Gaston de Vinck
Gaston Ferdinand Marie François-Xavier de Vinck (Antwerpen, 4 december 1855 - Ieper, 14 december 1927) was een Belgisch senator.
Levensloop
Baron de Vinck was de jongste van de drie zoons van baron Jules de Vinck (1813-1878) en van Louise Huughe de Peutevin (1827-1864). Zijn vader was gedeputeerde voor de provincie Antwerpen en schepen van de stad Antwerpen en ook zijn grootvader Louis de Vinck was gedeputeerde voor de provincie Antwerpen. Jules de Vinck verkreeg in 1846 adelserkenning en een baronstitel die in 1871 werd uitgebreid tot al zijn nakomelingen. Dat hij en zijn nazaten het kasteel Hooge in Zillebeke als hun hoofdresidentie namen, was het gevolg van de erfenis van de familie Carton de Winneseele die hen, via de familie Huughe de Peutevin, ten goede was gekomen.
Hij trouwde met Elisa Osterrieth (1868-1893) en in tweede huwelijk met haar zus, Florence Osterrieth (1873-1958). Er sproten twee kinderen uit het eerste en vijf uit het tweede bed.
Hij werd gemeenteraadslid van Zillebeke in 1882. In 1884 werd hij burgemeester en bekleedde dit ambt tot in 1924.
In 1903 werd hij verkozen tot katholiek senator voor het arrondissement Kortrijk-Ieper en vervulde dit mandaat tot in 1912. Zijn oudere broer Alfred de Vinck de Winnezeele was senator voor het arrondissement Antwerpen van 1902 tot 1910.
De essentie van de eigendom die aan de familie de Vinck behoorde vormt sinds de jaren 1950 het familiepark Bellewaerde.
Literatuur
- Paul VAN MOLLE, Het Belgisch Parlement, 1894-1972, Antwerpen, 1972.
- Oscar COOMANS DE BRACHÈNE, État présent de la noblesse belge, Annuaire 2000, Brussel, 2000.