Geel vingerhoedskruid

Geel vingerhoedskruid is een overblijvende, tweejarige plant. De rechtopstaande, onvertakte bloemstengel wordt to 80 cm hoog en is nagenoeg onbehaard. De bladeren zijn ei- tot lancetvormig, fijn getand, de bovenzijde kaal, de onderzijde enkel op de nerven behaard. De plant is zeer giftig.

De bloeiwijze is een dichtbloemige, eenzijdige tros met talrijke bloemen op de top van de bloemstengel. De bloemen zijn tot 2,5 cm lang, lichtgeel, aan de binnenzijde ongevlekt maar behaard. De bloemkroon bestaat uit vijf tot een buis gefuseerde kroonbladen. Er zijn vier meeldraden en een bovenstandig vruchtbeginsel. De vrucht is een doosvrucht. Het geel vingerhoedskruid bloeit van juni tot augustus.

Geel vingerhoedskruid komt vooral voor op droge, stenige, kalkhoudende bodems op warme en zonnige plaatsen, zoals in bosranden, kapvlakten en open plaatsen in het bos.

De plant komt voor in West-, Midden- en Zuid-Europa en in Noord-Afrika. In België is de plant bekend van het Waalse landsgedeelte, onder andere van de Gaume, maar is ook in Vlaanderen gevonden, zoals in de buurt van Aarschot[1]. In Nederland is de plant recent aangetroffen in twee kalksteengroeves in Zuid-Limburg.[2]

• Engels: Yellow foxglove
• Frans: Digitale jaune
• Duits: Gelber Fingerhut

De botanische naam Digitalis is afkomstig van het Latijnse digitus (vinger). De soortaanduiding lutea is Latijn voor 'geel'.

Geel vingerhoedskruid kan door zijn kleinere, lichtgele en ongevlekte bloemen onderscheiden worden van het grootbloemig vingerhoedskruid (Digitalis grandiflora).

Soorten van het geslacht Digitalis (Vingerhoedskruid)
... · D. canariensis · D. ciliata · D. davisiana · D. dubia · D. ferruginea · D. grandiflora (Grootbloemig vingerhoedskruid) · D. laevigata · D. lanata (Wollig vingerhoedskruid) · D. lutea (Geel vingerhoedskruid) · D. mariana · D. obscura · D. parviflora · D. purpurea (Gewoon vingerhoedskruid) · D. thapsi · D. viridiflora · ...