perspectief van twee mensen, die vertellen over hun eenvoudige, maar gelukkige kinderjaren eind jaren veertig. De tekst ademt een nostalgische sfeer, waarin verlangd wordt naar 'die goeie ouwe tijd', een tijdperk waarin geluk blijkbaar nog heel gewoon was.

Kees van Kooten, geboren in 1941, vertelde in 2004 in een radio-interview dat hij bij het schrijven van het lied werd geïnspireerd door een sterk "verstild" ideaalbeeld: "De warmste gevoelens die ik ooit heb gehad (...) Absoluut, een warme gelukkige herinnering. En tegelijkertijd een heel beangstigende herinnering, want je denkt, wat waren we nog onwetend!" Van Kooten en De Bie zetten het nummer zelf niet op de plaat.

Annemarie Oster, medespeelster van Van Kooten en De Bie in Hadimassa, liet de liedtekst aan haar toenmalig echtgenoot John Vis zien, die het een geschikt nummer vond voor Gerard Cox.[1] Cox, die Van Kooten nog uit cabaretgroep Lurelei kende, nam het nummer vervolgens op met producer Ruud Jacobs.[2]. De muziek werd verzorgd door Rogier van Otterloo. Voor Cox markeerde dit nummer, tezamen met 't Is weer voorbij die mooie zomer dat hij een jaar later uitbracht, een omslagpunt in zijn carrière.