Alfred de Vinck de Winnezeele

Baron de Vinck was de oudste van de drie zoons van baron Jules de Vinck (1813-1878) en van Louise Huughe de Peutevin (1827-1864). Zijn vader was gedeputeerde voor de provincie Antwerpen en schepen van de stad Antwerpen en ook zijn grootvader Louis de Vinck was gedeputeerde voor de provincie Antwerpen. Jules de Vinck verkreeg in 1846 adelserkenning en een baronstitel die in 1871 werd uitgebreid tot al zijn nakomelingen.

Dat hij en zijn nazaten het kasteel Hooge in Zillebeke als hun hoofdresidentie namen, was het gevolg van de erfenis van de familie Carton de Winneseele, die hen, via de familie Huughe de Peutevin, ten goede was gekomen. Als bijkomend eerbetoon tegenover de uitgestorven familie van zijn grootmoeder Carton de Winnezeele, kreeg Alfred in 1887 vergunning om voor zijn familietak de Winnezeele aan de familienaam toe te voegen.

Alfred trouwde in 1876 met Charlotte Cogels (1851-1925), dochter van senator John Cogels en van Josephine Osy. Ze kregen zeven kinderen. Na cavaleriekapitein te zijn geweest, begon hij aan een politieke loopbaan in Zillebeke en werd er gemeenteraadslid, maar na met een Cogels getrouwd te zijn, vestigde hij zich in Antwerpen en werd er eveneens gemeenteraadslid.

In 1902 werd hij verkozen tot katholiek senator voor het arrondissement Antwerpen en vervulde dit mandaat tot in 1910. Hij zetelde in de Senaat tijdens dezelfde jaren als zijn jongere broer Gaston de Vinck, senator voor het arrondissement Kortrijk-Ieper.

De Vinck was ook secretaris en vervolgens voorzitter van de 'Koninklijke Academie voor Archeologie in België' en voorzitter van de 'Koninklijke vereniging voor Geografie van Antwerpen'.

• Paul VAN MOLLE, Het Belgisch Parlement, 1894-1972, Antwerpen, 1972.
• Oscar COOMANS DE BRACHÈNE, État présent de la noblesse belge, Annuaire 2000, Brussel, 2000.

• Fiche Alfred de Vinck op ODIS