Frédérik Deburghgraeve

Deburghgraeve begon te zwemmen bij RZV Roeselare op achtjarige leeftijd. Zijn grootste successen behaalde hij onder leiding van de Nederlandse coach Ronald Gaastra.

Hij won in 1995 het Europees Kampioenschap langebaanzwemmen in Wenen en in 1998 het wereldkampioenschap langebaanzwemmen in Perth. Op de Olympische Spelen in Atlanta in 1996 brak hij het wereldrecord op de 100 m schoolslag en won hij in de finale olympisch goud op hetzelfde nummer. Tijdens zijn professionele loopbaan was zijn kaalgeschoren hoofd zijn opvallendste kenmerk.

Hij beëindigde zijn internationale topsportcarrière op 12 mei 2000, toen hij er niet in slaagde de limiettijd voor de Olympische Spelen in Sydney te zwemmen. Hij ging werken als vertegenwoordiger van de schoenenfabriek Ambiorix (zijn vroegere sponsor) en werd later salesmanager van een bedrijf dat fitnesstoestellen importeert. Hij woont in Roeselare.

In 2005 werd hij genomineerd voor de Vlaamse versie van De Grootste Belg. Hij eindigde op de 270ste plaats. In december 2008 werd hij opgenomen in de International Swimming Hall Of Fame. Na twee waterpoloërs, Joseph Pletincx (erkend in 1988) en Gérard Blitz (erkend in 1990) was hij de derde Belgische zwemmer die deze erkenning kreeg.

Tijdens het erfgoedproject 'Het talent van Roeselare' van de stad Roeselare in 2013 werd Deburghgraeve als derde verkozen in de top 100 van 'Hét talent van Roeselare' of 'de grootste Roeselarenaars' aller tijden.