Frantz Wittouck

Frantz Wittouck, (Sint-Pieters-Leeuw, 30 maart 1855 - Elsene, 13 juni 1914), was een Belgisch industrieel.

Frantz Wittouck

Levensloop

Frantz werd geboren in 1855 als zoon van Félix-Guillaume Wittouck en Elise Boucquéau[1]. In 1886 kocht hij met zijn broer Paul Wittouck de Suikerraffinaderij van Wanze. Hij werd er directeur (1887-1900) en voorzitter (1900-1915). In 1894 kochten hij en Paul Wittouck de suikerfabriek van Tienen, die een van de belangrijkste producenten in Europa werd[2][3]. Hij was ook bestuurder van Suikerfabrieken[4] in Breda en Bergen-op-Zoom[5]. Frantz was veruit de grootste aandeelhouder[6].

Hij was gehuwd met Albertine Brandeis[7] (Wenen, 1871 - Brussel, 1957).

Ze woonden in "Villa les Bouleaux"[8], door de Brusselaars "Villa Wittouck[9]" genoemd, vlak bij het Vier-Armenkruispunt in Tervuren, waar ze een centrum van het culturele en muzikale[10] leven in Brussel van maakten. Een keer hadden ze voor hun vrienden een kleine verrassing voorbereid : Claude Debussy zelf interpreteerde bij hen zijn meest opvallende pianowerken[11] : zijn Quatuor, les Proses lyriques en les Chansons de Bilitis.

Bronnen en literatuur
  • Marie Thérèse Ullens de Schooten, In perspective, 1989.

Voetnoten
  1. Frantz Wittouck op genealogieonline.nl
  2. Éric Meuwissen, Richesse oblige. La Belle Époque des Grandes Fortunes, (voorwoord van Jean Stengers, Brussel, uitgever Racine, 1999, blz. 232, 240, 243, 349
  3. Tiense Suikerraffinaderij 1836 - 1900
  4. W. Heijbroek (red.), Bergen op Stoom. Productiebedrijven in de gemeente Bergen op Zoom vanaf 1800 tot 1950, Bergen op Zoom, 2009, blz. 147-155
  5. Marcus Wunderlee, "Famille Wittouck", in: Dictionnaire des patrons en Belgique, Brussel, 1996, blz. 670-671.
  6. V. Uytterbroeck (uitgever), La raffinerie tirlemontoise 1838-1988, Antwerpen/Brussel, 1988.
  7. Guy Coutant de Saisseval, Les Maisons impériales et royales d'Europe, 1966, blz. 543 ; Baron de Ryckman de Betz et Vicomte Fernand de Jonghe d'Ardoye, "Armorial et Biographies des chanceliers et conseillers de Brabant", Hombeek, stamboom Wittouck met vermelding huwelijk Brandeis ; graaf Stanislas Rostworoski, Éric Wittouck et son ascendance, O.G.H.B., Brussel, "fonds de Walque", referentie L25F
  8. Michel Verwilghen, Le mythe d'Argenteuil: demeure d'un couple royal, Bruxelles, Racine, 2006, blz. 95 : "Jean Wittouck, partenaire du roi Léopold sur les links du Royal Golf Club de Ravenstein, était le fils de Frantz Wittouck, demeurant à la villa Les Bouleaux.". Ook deze herinneringen: Victor Martin-Schmets, Paul Claudel et la Belgique, 1981, p. 314. Valentine Camescasse, Souvenirs de Madame Camescasse, 1924, p. 9.
  9. Over deze bijnaam "Villa Wittouck"" : Les Cahiers historiques, Brussel, 1968, blz. 89 : "Sa Majesté a été emmenée au petit jour de façon imprévue par un colonel allemand à destination, nous a-t-on dit inexactement, de la villa Wittouck à Tervueren. Nous pouvons espérer le voir le lendemain". Ook te lezen : Hendrik de Man, Le "dossier Léopold III" et autres documents sur la période de la seconde guerre mondiale, édité par Michel Brélaz, Genève, Éditions des Antipodes, 1989, blz. 100 : "Arrivée aux Bouleaux (villa des Wittouck aux Quatre-Bras, près de Tervueren, résidence désignée en attendant le retour à Laeken, au début de l'après-midi. La vieille Mme Wittouck nous fait servir des sandwiches et du vin".
  10. Belgisch tijdschrift voor Muziekwetenschap, volume 56, 2002.
  11. Belgisch tijdschrift voor Muziekwetenschap, vol. 56, Société belge de musicologie, 2002 en François Lesure, Claude Debussy: biographie critique, 1994: "Par l'intermédiaire de M. Kufferath, il avait été sollicité de prêter son concours à un concert privé chez des amateurs, M. et Mme Frantz Wittouck; on y entendit son Quatuor, les Proses lyriques et les Chansons de Bilitis par Ninon"

Zie ook
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.