Geely

Geely is de derde nationale automobielproducent van China en telt ruim 50.000 medewerkers. Het beschikt over een productiecapaciteit van 1,5 miljoen voertuigen op jaarbasis.[2] Het heeft negen grote autofabrieken verspreid over het land en verder nog fabrieken voor onderdelen en onderzoekscentra. De voertuigen worden verkocht via een netwerk van 850 dealers in China en 350 vestigingen daarbuiten.[2]

In 2017 verkocht Geely 1,25 miljoen voertuigen, versus 766.000 stuks in 2016.[2] In het buitenland worden nauwelijks voertuigen verkocht, de totale verkopen in 2017 kwamen niet boven de 12.000 exemplaren uit. De vijf meest populaire modellen in 2017 waren Geely Boyue, New Emgrand, New Vision, Emgrand GS en Vision SUV. Deze vijf modellen vertegenwoordigden 75% van de volumeverkopen in 2017. In het jaar werden 780.000 sedans verkocht en 468.700 Sports utility vehicle’s.[2]

De aandelen van het bedrijf staan genoteerd op de Hong Kong Stock Exchange. Li Shu Fu, de oprichter van het bedrijf, is via ZGH nog steeds grootaandeelhouder met een belang van 44%.[2]

De eigenaar van Geely Automobile, de Zhejiang Geely Holding Group (ZGH), is tevens eigenaar van de brom- en motorfietsfabrikant Geely Group Motorcycle Co. Ltd en het voormalige in 2003 opgerichte submerk van Geely Automobile, Shanghai Maple Automobile (SMA).[7] In pinyin wordt 'Geely' geschreven als 'Jili', wat geluk en voorspoed betekent.[8]

Geely werd in 1986 opgericht als producent van koelkasten.[9] In 1992 schakelde het over op motorfietsonderdelen, terwijl Geely in 1994 begon met het bouwen van 150 cc motorfietsen en 50- en 150 cc scooters. Twee jaar later waren al 200.000 motorfietsen geproduceerd.[10] In augustus 1998 begon Geely met het produceren van auto's. In 2001 kreeg het bedrijf als eerste Chinese onafhankelijke autofabrikant toestemming om auto's te produceren in China[11] en in 2003 werden hun eerste auto's geëxporteerd. Sinds 2004 heeft Geely een notering op de Hong Kong Stock Exchange.[12]

Geely en Shanghai Maple maakten hun Europese debuut op de IAA van Frankfurt in 2005 en in 2006 op de North American International Auto Show in Detroit.[8][13] De export naar Europa en Noord-Amerika is desondanks al vele malen uitgesteld, omdat de auto's niet voldeden aan de emissienormen en de normen voor veiligheid.[14] De meeste modellen uit de beginperiode van Geely waren kopieën van de Xiali's, in licentie gebouwde versies van de Daihatsu Charade G100,[15] terwijl modellen van Shanghai Maple kopieën zijn van de Citroën Fukang en Elysée (in Europa verkocht als Citroën ZX).[16] In 2003 introduceerde Geely de Beauty Leopard, de eerste Chinese coupé.[17] In 2009 richtte Geely de sublabels Gleagle, Emgrand en Shanghai Englon op.[18]

De Nederlandse versnellingsbakkenproducent Antonov maakte in 2006 bekend een licentieovereenkomst te hebben gesloten met Geely.[19] In september 2007 werd die overeenkomst verbroken, omdat Geely niet voldeed aan financiële en andere contractueel overeengekomen verplichtingen.[20] Begin 2008 introduceerde Geely de nieuwe technologie BMBS. Het BMBS-systeem (Blow-Out Monitoring & Braking System) gebruikt bandenspanningssensoren om de remmen te vertellen hoeveel kracht er nodig is om een auto veilig te stoppen wanneer er sprake is van een klapband.[21]

In november 2008 maakte Geely bekend de introductie op de Europese markt opnieuw uit te stellen tot na 2010,[22] omdat de modellen van Geely nog te ver op het gebied van veiligheid en milieuvriendelijkheid achter zouden lopen. Geely toonde op de COP15 in Kopenhagen in december 2009 een elektrische variant van de Geely Panda stadsauto, de Nanoq.[23] De Nanoq is ontstaan uit een joint venture tussen Geely en de Deense autofabrikant van elektrische supercars Lynx. De Nanoq heeft een topsnelheid van 130 km/u en een actieradius van 200 km.

In september 2009 toonde ZGH interesse in de overname van Volvo Car Corporation, op dat moment eigendom van Ford.[24] In oktober 2009 maakte Ford bekend dat Geely de geprefereerde bieder is voor Volvo.[25] Op 17 november 2009 werd bekend dat Geely de beschikking krijgt over gelicenseerde technologieën van Volvo, mocht ZGH eigenaar worden van het Zweedse automerk.[26] Op 2 augustus 2010 werd de aankoop van Volvo geëffectueerd. ZGH betaalde voor het Volvo concern 1,8 miljard dollar aan Ford.[27][28] ZGH maakte op 17 augustus 2011 bekend dat het met Manganese Bronze Holdings, fabrikant van de London Taxi (LTI), gaat samenwerken. Manganese Bronze gaat zorgen voor de distributie van en onderdelen voor de modellen van Geely. Geely start met de verkoop van de Emgrand EC7.[29]

Medio 2017 werd de joint venture Lynk & Co opgericht en Volvo en Geely Automobile gaan hierbinnen platformen en motortechnologie delen.[30] Volvo Cars heeft een belang van 30% in de joint venture, Geely 50% en ZGH 20%. In 2018 verkocht Lynck & Co 120.414 voertuigen.[31]

Chinese botsinstituut C-NCAP heeft vier modellen van Geely aan een botsproef onderworpen:[32]

Het Europese Euro NCAP heeft op 23 november 2011 de resultaten van de Geely Emgrand EC7 bekendgemaakt.[33]

De verkoopcijfers van Geely, de buitenlandse verkopen zijn zeer bescheiden. In 2017 had het een marktaandeel van circa 5% in China.[35]

• Lijst van automerken

• Geely China
• Geely International
• (en) HKSE Geely koersinformatie

Zie de categorie Geely van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.